یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

۱۰۰ روز از شعار کاهش تورم گذشت

هنوز شعارهای رنگارنگ وعده وعیدهای خوشبینانه مناظره تلویزیونی کاندیداهای دولت سیزدهم در ذهن هر شهروند ایرانی امیدوار کننده است که همه ما از این گفتگوهای داغ آینده ساز خشنود بودیم که روزهای نزدیک کمر گرانی ، تورم ، بیکاری و مشکلات مسکن و خانه بدوشی میلیون ها هموطن نیازمند خواهد شکست و دروازه های طلایی خوشبختی به روی همگان گشوده می شود و کشور سربلند ما که در ردیف ده کشور ثروتمند جهان قرار دارد مدینه فاضله و آرمان شهر خواهد شد ، چون قانونگذاران مجلس شورای اسلامی ، سیاست گذاران کلان جامعه ، حاکمان ارشد و میانی ، مدیران دستگاهها ، ارگان ها که در راس هرم قدرت سیاسی می باشند جملگی همصدا ، همگام ، یکدست و یک زبان با دولت هستند که با خلوص نیت ، دلسوزی و صداقت برای پیشبرد اهداف مقدس انقلاب اسلامی گام بردارند تا دره عمیق اختلافات طبقاتی که چهاردهه توسط دولت های ناکارآمد ایجاد شده با برنامه ریزی پویا و مدون اقتصادی پرکنند تا حداقل شهروندان با حقوق شهروندی  اجتماعی به آرامش و آسایش نسبی دست یابند که حق عرفی و قانونی هر یک از هموطنان عزیز است . نیک بختانه در برنامه های زنده سیمای کشور مهم ترین و اصلی ترین سخنان هر یک از کاندیداهای مدعی ، که هم اینک صاحب پست و مقام حساس هستند بر محور کاهش رشد تورم و تثبیت نرخ کالا ، اجناس ، ارزاق عمومی و . . . می چرخید چون در دولت های قبل با اقتصاد بیمارگونه و فلج کشور ، هر روز و هر ساعت قیمت های کاذب در نوسان بود و آسیب جدی به اقتصاد و بازار تجارت داخلی و خارجی وارد می کرد که در نهایت فشار زیان مالی بیش از حد به همه مردم بویژه قشر آسیب پذیر جامعه و خانواده های تهی دست می رسید و لذا در آن آشفته بازار و هرج و مرج اقتصادی ، اندیشمندان سیاسی مغزهای متفکر که خارج از قدرت حاکمیت نظاره گر و منتقد بودند گناه کبیره را به پای مدیران ناکارآمد و ناتوان می نوشتند که در انجام وظایف محوله سنگین کشوری بدون تخصص و تجربه کار اجرایی نداشتند تا با مدیریت اسب سرکش گرانی و تورم را با ارائه راهکار معقول مهار کنند چون معتقد بودند : دولت های پیشین با مجلس و دیگر نهادهای مرتبط ، همخوانی و همفکری ندارند و هر کدام از مرکز قدرت با نفوذ سیاسی خود ، ساز مورد دلخواه خود را کوک می کردند و تحت هیچ شرایطی یکسو و هم نظر نبودند . گرچه این تحلیل غیرکارشناسی بود و دردی را برای قشر فرودست جامعه با گفتار رسانه ای درمان نمی کرد و فقر عمومی همچنان بیداد می کرد اما انگشت گرانی نفس گیر طبق معمول به سوی کشورهای متجاوز نشانه می رفت ولی بعد از روی کارآمدن دولت سیزدهم با مشارکت عمومی ۳۰ درصدی که برای استقلال و حیثیت جهانی کشورمان نگران کننده بود ، حیرت همگان را برافزود . گرچه دشمنان قسم خورده این آب و خاک مقدس با خیال باطل از عدم این استقبال ملی خرسند شدند گویا چنین درک نداشتند این شادمانی ، حماقتی بیش نیست . پس از گذشت حدود صد روز از حاکمیت دولت فعلی هنوز هیچ گام موثری برای کاهش نرخها برداشته نشده با کمال تعجب و ناباوری غیر از گفتمان سیاسی هر روزه و سفرهای استانی پرهزینه و بگیر و ببندها و انتصاب وزرای وزارتخانه ها و مدیران ارشد ادارات کل استان ها نه اینکه شاهد کاهش نرخ تورم ، بیکاری و . . . نبودیم بلکه متقاضیان مسکن طبق وعده رئیس جمهور هنوز در انتظار دو میلیون واحد مسکونی ارزان قیمت لحظه شماری می کنند . حال از افزایش یارانه ها بگذریم که یکی از کاندیداها وعده ۴۵۰ هزار تومان را در هر ماه داده بود که هم اینک وی در راس یکی از ارگان های حساس اقتصادی است و چنان در برابر دوربین سیمای کشور مقابل میلیونها هموطن با خنده ای بر لب ظاهر می شود که انگار خودش این وعده بی اصل و ریشه را به مردم یارانه بگیر نداده است . به راستی چگونه اعتماد ملی را در مقابل دشمنان در جامعه گسترش دهیم ؟ بدون تعارف امروزه وضعیت نابسامان حقوق بگیران بویژه بازنشسته ها و کارگران زحمتکش قابل تحمل نیست حداقل حقوق مصوبه دولتی کجا و حقوق های چند صد میلیون تومانی نورچشمی ها کجا ؟

آگاه باشیم این سکوت همگانی آتشفشان خاموش است . چه زیباست در این بحبوحه حساس سیاسی داخلی و خارجی احساسات مردم را بازیچه خود قرار ندهیم . رشد تورم سه ماه اخیر ، این روند اقتصاد ناخوش در هیچ کجای دنیا معنی و مفهوم ندارد .

payamgooyesemnan