یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

توسعه عمران و آبادانی با کارهای زیربنایی

اخیراً رئیس‌جمهور کشورمان بیان کردند که «در سفرهای استانی یا بازدید از مراکز استان‌ها، به‌طورکلی برای شروع پروژه‌ای کلنگ‌زنی نکرده‌ام و هدف اصلی من در این دولت، به‌اتمام‌رساندن پروژه‌های نیمه‌کاره است» که اگر شانس با مردم یار بوده و این دولت دل‌سوز مردم باشد، به برکت خداوند سبحان، باید جنبشی در توسعۀ عمران و آبادانی ایجاد شود؛ ولی ظاهراً مدتی است که دولتمردان سرگرم تأمین معیشت مردم بوده و وانمود می‌کنند در پی قطع دست دزدان و اختلاسگران‌اند و مردم نیز به‌دنبال گرفتن یارانه و درگیر موضوع حذف ارز ترجیحی و نجات خود از گرانی سرسام‌آور کالاها هستند.

شاید کمتر کسی به فکر این باشد که در کشور پهناور ایران با ۸۵میلیون نفر جمعیت، سال‌ها پروژه‌های نیمه‌کاره به امان خدا رها شده و سرمایۀ عظیم این مردم وفادار به‌طورکلی در حال نابودی است. شاید کمتر کسی بداند در کشور ما بیش از هشتادهزار پروژۀ نیمه‌تمام وجود دارد؛ مضافاً با اینکه هزاران‌هزارمیلیارد تومان هزینه شده، بسیاری از این پروژه‌های نیمه‌کاره در حال فرسایش هستند و هم‌اکنون برای اتمام آن‌ها، به‌دلیل بی‌ارزش‌شدن پولمان، چندبرابر مبلغی که قبلاً پیش‌بینی شده، بودجه لازم است. این در حالی است که کشورهای توسعه‌یافته یا درحال‌توسعه بخش اعظم درآمد خود را به زیرساخت‌ها و کارهای زیربنایی اختصاص می‌دهند و در محدودۀ زمانی مناسب و با سرعت و پشتکار، کارهای محیرالعقول انجام می‌دهند که هر ایرانی از مقایسۀ آن با اجرای لاک‌پشتی کارهای عمرانی در کشورمان، غبطه می‌خورد.

نگارنده از سال‌ها پیش به‌دفعات در همین مطبوعه به بعضی از پروژه‌های نیمه‌تمام در استان سمنان اشاره کرده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ ولی متأسفانه در بعضی نمونه‌ها، هیچ اقدام مثبتی نشده و دولتمردان ما با وعده‌های خود مردم را سرگرم کرده‌اند. اخیراً در جلسه‌ای، رئیس برنامه و بودجۀ استان از بودجۀ بهتر و بیشتری نسبت به استان‌های دیگر صحبت می‌کرد؛ به‌طوری‌که وانمود می‌شد بسیاری از پروژه‌های نیمه‌تمام استان تا پایان سال جاری به بهره‌برداری خواهد رسید؛ ولی باتوجه‌به وعده‌های بیست سال گذشته برای عمران و آبادانی استان، نمی‌توان چندان به این وعده‌ووعیدها امیدوار بود؛ برای مثال، روزگاری به ما گفتند عن‌قریب آب دریای خزر را به استان تفتیدۀ سمنان منتقل خواهند کرد! زمانی نیز وعده دادند به‌زودی پروژۀ سد فینسک اجرایی شده و آب، این مایۀ حیات، از این سد به سمنان انتقال خواهد یافت و خلاصه، از چند نمونۀ دیگر از وعده‌هایی که برای تأمین آب به مردم داده شده، می‌توان نام برد. جالب است همۀ این افرادی که وعده می‌دهند، اصرار دارند چراغ‌خاموش حرکت کنند  تا عملیات سرّی آنان رسانه‌ای نشود. ظاهراً مردم استان سمنان و ده‌ها هزار مهاجری که مهمان ما هستند، حق حیات ندارند یا انگار قرار است کاری خلاف قانون انجام شود.

در اینجا برای یادآوری به مسئولان فعلی استان، به چند نمونه از کارهای ناتمام اشاره می‌شود که واقعاً اگر همین دولت هم عزم جدی داشت، در طی این مدت کم نیز می‌توانست این پروژه‌ها را به بهره‌برداری برساند؛ برای مثال، حال که زندانیان سمنان برای حبس به خارج از شهر منتقل شده‌اند، چرا همچنان کاروان‌سرای تاریخی ما در مرکزی‌ترین بخش مرکز استان محبوس است؟ چرا از تالار مرکزی که قرار بود تحولی در فرهنگ و هنر ایجاد کند، خبری نیست؟ برای توسعه و ترمیم و تکمیل جاده‌های استان نیز اقدامی نشده است. گفتنی است برای ترمیم و تکمیل جادۀ نظامی و امتدادیافتن آن به استان‌های اصفهان و یزد و جلوگیری از قربانی‌شدن مردم روستای اعلا وعده‌ها داده شد. به ما گفتند از سرخه تا سمنان بلوار ایجاد می‌شود؛ به‌طوری‌که وقتی مسافری وارد سمنان می‌شود، به‌خاطر روشنایی بلوار و درختان سربه‌فلک‌کشیدۀ این مسیر، به مردم این سرزمین آفرین بگوید.

دراین‌رابطه ظریفی می‌گفت مردم استان سمنان نجیب هستند و با هر شرایطی، پذیرای دولتمردان هستند که در اینجا باید گفت نجابت به این نیست که هزاران میلیارد از سرمایه و بودجۀ این کشور سال‌ها به امان خدا رها شود و مردم مطالبه‌گر نبوده و در عوض شاهد نابودی بیت‌المال باشند. این نجابت نیست که بپذیریم آزادراهی که قرار است حرم فاطمۀ معصومه(س) را به حرم امام‌رضا(ع) متصل کند، پس از پانزده سال تنها ۱۵۰ کیلومتر از آن به بهره‌برداری رسیده باشد و تازه در دو محل، از خودروهای عبوری عوارض بگیرند. نجابت به این نیست که مردم تماشاگر باشند تا باغ‌ها و کشاورزی آنان از بین رفته و درختانی که به‌منزلۀ شش‌های شهرند، به‌علت بی‌آبی خشک شوند و به‌جای آن، ساختمان‌های چندطبقه ساخته شود که بعضی از آن‌ها در شهرمان همچنان نیمه‌کاره رها شده و تازه معلوم نیست خدای‌ناکرده همین‌ها هم به سرنوشت پلاسکو و متروپل دچار نشود. نجابت به این نیست شاهد آن باشیم که از میراث فرهنگی ما به‌خوبی محافظت نکرده‌اند و از آن برای گردشگری استفادۀ بهینه نشده و اطراف بناهای چندصدساله به میدان تره‌بار تبدیل شده است!

در پایان، نگارنده از همۀ دست‌اندرکاران تقاضا دارد حال که قرار است مردم با گرانی و مشکلات معیشتی دست‌وپنجه نرم کنند و بارها رئیس‌جمهور همکاری مردم را شرط اجرای برنامه‌های اقتصادی دانسته‌اند، از کارهای عمرانی و آبادانی و از زیرساخت‌ها غافل نشوید و برای توسعه و پیشرفت کشور اقدام کنید تا از قافلۀ توسعۀ سایر کشورهای جهان عقب نمانید.

payamgooyesemnan