یادداشت روز به قلم مسعود کلاهی؛

بهداشت و درمان استان، عدالت یا منفعت؟

ارتقای سلامت یکی از موضوعات مهم هر کشور است، چراکه این مهم مستقیم و غیرمستقیم بر مسائل اجتماعی، اقتصادی و رفاهی تاثیرگذار است، بنابراین هر دولتی برای ارتقای سلامت جامعه باید برنامه‌های جامعی داشته باشد.

بالا بردن سطح دسترسی و خدمات سلامت نیز از اولویت هایی است که در زمان کرونا و پساکرونا بسیار حائز اهمیت است، چراکه بسیاری از شهروندان در زمان شیوع ویروس کرونا به مراکز درمانی مراجعه نکرده‌اند و بعد از پایان کرونا، کادر درمان شاهد شیوع بیماری‌هایی خواهند بود که نتیجه ترس از درمان در دوران کروناست؛ بیماری‌های قلبی ــ عروقی و بیماری‌های گوارشی که در زمان شیوع ویروس کرونا به وجود آمده‌اند یا به آن‌ها توجه نشده است. و از این رو برنامه‌ریزی برای پیشگیری یا درمان برای بیماری‌های پساکرونا باید در اولویت نظام سلامت قرار بگیرد.

عدالت در دسترسی به خدمات بهداشت و درمان را می توان مربوط به عدالت، دسترسی به پزشک متخصص در نقاط محروم، بحث ظرفیت پزشکی و تامین سرانه کافی پزشک در کشور، بحث عدالت در پرداخت به پزشکان، بحث عدالت در پرداخت به کادر غیر پزشکی به ویژه پرستاران، خدمات پاراکلینیکی، بهیاران و بهورزان و استمرار بیمه همگانی دانست. اما به راستی واژه عدالت در سلامت و خدمات پزشکی چگونه تعریف می گردد؟

در ماه های اخیر بحث عدالت در حوزه سلامت موضوعی است که بارها مطرح شده است و برخی از نمایندگان استان سمنان در مجلس شورای اسلامی نیز اعتراض خود را بیان کرده اند.عدالت در اختصاص خدمات حوزه بهداشت در شهرهای مختلف استان، عدم مدیریت صحیح و ساخت بیمارستان های جدید از موارد اعتراضی نمایندگان گرمسار و دامغان است که نوک پیکان را به سمت رییس دانشگاه علوم پزشکی استان گرفته اند.اما به راستی آمار و ارقام هم این موارد را تایید میکنند؟

آیا عدالت در حوزه سلامت به معنای برابری همه شهرها است؟

در چند سال اخیر افزایش امکانات درمانی از شهرهای گرمسار و دامغان مشهود بوده و اکثر موارد متناسب با ظرفیت جمعیتی این شهرها است.هر چند نواقص و نقدهای جدی نیز مطرح می گردد، اما ناعدالتی مشهودی را نمی‌توان نام برد که نشان از فراموشی ارائه امکانات به مردم عزیز این مناطق باشد.همیشه امکانات پزشکی در مناطق پرجمعیت و مراکز استان ها بیشتر بوده و تمرکز بعضی از امکانات پزشکی در کنار هم یک اصل مدیریتی است و نمیتوان در همه مناطق در دسترس قرار داد.که نه توان اقتصادی آن وجود دارد و نه توان مدیریتی آن!

همان طور که اکثر امکانات پیشرفته و به روز، در تهران وجود دارد و اگر عدالت را در برابری امکانات در شهرها معرفی کنیم، تهران ناعادلانه ترین شهر در دریافت امکانات است.اما طبیعی است که تمرکز امکانات برای در دسترس بودن یک امر طبیعی است.مثلا وقتی بیمارستان تخصصی چشم در شهری ایجاد می گردد، همه امکانات عکس برداری، عمل، پیشگیری و مراقبتی و… نیز باید در آن شهر باشد و ناخودآگاه آن شهر را در این حوزه غنی می کند.

سلامت همه افراد جامعه و استان برای شهروندان حائز اهمیت است و مردم شریف دامغان و گرمسار نیز برادران و خواهران دیگر شهروندان استان هستند.از این رو باید مراقب برخی سواستفاده ها در استان بود تا به منافع سیاسی افراد مبدل نگردد.مهمترین دلیل نیز برای منافع سیاسی، زمان عنوان کردن این مسائل است.در حالی که حدودا یک و سال نیم تا پایان دوران نمایندگی باقی مانده است، این درخواست ها آن هم بدون مطرح کردن دلایل مستند، رنگ و بوی سیاسی و پوپولیستی به خود می گیرد و حرف از جدایی مدیریت دانشگاه علوم پزشکی استان، بذر تفرقه و اختلاف را در استان به خواهد پاشید و عواقب مناسبی نخواهد داشت.

نقد به عملکرد حوزه بهداشت استان وجود دارد و توقع این است که هیچ شهروندی از مردم دامغان از بیماری سالک رنج نبرند و هیچ فردی در گرمسار رنج سفرش افزوده بر رنج بیماری اش نشود.

اما باید اقدامات این چندساله دانشگاه علوم پزشکی استان را هم نادیده نگرفت و با درخواست های غیر معقول که رنگ و بوی سیاسی هم دارد، باعث تفرقه و دودستگی در استان نشد.

این روزها کشور و استان بیش از پیش به وحدت نیازمند است و اولویت قرار دادن منافع استان، بر هر کس و هر چیزی ارجحیت دارد.

مردم فهیم و باهوش استان در عین مطالبه گری، اجازه نخواهند داد کسی از احساساتشان سواستفاده کند و از طریق مطالبات به حق آنها به منافع شخصی خود دست پیدا کند.

در پایان امیدواریم مسئولان استان در عین توجه به مطالبات به حق مردم استان و ایجاد عدالت در بهداشت و سلامت در همه شهرها و روستاها، اجازه تفرقه در استان را ندهند و موضع خود را در این خصوص شفاف و قاطع اعلام دارند.

payamgooyesemnan