یادداشت روز به قلم صدیقه رهایی؛

نبود امکانات اولیه در مدارس، دغدغه ی کادر آموزشی

بزرگترین سرمایه های یک کشور را کودکانی تشکیل می دهند که قرار است آینده سازان این کشور باشند و قطعا بی توجهی به آموزش آن ها بزرگترین خیانت محسوب می شود بی شک وقتی صحبت از کودکان و آینده آن ها می شود نگاه ها به یک اصل مهم معطوف می شود مدرسه و سیستم آموزشی درست . موضوعی که در حال حاضر دچار چالش های عجیب و غریبی شده است .با یک مقایسه کلی از سیستم آموزشی کشور ما با برخی کشورها به تفاوت های زیادی می رسیم که برای کمتر شدن این تفاوت ها راه طول و درازی در پیش داریم . ما شجاعت تغییر اساسی این وضع موجود را نداریم لذا محکوم به عقب ماندگی و توسعه نیافتگی هستیم . نکاتی ساده و عمیق در شیوه آموزشی کشورهای پیشرفته وجود دارد که دقیقا می تواند تمامی مشکلات آموزشی کشور ما را برای انواع طرح های ناکارآمد یا تنوع مدارس برای تفکیک دانش آموزان از جمله نمونه دولتی و تیزهوشان ، حل و فصل نماید  .بزرگترین مشکل مسئولان مربوطه فرار از سیستم ساده آموزش و پافشاری بر سیستم پر از ایراد گذشته برای امروز است . وقتی خود را با کشورهایی که سیستم آموزشی موفقی دارند مقایسه می کنیم به این نتیجه می رسیم آن ها با قاشق و چنگال غذا می خورند و ما هم چنان با دست . این مثال ساده عمق تفاوت ها را نشان می دهد و اینکه چرا حرکت قابل قبولی در این سالها نداشته ایم . حذف کتاب های درسی ، استفاده از تبلت و لب تاپ و تلفن همراه برای آموزش دانش آموزان از روش هایی است که در کشورهای پیشرفته از آن استفاده می کنند ، اما در کشور ما برای پنهان کردن ضعف خود در کنترل هوشمندانه ابزار آلات تکنولوژی ، استفاده و آوردن آنها را به مدرسه ، جرمی نابخشودنی می دانیم. آنها استفاده از تکنولوژی را کنترل می کنند نه محدود، ولی ما تکنولوژی را از زندگی دانش آموزان کلا حذف می کنیم . ما همیشه نیمه خالی لیوان را می بینیم اما آنها نیمه پر لیوان را و این یعنی استفاده مثبت از تکنولوژی را قربانی جنبه های منفی آن می کنیم و چون در قبال آن واهمه یا ضعف کنترل داریم پس در کل حذف می کنیم و قوانین سخت را  برای مقابله با آن در مدارس پیاده می کنیم و از اصل آموزش بازمی مانیم در جوامع پیشرفته به دانش آموزان فهمانده می شود که از افراط و تفریط دوری کنند ولی در جامعه ما با تابو کردن هر چیز تازه ، تفکر سنتی و لجاجت ادامه می یابد. کودک و نوجوان او در خلوت هم خطا نمی کند چون نحوه استفاده درست را می آموزد اما کودک و نوجوان جامعه ما با هر نیرنگ و دروغی به دنبال گشت و گذار نامتعارف در دنیای مجازی برمی آید چون منع کردن توأم با جملات دستوری ، همیشه نتایج معکوس دارد و اینجاست که در هر کوی و برزن از زبان خانواده ، مسئولین و جامعه به کرات می شنویم که نسلی کاملا متفاوت در جامعه پدید آمده است شما به عنوان کارشناس و مسئول چه راهکارها و برنامه هایی را برای این نسلی که در نظر خودت عجیب و غریب است داشته و دارید ؟ تخته های نوشتاری آنها نه سبز است نه سیاه و نه سفید ( وایت برد ) ، بلکه از تخته هوشمند لمسی استفاده می کنند که گاه معلمان در کار با آن دچار مشکل شده از دانش آموزان خود کمک می گیرند. یعنی معلمان آموزش می دهند و آموزش می گیرند. اصل ساده و ارزشمند تعامل اجتماعی برای تدوام حیات بشری . آموزش در این کشورها هوشمند مدرن هست با ساز و کاری جدید اما کودکان ما در خیلی از مدارس هنوز با گچ های غیراستاندارد مضرّ آموزش می بینند و بر هوشمندسازی آموزشی هم شاید فقط درصد کمی از معلمان بر آن مسلط شدند و به طور فعال از آن استفاده می کنند و حتی در برخی مدارس والدین با هزینه کردن سعی می کنند این امکانات را برای فرزندان خود مهیا کنند از همه غم انگیزتر شرایط و امکانات بسیار ابتدایی مدارس است و این امکانات ابتدایی حتی در بحث سرویس های بهداشتی و سیستم لوله کشی هم دچار بحران است و این شرایط را برای کادر آموزشی مدرسه نیز دچار مشکل می کند کادری که قرار است تمام فکرش معطوف به آموزش و پرورش کودکان باشد دغدغه این امکانات ابتدایی را دارد و به هر دری می زند تا شرایط مناسب تری را فراهم کند و در شهر سمنان کسانی در کادر مدرسه ها حضور دارند که تمام تلاششان بر این است که کاستی ها و نبودهای این امکانات را با پیگیری ها و دلسوزی های خود فراهم کنند و این یعنی شانه خالی کردن از مسئولیت و بی تفاوتی که فقط دغدغه خانواده ها و کادر آموزشی را زیاد می کند .لذا باید توجه ویژه ای به این امر شود و نادیده گرفتن این حجم از کمبودها و مشکلات جامعه را دچار سردرگمی و بحران می کند .

payamgooyesemnan