یادداشت روز به قلم احمدرضا فراتی؛

دانشگاه، وسعت می‌خواهد یا عمق؟!

حریص بودن و زیاده‌خواهی، یکی از آفت‌هایی است که گریبانگیر اکثر نهادها و دستگاههای اجرایی و دولتی در دهه های گذشته بوده و به نام توسعه و آینده‌نگری زمین های زیادی را به تملک و تصرف خود درآوردند. در این بین دانشگاه دامغان نیز با دریافت حدود ۷۰ هکتار زمین در یکی از بهترین نقاط شهر (منتهی‌الیه شهرک بوستان) سیاست وسعت گرایی را دنبال کرد و عملا فرصت بسیار مناسبی از گسترش محیط شهری را از دامغان سلب نموده است.

با کمی مرور بر وضعیت میزان ورودی دانشجویان در سالهای اخیر و وضعیت مراکز آموزش عالی شهرستان از جمله مرکز علمی کاربردی رسول اکرم، دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه پیام نور می‌توان دریافت که اساسا دوره گسترش فضای فیزیکی و ساختمان سازی گذشته و می بایست با رویکرد علمی و کارشناسی به سمت کیفی سازی و استفاده بهینه از فضای موجود رفت و با وجود اولویت نداشتن این قبیل ساخت و سازها در دولت و روند کند و فرسایشی پروژه های اینچنینی، در صورت ساخت نیز به نوعی اتلاف منابع عمومی می‌شود که نمونه های متعددی از آن وجود دارد.

در شهر دامغان که بنا بر طرح جامع شهری با محدودیت زمین برای مسکن شهروندان روبرو هستیم تا جاییکه برای طرح ملی مسکن، سکونت شهروندان را به سوی شهرک صنعتی سوق داده‌ایم! محدود کردن این وسعت از زمین توسط دانشگاه محل بحث و تامل است!

برابر تصمیمات دولت در گرفتن زمین های مازاد در اختیار بخش های دولتی، ظاهرا اداره کل مسکن و شهرسازی استان نیز خواهان برگرداندن حدود ۵۰ هکتار از این زمین از سوی دانشگاه است.

در طول مدت ۷ سال دانشگاه دامغان بخش اندکی از زمین مذکور را و آنهم بصورت پراکنده مورد استفاده قرار داده است و طرح غیرقابل توجیهی از سرمایه‌گذاری در این زمین را تهیه و ارائه نموده است که به نظر می‌رسد بیشتر در راستای حفظ زمین مذکور بوده و عملا توجیهی برای سرمایه گذاری در این بخش وجود ندارد.

با این توصیف، در صورت آزادسازی این زمین‌ها، فرصت خوبی برای عرضه زمین به شهروندان جهت ساخت مسکن در قالب‌های مختلف ایجاد می شود و با آماده‌سازی زمین نیز، منابع خوبی هم نصیب شهرداری دامغان می شود. از طرفی زمین موصوف حدود ۲ کیلومتر همجواری با کمربندی جدید دارد که در صورت ایجاد مراکز و مجتمع‌های تجاری و تفریحی در طول این دو کیلومتر، علاوه بر ایجاد اشتغال مناسب، فرصت خوبی برای توقف مسافران عبوری ایجاد می‌کند و به تبع آن منابع مالی بالایی به اقتصاد شهر تزریق خواهد شد.

امید است در بستری کارشناسی و آینده‌نگرانه و بدور از تعصب سازمانی یا فردی، تصمیم مناسب و منطبق بر منافع مردم اتخاذ شود.

payamgooyesemnan