یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

مسئولان طلبکار مردم نباشند!

مدتی است که اکثر ایرانیان به‌ویژه دولتمردان و اهالی اقتصاد و فرهنگ، تیغ انتقاد را تنها بر سر دیگران فرود می‌آورند. همه خود را طلبکار دانسته و دیگران را مقصر می‌دانند و اگر نابهنجاری در کشور وجود دارد، خود را محق می‌دانند که طلبکارانه زبان انتقاد گشوده و یادآورد شوند که چرا چنین و چرا چنان است! در کنار حدود چهارمیلیون نفر دانشجو و دوازده‌میلیون نفر دانش‌آموز، قریب به دومیلیون نفر معلم و دبیر و ده‌ها هزار نفر استاد دانشگاهی که حقوق زیادی از قِبَل عضویت در هیئت‌علمی و… دریافت می‌کنند، نمونۀ عظیمی از دست‌اندرکاران در آموزش و تربیت جوانان این مرزوبوم هستند؛ به‌علاوه، نهادهای مذهبی بسیاری وجود دارند که با بودجۀ دولت اداره می‌شوند تا فرزندان این آب‌وخاک را موحد و خداشناس تربیت کنند و به‌عنوان راهنمایان دینی، آنان را به سرمنزل مقصود برسانند؛ به‌طوری‌که گفته می‌شود ۴۳ دستگاه مذهبی از بودجۀ دولتی استفاده می‌کنند که سهم برخی از آنان از بودجۀ سازمان‌هایی چون ستاد بحران کشور بیشتر است و برخی دیگر، برای ارشاد و راهنمایی جوانان، نسبت به سازمان حفاظت محیط زیست بودجۀ بیشتری دریافت می‌کنند. جالب است همۀ این کسانی که وظیفۀ تعلیم و تربیت را برعهده دارند، خود منتقد بوده و از نابسامانی‌ها داد سخن سر می‌دهند.

در اینجا باید گفت ای معلم، ای دبیر، ای استاد دانشگاه، ای روحانی، ای امام‌جمعه و جماعت، ای خطیبِ توانا، ای مداح اهل بیت(ع) و ای روشنفکر، در صدها کانال تلویزیونی و شبکۀ رادیویی، این مردم هستند که از شما طلبکارند که باتوجه‌به حقوقی که دریافت می‌کنید و نظر به شغلتان که همانا ارشاد و راهنمایی جوانان و سوق‌دادن آنان به فلاح و رستگاری است، چرا درست انجام‌وظیفه نکردید؟ و مضافاً اینکه هم‌اکنون خودتان با حالت اعتراض با مردم صحبت می‌کنید؟!

برای نمونه، آقای علم‌الهدی از قول مسئولان امنیت در نابسامانی‌های اخیر مشهد نقل می‌کردند: «عدۀ زیادی از کسانی که بازداشت شده بودند، از ما آب می‌خواستند، غذا می‌خواستند؛ اما احدی مُهر نخواست تا فریضۀ نماز را به جا آورد! لذا این معترضان دغدغۀ دین ندارند؛ ولی معیار اسلام داشتن حجاب است!» اما شاهدیم که برخی از کسانی که ظاهراً فریب خورده‌اند و بر اثر تحریکات فضای مجازی به میدان آمده‌اند و بعضاً حتی خدا و پیغمبر(ص) را قبول ندارند، بچه‌هایی هستند که دست‌پروردۀ جمهوری اسلامی بوده و طی ۴۳ سال با تعلیمات آن رشد یافته‌اند.

نگارنده به‌عنوان یک شهروند از این بزرگواران سؤال می‌کند سایر مردم چه گناهی دارند که فلان جوان از شما طلب مُهر برای نماز نکرده یا در سایۀ فضای مجازی، به مقدسات بی‌اعتقاد شده است؟ به‌راستی مگر بنیان‌گذار جمهوری اسلامی چه امکاناتی داشت که میلیون‌ها نفر حاضر بودند جانشان را فدای مقدسات کنند؟ مگر هزاران شهید برای اعتلا و بقای اسلام جان خود را تقدیم انقلاب نکردند؟ درصورتی‌که همۀ امکانات تبلیغی اعم از رادیو و تلویزیون و همۀ رسانه‌ها و فیلم‌های فارسی و رادیوهای خارجی در خدمت شاه و اذنابش بود و امام‌خمینی(ره)، آن بزرگ‌مرد، با صدور بیانیه یا پیام، آن هم با سخت‌ترین روش مردم را به‌سوی راه راست هدایت می‌کرد و توانست خیل عظیمی از جوانان را از یوغ تبلیغات شبانه‌روزی نجات دهد؛ به‌طوری‌که صدها هزار نفر از این جوانان حاضر شدند جان عزیزشان را برای حفظ کشور و تمامیت ارضی فدا کنند.

اخیراً برخی از مرشدان جامعه کم‌کاری و بی‌اعتنای خود را به گردن فضای مجازی و کانال‌های تلویزیونی بیگانه می‌اندازند؛ درحالی‌که این فرافکنی حق مردم وفادار و دین‌دار کشور ما نیست؛ برای مثال، وقتی مشخص می‌شود وزیر کاندیدای وزارت کار و رفاه و امور اجتماعی معادل چندهزار میلیارد تومان باغ و املاک دارد و به همین دلیل نتوانسته رأی اکثریت را کسب کند، شما چه توقعی دارید که جوان ما ساکت بماند و به وضع حاضر اعتراض نداشته باشد؟ در حقیقت اگر ساکت بماند، دچار مشکل است و باید به سلامت روح و روان او مشکوک بود.

با همۀ این احوال، اگر مطلوب آن است که کشور عزیزمان به آرامش برسد و جوانان ما آیندۀ درخشان داشته بشند، باید که دست‌اندکاران تغییر رویه بدهند و مدام در اندیشۀ کسب درآمد و ایجاد رفاه تنها برای خانوادۀ خویش نباشند و وظیفۀ خود را به‌نیکی انجام دهند.

payamgooyesemnan