یادداشت روز به قلم جواد میرحاج؛

لا اکراه فی الدین، را با چه زبانی باید تکرار کرد؟

واقعیت این است که بسیاری از خانواده های متدین و معتقد به لزوم اجرا و رعایت دستورات دینی از جمله بنده دل خوشی از اوضاع پوشش و حجاب در جامعه فعلی نداریم!

این روزها بویژه با هجوم گرمای بی امان تابستانی شاهد یک نوع ولنگاری در پوشش برخی از دختران و زنان جامعه بوده و هر کدام سعی ما بر این است که از ادامه این روند بکاهیم!

اما باید بپذیریم آنچه در غالب اوامر حکومتی و بگیر و ببندهای دستوری در حال رخ دادن است نه تنها از میزان رشد این گرفتاری کم نمیکند بلکه در صورت موفقیت نسبی چونان آتش زیر خاکستری است که در صورت اشتعال بخش های دیگری از اعتقادات مذهبی را هم طعمه حریق خواهد کرد.

بر اساس تجارب آنچه در طول سال های پس از انقلاب با موضع قبض و بسط اداره شده نه تنها نتیجه مثبتی به همراه نداشته بلکه چون از دل و جان نبوده بعضا نتیجه عکس داده است!

با تاملی اندک در این زمینه به این نکته میرسیم که بواسطه عدم انجام امور فرهنگی و تاثیر گذار و بخصوص عدم پایبندی بسیاری از گویندگان در حرف و عمل آنچه حاصل شده نوعی ترویج نفاق و دورویی در اجتماع بوده است.

نشانه بارز این ادعا رفتار کسانی در بزرگترین رسانه حاکمیت یعنی صدا وسیما است بطوری که پوشش و حجاب باصطلاح هنرمندانی که در قالب فیلم و سریال در سیما ظاهر می شوند با رفتار واقعی شان در اجتماع  و زندگی روزمره تفاوتی بین زمین تا آسمان دارد و این بخودی خود کافی است تا جوانان و نوجوانانی که از این روش الگو می گیرند بنوعی دچار ضد و نقیض شوند.

در کنار این ها رفتار بسیاری از مسولان کشور در جای جای امور است به طوری که در هیچ زمینه ای تطابقی بین رفتار و گفتارشان نمی توان سراغ گرفت. بعنوان مثال مسئولی که سال ها در قباحت زندگی در دیگر کشورها و به ویژه اروپا و امریکا داد سخن رانده ناگهان فیلمی از فرزندان و بستگانش منتشر می شود که فاتحه تمام ادعاهای دیانت پدر را می خواند.

به واقع عدم توانایی در تطابق زندگی بسیاری از مسولان و خانواده هایشان با ادعاهای دینداری از طرف آنها تقریبا تمام ارکان اعتماد مردم عادی به آنان را مضمحل کرده است!

در کمال تاسف اما این روزها شاهد تکرار ضرورت حفظ ظواهر دینداری مثل حجاب از جانب مسئولان هستیم در حالی که تقریبا میزان اعتماد مردم کوچه و بازار به حرف های این حضرات به صفر نزدیک شده است!

فلذا باید گفت، نبود تناسبی در فعل و گفتار بسیاری از مدعیان دینداری در مقامات و مناصب حکومت کار را بدان جا رسانده که زمینه های لجاجت و عناد عوام الناس را با آنان مهیا کرده که این موضوع خدشه جبران ناپذیری به مبانی اعتقادی ملت وارد کرده و در صورت تحکم بیشتر از جانب دستگاه های حکومتی مبنی بر حفظ ظواهر نه تنها وضع بهتر نمی شود بلکه آن تتمه اعتقادی هم که در بین برخی خانواده ها مانده به مسلخ می رود گواه این مدعا فرزندانی از خانواده های متدینان در همین شهر ما هستند که گاهی آدم باورش نمی شود مثلا این دختر خانم یا آقا پسر فرزند فلان خانواده متدین است با مروری کوتاه در جای جای شهر و کشور به صداقت این ادعا پی می بریم!

آنچه در نتیجه این نوشتار بنا دارم بدان تاکید کنم همانا آیه شریفه قرآن مجید مبنی بر عدم امکان دینداری با زور و اجبار است واقعا نمی دانم کلام الهی لا اکراه فی الدین  را با چه زبانی بیان کنم!

آقایان و بانوانی که هنوز بر این باورید که با چنین سخت گیری هایی در حوزه حجاب و عفاف می توانید به دیانت و مظاهر اعتقادی کمک کنید بدانید هر آیینه این رفتارتان نه تنها کمکی به تدین و تقویت آن نمی کند بلکه کار شما مثال کسی است که بر سر شاخه نشسته و بن می برد!

پس تدبر کنید و تیشه به ریشه باقی مانده اعتقادات ملت نزنید که رفتار نسل های آینده آینه تمام نمای افکار لجاجت بارتان خواهند بود.

باز هم تاکید می کنم دیانت با اکراه و اجبار همخوانی ندارد و این فرمایش پروردگار عالمیان است.

بنابراین با استفاده از خرد خدادادی راه های بهتری برای تحکیم بنیان های دینی برگزینید که مهمترین این روش ها وجود سنخیت بین رفتار و گفتار مدعیان خواهد بود!

بر این باورم که مقوله حجاب و عفاف با توجه به شرایط جامعه کنونی ما به یک موضوع امنیتی مبدل شده و چنانچه بدون تدبیر معقول هر روز بر جمع کردن فنرش بیشتر اهتمام شود در صورت باز شدن این فنر بسیاری از بنیان های امنیتی جامعه با تهدید جدی روبرو خواهد شد!

payamgooyesemnan