یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

شکواییه های بازنشسته ها بدون پاسخ است؟!!

قبل از به قدرت رسیدن دولت سیزدهم ، روزهای تبلیغات در صدا و سیمای کشور برنامه زنده که میلیونها نفر سراسر کشور و جهان شاهد و ناظر اهداف آینده هر کدام از کاندیداها بودند ، جمع کثیری از هموطنان به شعارهای بزک شده یا وعده وعیدها امیدوار و دلخوش شده و لذا همان خرسندی و ابهت میهنی باعث شد مردم مشتاقانه پای صندوق های رای شتافتند تا در سرنوشت کشور سهیم و آرزوی چهار دهه همگان تحقق یابد . گرچه نسبت به انتخابات دوره های قبل درصد قابل توجهی از آمار رای دهندگان ریزش داشت و فقط یک سوم واجدین شرایط پای صندوق ها آمدند و تعجب سیاسیون و اندیشمندان کشور را برانگیخت اما در این شرایط حساس سیاسی و اقتصادی لازم بود بر تعداد کاندیداها از همه جناح می افزودند و با اتحاد و انسجام همه مردم ، همچون تیری زهرآگین ، بر قلب و چشم دشمنان دیرینه این مرز و بوم نشانه می رفت .

اینک پس از گذشت ده ماه از عمر این دولت فعلی « از شعار تا عمل » شکاف عمیقی بین دولت و ملت بویژه قشر عظیم زحمتکش بازنشسته ایجاد شده که هر روز و شاید هر ساعت به دلیل رشد بی رویه قیمت های ارزاق و اقلام خوراکی و مصرفی مایحتاج روزانه ، نگرانی همه اقشار مختلف را فراهم نموده به طوری که اعتماد مردم به دولت سلب شده است . می دانیم که عزت و حرمت هر مرد نان آور ، به تامین معیشت خانواده گره خورده است .

در این وضعیت نابسامان گرانی وانفسا و اقتصاد فلج کشور ، بدون شک و تردید استخوان های این قشر آبرومند با داشتن نوه ، نتیجه ، عروس ، داماد و . . . با شرمندگی زیر بار فقر و نداری می شکند، صدای این خرد شدن به گوش دولتمردان نزدیک حاکمیت نمی رسد که حقوق های فوق نجومی دریافت می دارند . حال از پاداش های آنچنانی و حق ماموریت ، بدی آب و هوا و . . . بگذریم که زندگی شاهانه دارند و از حوصله قلم نگارنده خارج است . این در شرایطی است که جوانان بیکار را به ازدواج و فرزند آوری هم تشویق و ترغیب می کنند که هنوز سرسفره خالی پدر بازنشسته لقمه نانی را با خون دل می خورند . به راستی کدامین ارگان پاسخگوی مطالبات به حق قشر بازنشسته در این جامعه فقر زده ماست که نیمی از حقوق ماهیانه را برای اجاره منزل می پردازند و شیرازه زندگی آنها از هم پاشیده می شود ؟

آیا چشمان خود را در مقابل فساد ، فحشا ، اعتیاد ، سرقت ، کلاهبرداری و . . . بسته ایم یا به وضوح درک می کنیم و به روی مبارک خویش نمی آوریم ؟ اعتراضات عمومی اخیر بازنشسته ها در کلان شهر چه پیامی برای دولت دارد که جمع کثیری با پاهای لنگان و عصایی در دست برخاسته اند ؟ تاکنون چه راهکار علمی یا عملی برای تناسب سازی حقوق این قشر نجیب به تصویب رسیده و پرداخت شده است ؟ مبلغ اندک و ناچیز هم که با آب و تاب رسانه ای و سرو صدا به حقوق های سال جدید اضافه شده همین چندرغاز را در مرداد و شهریور ماه وعده داده اند . مگر در مرداد و شهریور ماه ، با رشد قیمت ها روبرو می شویم که موازنه برقرار شود ؟ آیا توهین به شعور مردم نیست ؟ برخی از کالاها و مواد خوراکی اعم از روغن جامد و مایع و . . . به سیصد برابر نرخ افزایش یافته ، گره کور دیگری بر زندگی بازنشسته هاست که امروزه با پاهای لرزان ، چشمان کم سو ، قدی خمیده و بی رمق در انتظار معجزه دولت نشسته اند شاید فرجی حاصل شود و در جمع خانواده عیالوار نیم نفس راحت بکشند . البته این فشار مضاعف اقتصادی بر همه اقشار مختلف بویژه فرودستان تحمیل شده و غول پلید گرانی بر زندگیشان سایه انداخته است .

در هر جامعه ای در جهان دولت ها برای آسایش و آرامش قشر بازنشسته که در این سن و سال توان جسمی و مالی و نشاط جوانی را ندارند بهترین و مهم ترین امکانات رفاه عمومی زندگی در نظر می گیرند ، زیرا سی سال با تمام قوا و قدرت ، صادقانه با خلوص نیت عمر و جوانی خود را صرف آبادانی و پیشرفت کشور نموده که با جان و دل در سرنوشت آینده سهیم بودند . امروزه کدامین شرکت های تعاونی مصرف برای رفاه حال بازنشسته ها دایر یا فعال است که بتوانند مایحتاج روزانه خود را با قیمت تصویب شده عادلانه و منصفانه دور از نرخ گذاری مافیای اقتصادی و فرصت طلبان در بازار فروش ، خریداری کنند ؟ همچون فروشگاههای اتکا با ارائه کارت « هوشمند » که واقعا نرخ شکن است و تاسیس و راه اندازی این فروشگاههای عظیم در سراسر کشور الزامی بود .

آیا بازنشستگان نباید از چنین امکانات معیشتی ، اجناس و کالای ارزان قیمت فراهم کنند و از شرایط اعتباری برخوردار باشند ؟ مگر تافته جدابافته هستند یا در این جامعه زندگی نمی کنند و بیگانه هستند ؟ امید است این ناله های سالمندان که امروز از حلقوم خسته آنها برمی خیزد به گوش مدیران ارشد و سیاست گذاران کشور برسد که در آینده های نزدیک فریاد خواهد شد .

payamgooyesemnan