یادداشت روز به قلم جواد میرحاج؛

اطلاعات یتیم شد؛ خدا کند کیهان نشود!

آنهایی که سالهای اول پیروزی انقلاب را در خاطر دارند نیک می دانندکه یک ایران بود و دو روزنامه !
آن زمان این دو روزنامه بعد از ظهر منتشر و تا شب توزیع می شدند و چشم مردمی به اخبارشان بود. اگر چه این دو موسسه از رژیم سابق بجا مانده بودند، اما از عهده رسالت مطبوعاتی خوب بر آمدند و با سیل ملت همراه شدند و صد البته نیاز به مدیرانی داشتند که همراه مردم بمانند و از همین رو آخوند صادقی مثل سید محمود دعایی که از نظر مشرب انقلابی گری جزء سابقون محسوب می شد به مدیریت موسسه اطلاعات منصوب شد.
اگر چه نمی توان مدعی شد که دعایی در کارش بی نقص بود، اما بارها نوشته ام در جهان هستی همه چیز نسبی است و نسبت خوبی های دعایی بمراتب بر نواقصش می چربید!
وقتی سالها قبل خاطرات دوران سفارتش در زمان صدام در عراق را در مجله اطلاعات هفتگی خواندم پی بردم که او دینش را به دنیا نفروخت و صداقت و امانت داری ملاک اصلی اش در شغل روزنامه نگاری بود!
شاید یکی از دلایلی که علی رغم وجود و ظهور انواع نشریات روزنامه اطلاعات را نزد قلوب مردم نیک جلوه داد، صداقت و وارستگی مدیری بود که به خیلی چیزها باور داشت و تربیت و پرورش صدها عنصر رسانه ای مسلط توسط موسسه اطلاعات در سراسر کشور در این حرفه نیز مطلبی است که نباید از نظر دور بماند
از آنطرف اما با کمی انصاف باید قبول کنیم که آن موسسه دیگر یعنی کیهان نتوانست یا نخواست که در این حد با مردم باشد و شاید دلیلش هم مدیربتی بود که بعد از شهید شاهچراغی و سید محمد خاتمی بر این موسسه حاکم شد.
خیلی قصد واکاوی این موضوع را ندارم اما امروز بعد از نزدیک به چهل و پنج سال از گذشت انقلاب مردم عادی کوچه و بازار تفاوتی اساسی بین کیهان و اطلاعات حس می کنند و یکی از اصلی ترین دلایل این تفاوت شاید مرام و مسلک فردی بنام دعایی در مقام مدیریت این مجموعه بوده است!
دیروز که خبر درگذشت سیدمحمود دعایی منتشر شد بعنوان یکی از اهالی رسانه احساس کردم موسسه اطلاعات یتیم شد. یقینا معنای این جمله را کسانی بهتر درک میکنند که با دعایی همکار بوده اند.
بنده ضمن عرض تسلیت به همه کارکنان این مجموعه بزرگ فرهنگی رسانه ای رجای واثق دارم مدیر بعدی هم در حد توانش راه و روش دعایی را در پیش گیرد تا خدای نخواسته این موسسه هم مانند کیهان از چشم ملت نیفتد. به تعبیری باید گفت اطلاعات یتیم شد، خدا کند مثل کیهان نشود!
آنچه را که نوشتم امیدوارم کیهان نشود البته نه از بعد رفتار سیاسی است، بلکه مشتاقم که جایگاه این مجموعه رسانه ای بزرگ کماکان در دل آحاد ملت عزیز بماند. چراکه معتقدم رسانه ای که برای ملت نباشد بولتنی بیش نیست!
به واقع انچه که گفته اند: “خرم ان نغمه که مردم بسپارند بیاد” در خصوص حجت الاسلام حاج سید محمود دعایی مصداق خواهد داشت.
روح بلند مجاهد صبور و انقلابی شهیر و یاور امام خمینی با شهدا و صلحا محشور باد.

payamgooyesemnan