یادداشت روز به قلم مسعود کلاهی؛

قدر مدیـران بومـی مجرب را بدانیم !

امروزه اهمیت منابع انسانی بر کسی پوشیده نیست و سازمان ها برای بقاء در محیط پیچیده و پر چالش به نیروی انسانی توانمند، کارآمد وخلاق نیازمند هستند. توانمندسازی و توسعه ی منابع انسانی یک رویکرد مدیریتی است که در آن نیروها به مدیرانی توانمند مبدل می گردند تا خودشان تصمیم بگیرند و در تصمیمات سازمان مشارکت داشته باشند. سیستم مدیریتی کشور نیازمند نیروی های انسانی کارآمد و توانمند در تمامی ابعاد است که بتوانند با رشد و پیشرفت به مدیرانی پرورش یافته از درون همان سازمان تبدیل شوند. اتفاقی که می تواند علاوه بر بروز نیروهای با استعداد و دارای پتانسیل، آشنایی با نقاط قوت و ضعف آن سازمان را به همراه داشته باشد و در ادامه تصمیمات و برنامه ریزی های کارآمدتری را به همراه داشته باشد.
اتفاقی در این چند ساله در استان سمنان و برخی ادارات و سازمان ها به وقوع پیوست و نیروهای شایسته و مجربی از جنس استان را پرورش داد.مدیرانی موفق در فرمانداری های سمنان و گرمسار و سرخه، مدیرانی در دانشگاه علوم پزشکی، میراث فرهنگی، شرکت شهرک ها، مخابرات و… که هر کدام شایستگی های خود را به اثبات رسانده و به نوعی پرورش یافته سازمان متبوع خود بوده اند.
اما متاسفانه ماه های اخیر، این بذر کاشته شده که به درختی پرثمر مبدل شده بودند، به یکباره در هم پیچیدند و سرمایه های استان یکی پس از دیگری کنار گذاشته شدند.مدیرانی که با مراجعه به آمار رسمی میتوان موفقیت آنها را مشاهده کرد و رضایت عمومی شهروندان استان را چنین موضوعی را اثبات می کند.اما به نظر تصمیمات به شکلی اتخاذ می گردد که هیچ یک از مباحث عملکردی، شایسته سالاری، پرورش نیروی انسانی و بومی گزینی در آن دخالت ندارد و نظرات شخصی و احساسی جایگزین آن می گردد.
جوانانی که هر یک پرورش یافته سازمان متبوع خود بوده و درک کاملی از زیرمجموعه خود داشتند و عملکرد آنها، این مسئولیت پذیری و شناخت مشکلات را تصدیق می کرد.
ولی برخی از آنها به دلایلی که قانع کننده نبود کنار گذاشته شدند و به نوعی استان از وجود آنها محروم گردید.
البته هیچ کس منکر جابجایی ها بر اساس نوع نگرش، تفکر و برنامه ریزی های کلان کشور نیست و با جابجایی دولت این تصمیمات دور از انتظار نبود.اما وقتی شاهد جابجایی مدیرانی بدون هیچ گونه نگرش سیاسی و جناح بندی هستیم، متوجه سهم خواهی هایی هستیم که با فشار بیرونی به وجود می آید و هیچ گونه تغییرات مثبتی مورد هدف نیست.
فشارهایی که گاه با وجود خواست مسئولان به ماندگاری، مدیران ملزم به استعفا می شوند و عطایش را به لقایش می بخشند!
پرورش نیروی انسانی مفید و کارآمد، بسیار زمان بر، پرهزینه و با آزمون و خطاهایی است که در سیستم مدیریت چرخشی ایران بسیار سخت و طولانی مدت به دست می آید. پس حفظ آن نیز باید بسیار پراهمیت باشد.اما از دست دادن این نیروها بدین شکل و این قدر راحت، جز هزینه سوزی و اتلاف منابع انسانی نتیجه ای را به همراه نخواهد داشت.
متقی، صمیمیان، دانایی، دوست محمدی و بسیاری دیگر نیروهای بومی شایسته ای هستند که در همین استان و در سازمان های متبوع خود خاک خورده و پرورش یافته اند و امروز زمان برداشت تجربیات و آموزه های آنهاست تا در کنار آنها نیز جوانانی دیگر به رشد و تکامل برسند؛ اما از دست دادن آنها علاوه بر محروم گشتن استان از این نیروهای بومی، انگیزه را در دیگر مدیران و سیستم های مدیریتی پرورشی نیز از بین می برد.
جابجایی یک مدیر فقط در تعویض دو فرد خلاصه نمی شود و تبعات ناخوشایندی را در بلندمدت به همراه خواهد داشت.
از این رو نقش مدیران ارشد استان، نمایندگان، اصحاب رسانه و انجمن های مردم نهاد بسیار حائز اهمیت است تا بدین شکل نیروهای متخصص و بومی کنار گذاشته نشوند و به دور از سلیقه های شخصی، نیروهای کارآمد و پرورش یافته را حفظ و توسعه استان را شاهد باشیم.

payamgooyesemnan