یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

دستگاه های اجرایی استان در اطلاع‌رسانی به مردم غفلت نکنند

این روزها فضای مجازی جهان و کشور از خبرهای جنگ یا به نقل از صدا و سیما، عملیات ویژه نظامی روسیه بر علیه اوکراین، و تاخت و تاز بی رحمانه سویه اُمیکرون، پر شده است و لحظه ای نیست که این اخبار ناراحت کننده در فضای رسانه ای و مجازی منتشر نشود. براستی که رسانه، عصر نوشدگی های لحظه ایست. این نوشدگی، بخش های مهمی از حوزه های مختلف زندگی ما را تحت الشعاع قرار داده است. شبکه های اجتماعی در حال تبدیل شدن به مجاری سهل الوصولی هستند که شخص را در حباب شخصی خودش قرار بدهند و به صورت بسته بندی شده در کپسولی به نام اعتقادات، رفتارها، کنش ها و واکنش ها، به دنیای بیرون پرتاب کنند. هر کسی از این فضا به نحوی و به اقتضای نیازی از خود بهره می گیرد. خیلی ها برای تبلیغ کالاهایشان، بعضی ها برای تبلیغ خودشان، بخشی از جامعه برای ارائه اعتقادات و بیان و به اشتراک گذاری نظرهایشان، بخشی هم برای ایجاد و تبلیغ جریان های فکری و فرهنگی و اجتماعی که احساس می کنند می تواند برای جامعه مفید باشد، بعضی ها به این شبکه ها، نگاه سرگرمی و وقت گذرانی دارند و البته بخشی از جامعه هم که تولید کننده محتوا نیستند، صرفاً بهره گیری، بهره مندی و استفاده از محتواها و امکان جدید به وجود آمده را مد نظر قرار می دهند.

باید گفت؛ یکی از مهمترین کارکردهای این شبکه ها، کارکرد اطلاع رسانی ادارات، سازمانها و نهادها و ارگانها و دستگاههای اجرایی یا خدمات رسان به مردم است. به این معنا که روابط عمومی یا شخص مدیر دستگاه اجرایی یا خدمات رسان، در راستای معرفی، تبلیغ اقدامات و ارائه فهرستی از فعالیت هاش مبادرت به ایجاد یک کانال یا صفحه در فضای مجازی در قالب شبکه های اجتماعی مثل سروش، تلگرام، واتس آپ یا اینستاگرام و یا ایجاد سایت در اینترنت می کند، طی روزها و هفته ها و ماههای متمادی، اخبار و گزارش هایی از فعالیت ها و سفرها و جلسات را مدام بارگذاری می نماید، در این بین جمع زیادی از شهروندان و مخاطبین به این صفحات مراجعه و اقدام به ارائه نظر، مطرح کردن درخواست و بیان نقدها یا پیشنهاداتی می کنند. اما اتفاقی که می افتد چیست؟!

متاسفانه مشاهده شده است، نه تنها به این نقطه نظرات توجهی نمی شود بلکه حتی دیده و خوانده هم نمی شوند و در بسیاری از موارد، نظرات انتقادی، گلایه ها و اظهارنظرهای چالشی توسط اداره کنندگان این صفحات یا همان ادمین ها، بدون اطلاع مدیر مجموعه، حذف و سانسور می شوند! اما چه می شود که چنین اتفاق تلخی در عرصه پاسخگویی به مردم روی می دهد؟!

باید گفت؛ ناخوش احوالی در عرصه اطلاع رسانی را برخی ها بازی و رویارویی واقعی بعضی از عناصر و چهره های خاص در استان با شعور و فهم مردم شریف هم استانی دانسته و آن را ماحصل چند نکته می دانند: اول؛ عدم تسلط مدیر مربوطه به مجموعه تحت امرش! دوم؛ فقدان اشرافیت مدیر نسبت به مسائل حیطه ی مأموریتی و اختیاراتش که خودش مشوقی برای عناصر سوء استفاده گر جهت دور زدن مدیر و ارائه واژگون واقعیت ها به اوست. سوم؛ فرصت طلبی و سوء استفاده بعضی از دست اندرکاران این صفحات و کانال ها یا سایت ها در راستای مطامع خاص که آنان را به مهر چینی خبری وادار می کند. چهارم؛ ترس از دست دادن منافع از سوی حلقه های نزدیک به مدیران است که سبب ساز این موضوع می شود که مدیران گرداننده این صفحات بخش مهمی از واقعیت و نظرات مخاطبین را یا به سمع و نظر مدیر نرسانند و یا سانسور شده تحویل دهند. دلیل پنجم؛ تلاش برخی افراد یا چهره ها یا جریانهای پشت صحنه برای مدیریت کردن برخی از مدیران استانی و شهرستانی است که نظرات و نقدهای صریح ارائه شده در قالب محتویات این فضاها را در تقابل با منافع و مصلحت های سخیف خود می دانند و لذا با استفاده از ابزارها و اهرم های انسانی که در اختیار دارند، به چنین سانسورهای مشمئز کننده ای دست می زنند. ششم؛ عدم آشنایی و تبحر کافی مدیران در حوزه فضای مجازی و سواد رسانه ای حتی در حد بدیهیات و اصول اولیه است که منجر به بسترسازی برای چنین سوء استفاده هایی می شود. هفتم؛ فقدان نظارت های سیستمی در استان در این رابطه است. هشتم؛ عدم اطلاع عامه مردم از وجود چنین معضلی در استان و متأسفانه قانع شدن آنها به درج یک پیام و خالی کردن دل خودشان و عدم پیگیری های قطعی بعدی است. نهم؛ افتادن بعضی از مدیران در ورطه ی خطرناک پست طلبی و حفظ جایگاه به هر قیمتی(تأکید می کنم به هر قیمتی) حتی به قیمت راضی شدن به سانسور و حذف و نشنیدن مصلحتی بخشی از حرف های مردم و شهروندان هم استانی! و دهم؛ اعتماد بیش از حد بعضی از مدیران به بعضی از اطرافیان و مشاورین خود است که تجربه تاریخی استان ما سمنان نشان داده، بخش بسیار مهمی از بدترین ضربات را مسئولین ما از همین مشاورین ناکاربلد و فرصت طلب خورده اند. برای این نشنیدن ها، آینده ی خوبی قابل  پیش بینی نیست. این نشنیدن ها، چه اتفاقی باشند، چه مصلحتی و چه اجباری، در استان با فرهنگ سمنان در حال زیاد شدن هستند. متأسفانه اطلاع رسانی در استان بر خلاف همه ی شعارها از سوی بعضی  از دستگاهها در حال تبدیل شدن به خیابانی یکطر فه است، که ابتدایش سانسور است و انتهایش نارضایتی مردمی! مثل نحوه اطلاع رسانی انتصابات اخیر در استان که جای انتقاد دارد. مردم عزیز استان سمنان، این بی تفاوتی ها را بی احترامی عینی به خود می دانند. لذا مدیران عزیز استانی در انتخاب مشاورین و اداره کنندگان مسیرهای ورود و خروج اطلاعات و محتواهای مردمی به خودشان بیشتر از پیش دقت کنند تا دچار انحراف از مسیر، شنیدن خلاف واقع، تصمیم های عجیب و نهایتاً پشیمانی و انفعال نشوند.

payamgooyesemnan