یادداشت روز به قلم مسعود کلاهی؛

سلامت مردم استان قابل معامله نیست!

با توجه به اینکه یکی از آثار توسعه در سده اخیر فشار بیش از حد برمنابع طبیعی و تخریب محیط زیست بوده است لذا در مفهوم توسعه پایدار که ازسوی کارشناسان و نظریه پردازان توسعه در سطح جهانی مطرح گردیده، یکی از اجزا جدایی ناپذیر توسعه پایدار ،حفظ استانداردهای زیست محیطی و تلاش جهت کاستن از مضرات زیست محیطی توسعه بیان شده است. به نحوی که محیط زیست یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار به شمارمی آید و بدون داشتن محیط سالم امکان توسعه انسانی به مفهوم واقعی آن وجود ندارد.که بر این اساس می بایست مباحث مربوط به توسعه پایدار و اصلاح شاخص توسعه انسانی با لحاظ کردن عامل محیط زیست مدنظر قرار گیرد.زیرا با وجود آنکه با افزایش درآمد و به تبع آن افزایش زیر ساخت های آموزشی سطح شاخص توسعه انسانی افزایش می یابد اما آلودگی زیست محیطی نشأت گرفته از رشد اقتصادی، علاوه بر اینکه اثرات منفی بر فرآیند توسعه یافتگی کشورها بر جا می گذارد، می تواند سایر جنبه های کمی و کیفی زندگی انسان ها را تحت شعاع قرار دهد و به شدت بر امید به زندگی که معیاری در اندازه گیری وضعیت سلامت جامعه و یکی از اجزا مهم شاخص توسعه انسانی می باشد اثر گذارد.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آلودگی هوا ممکن است با بیماری‌های روانی و بیماری‌های مزمن مغز مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و شیزوفرنی مرتبط باشد. همچنین آلاینده‌ها می‌توانند به طور مستقیم روی ریه‌ها و دیگر اندام‌های که دستگاه تنفسی اثر گذاشته و در نتیجه احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهند.
سمنان نیز به عنوان یکی از استان های شاخص صنعتی بسیار تحت تأثیر این عوامل قرار دارد و بارها میزان آلودگی آن با چشمان غیر مسلح نیز قابل مشاهده بوده است.
وجود کارخانجات عظیم و درآمدزا که چرخه اقتصادی استان را چرخانده و آمار بسیار مناسبی در کاهش آمار بیکاری دارد، گاه تاثیرات مخرب زیست محیطی آن نادیده گرفته شده است و علیرغم اعتراضات مردمی و نهادهای مردم نهاد حامی محیط زیست، همچنان ادامه دارد.
کارخانجاتی قدیمی که بارها و بارها آثار مخرب آن بر روی شهروندان گوشزد شده و هر بار با بهانه هایی نادیده گرفته شده است.
اهمیت این موضوع به قدری بوده که یکی از مهمترین دغدغه های خبرنگاران در کنفرانس خبری مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سمنان مسائل زیست محیطی و آثار مخرب برخی کارخانجات بوده و پاسخی جز اخطار از آن نگرفته اند.
کارخانجاتی که سالهاست مورد انتقاد قرار میگیرند و پاسخی جز اخطار برای دلسوزان دربر ندارد.
حال این پرسش مطرح می گردد که اگر آثار مخرب زیست محیطی این کارخانجات بر روی کیفیت و سلامت شهروندان اثبات شده است، اخطارها چه دردی را درمان می کند و چه آینده ای را برای متضرران استان به همراه خواهد داشت؟
آثار مثبت کارخانجات صنعتی بر هیچ کس پوشیده نیست و اگر امروز استان یکی از پایین ترین آمار بیکاران کشور را داراست به لطف همین سرمایه گذاران است.که ما هم معتقدیم باید برای آنها فرش قرمز پهن کرد.اما این موضوع به معنای چشم پوشی از سلامت شهروندان نیست.قطعا راه های پیشگیری از این اتفاق همچون رعایت فاصله استاندارد از سطح ظهر، استفاده از فیلتر های مناسب، تغییر روش تولید و یا محصولات تولیدی و… مواردی هستند که کارشناسان ذیربط بهتر می توانند عنوان و قانون گذاران و مجریان نیز بر روی آن حساسیت داشته و تاکید کنند. اما فراموشی سلامت به بهانه ی حضور سرمایه گذاران به هیچ وجه قابل توجیه نیست.
از آن بدتر که گاه از گوشه و کنار استان زمزمه های دادن مجوز به کارخانجات مخرب، در دل شهر نیز شنیده می شود و نشان از عدم توجه به سلامت هم استانی هاست.
قطعا با اخطار و نامه و جریمه نمیتوان سلامت از دست رفته و آثار مخرب بلند مدت زیست محیطی را جبران کرد و ارائه ای قوی تر در این زمینه نیاز است.
اراده ای که به دور از فشارهای سیاسی و اقتصادی باشد و جان مردم با هیچ چیزی در آن معامله نگردد.
هر چند سخن تکراری است و بارها از همین رسانه و دیگر صداها عنوان و شنیده شده است، اما باز هم امیدواریم مسئولان سلامت مردم و آینده کودکان این استان را با هیچ سرمایه ای معامله نکنند و علمی جدی تر در برخورد با متخلفین این امر داشته باشند. سرمایه های که گاه فقط آثار مخرب آن نصیب استان می گردد و فواید آن در جاهای دیگر دیده می شود.

payamgooyesemnan