یادداشت روز به قلم مسعود کلاهی؛

فوتبالی که همه چیز را باخت

جام جهانی فوتبال در کشور کوچک و همسایه در حالی آغاز شد که چشم‌ میلیاردها بیننده به قطر است.

تیم کشورمان نیز که مدت هاست در انتظار حضوری موفق بود، نتوانست انتظارها را برآورده کند و با یکی از بهترین تیم های بیست سال گذشته، باز هم از گروه مقدماتی حذف شد.

اما اگر بخواهیم دلایل حذف این تیم را بررسی کنیم، باید به قبل تر مراجعه و هشدارهایی که بارها عنوان شده بود، دوباره مرور گردد تا متوجه شویم چرا همه جوره باختیم.

اولین باخت را در انتخابات فدراسیون فوتبال دادیم. جایی که مهدی تاج با داشتن سوابق مبهم و ضرر چند میلیاردی در قراردادهای زمان ریاستش، دوباره تایید صلاحیت شد و با پیروزی بر رقیبان بر صندلی ریاست نشست. شاید از همان روزها باید متوجه می شدیم که فوتبال ایران راهی غلط را در پیش خواهد گرفت.

باخت بعدی برخورد با اسکوچیچ سرمربی کشور بود.کسی که تیم را در شرایط بحرانی تحویل گرفت و با نتایج شگفت انگیز، یکی از راحت ترین و سریع ترین صعود ها را برای تیم ملی رقم زد.اینکه برای جام جهانی مناسب بود یا نه، مباحث فنی است که نظرهای متفاوتی هم به همراه داشت.اما همگی نوع برخورد با این مربی را ناپسند خواندند و باختی دیگر را برای اخلاق فوتبال ایران رقم زد.

دیگر باخت در اختلافات بازیکنان تیم ملی بود.به شکلی که دو باند در مقابل هم برای ماندن و رفتن اسکوچیچ تشکیل شد و حتی برخی بازیکنان به سراغ وزیر رفتند.تیمی که اجازه چنین دخالتی را به بازیکنان خود می دهد باید از قبل آن را بازنده نامید و برایش اظهار تأسف کرد.

باخت بعدی تیم ملی فوتبال در انتخاب کی‌روش بود.مربی که کارنامه وی در گذشته مشخص و ناموفق بودن در تفکرات هجومی را بارها از او دیده بودیم.حتی در آسیا هم نتوانسته بود این تفکرات هجومی را اجرایی کند و انگار فقط آمده بود که آبرومندانه ببازیم که این بار این اتفاق هم نیفتاد.مربی که تیم ایران در دو جام جهانی گذشته با او فقط سه گل راهی دروازه حریفان کرده بود و یکی از آنها پنالتی و یکی هم گل به خودی بوده است و سیستم اتوبوسی وی هم چیزی جز باخت را در مقابل آرژانتین و اسپانیا برایمان به همراه نداشت. مربی که در کلمبیا و مصر هم ناموفق بود و فقط به دلیل شناخت از تیم کشورمان و قول انتخاباتی تاج، به تیم ملی آمد و هر جور که بود میخواست در این جام جهانی هم حضور داشته باشد.

اشتباه بعدی در دیدارهای تدارکاتی بود.در حالی که دو تیم انگلستان و ولز فوتبالی کاملا شبیه به هم دارند، هیچ رقیب تدارکاتی با این نوع سبک بازی انتخاب نشد و باز هم کی‌روش اصرار بر رقبای متوسط و رو به پایین داشته است.

باخت بعدی در لیست دعوت شدگان به تیم ملی بود.لیستی که با تاخیر اعلام شد و با بی احترامی به خبرنگاران با کنسل کردن جلسه اعلام اسامی ادامه یافت و در نهایت لیستی ۲۵ نفره با یک نفر جای خالی اعلام شد.جای خالی که هیچ وقت پر نشد و گمانی زنی ها را بیشتر کرد.لیستی پرابهام با بازیکنانی عجیب که طرفداران تیم های باشگاهی برخی بازیکنان هم به آنها اعتقاد نداشتند.این اتفاقات، شایعات دستوری بودن لیست را بیشتر کرد و اگر چنین حرفی صحیح باشد دیگر حرفی برای گفتن این تیم باقی نمی گذارد.عدم دعوت از محبی، نورافکن و قائدی و حضور علی کریمی، روزبه چشمی و میلاد محمدی در ترکیب ثابت!

اشتباه دیگر در ترکیب تیم ملی بود.ترکیبی کاملا اشتباه با بازیکنان ناآماده و نیمکت نشینی آماده ها و استفاده برخی بازیکنان در پست های غیر تخصصی.بهترین گلزن لیگ پرتغال به عنوان وینگر استفاده شد و مدافعان آماده دور مقدماتی نیمکت نشین.

اتفاق بعدی دیدار با رییس جمهور بود.دیداری مرسوم که همه تیم های ملی فوتبال قبل از جام جهانی انجام داده بودند.اما نوع دیدار، دریافت هدیه و حرف ها و حرکات داخل جلسه ناراحتی مردمی را به همراه داشت که در این شرایط حال و روز خوبی ندارند.

و بدتر از آن عکس های شاد و لبخند های عجیبی بود که بازیکنان برای قبل از بازی ها گرفته بودند.در حالی که مردم ایران در غم کشته شدن مردم مظلوم کشور در شیراز و ایذه و سیستان و کردستان و… داغدار بودند، این لبخندها عصبانیت شدید مردم را به همراه داشت و فضای تیم ملی و جام جهانی را کاملا برای ایران مسموم کرد.اتفاقی که التهابات تیم را بیشتر و بی تفاوتی مردم را به همراه داشت.

در آغاز بازی ها هم رفتار بازیکنان کاملا متغیر بود.بازی اول بدون خواندن سرود، بازی دوم خواندن سرود و بازی سوم زمزمه های سرود.رفتاری که کاملا نشئت گرفته از بازخوردهای این روزها بوده است.

باخت بعدی در دنبال مقصر گشتن شکست تیم ملی بود.کی‌روش در مصاحبه بعد از بازی با انگلستان، این دیدار را تدارکاتی نامید و بیشتر شخصیت تیم را زیر سوال برد.تقصیرها هم در پایان همگی گردن تماشاگران افتاد و هیچ ایرادی به مسائل فنی گرفته نشد!

حال ما ماندیم و نسلی بسیار خوب و آماده که سوخت و برخی از آنها آخرین جام جهانی خود را تجربه کردند و دیگر نیستند و آرزوهایی که همگی از بین رفتند.

و فدراسیونی که پاسخگو نخواهد بود و توجیهاتی غیر فنی را خواهد آورد.

فوتبال برای ما در جام جهانی به پایان رسید و امروز ما ماندیم و باخت های فراوان در زمین، اخلاق و قضاوت ها و توهین ها! و نتیجه آن مقبولیت و محبوبیتی است تیمی بود که در بین مردم کمرنگ شده است!

payamgooyesemnan