یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

هفته ملی سلامت مردان؛ و هشداری جدی!

در تقویم مناسبت های ملی و جهانی، هفته ای را به عنوان هفته سلامت مردان لحاظ کرده اند.به این ترتیب که هفته اول اسفند ماه با هدف تأکیدبر سلامت مردان و حساس سازی پدران جامعه ایرانی برای توجه بیشتر به جنبه های مختلف پیشگیری از مخاطرات سلامت، هفته ملی “سلامت مردان ایرانی” یا همان ”سما“ نام گرفته تا نسبت به این موضوع مهم، فرهنگ سازی لازم صورت گیرد و هشداری باشد برای مردان که بدانند سلامت آنها، موضوعی است که موجب استحکام و ارتقاء سلامت نیروی کار جامعه و توسعه کشور را در پی خواهد داشت.

براساس آمار، از جمعیت ۸۴ میلیون و ۹۰۰ هزار نفری کشور، حدود ۴۲ میلیون نفر را زنان و ۴۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر را مردان تشکیل می دهند که از این تعداد، حدود ۳۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر، مردان بالای ۱۵ سال هستند که ۲۱ میلیون و ۳۱۰ هزار نفرشان ازدواج کرده اند و دارای همسر و خانواده مستقل می باشند. براساس یک قاعده کلی این جمعیت غالب مردها، حالا یا به جهت شرایط جسمانی یا شخصیت یا جایگاهی که خانواده های ایرانی به مرد داده اند و چهره ای که مادران از پدران در خانه ترسیم نموده اند، باری به هر جهت! تکیه گاهند و وجودشان به محیط خانه و خانواده قَوام می بخشد و عملا اغلب برنامه های تفریح، مسافرت، مهمانداری و… خانواده بر اساس شرایط کاری مردان برنامه ریزی می شود.

مردها به واسطه آن وظیفه پدری، بار سنگین مسئولیت های زندگی را به دوش گرفته اند و به خود اجازه نمی دهند که مشکلات و سختی هایی که در تأمین معاش خانواده متحمل می شوند، دیگر اعضا را درگیر کند، و با وجود اینکه گاه صدای شکسته شدن استخوان هاشان زیر بار مشکلات اقتصادی به وضوح شنیده می شود و همسر و فرزندانشان به صورت فطری از این موضوع آگاهند، اما باز هم در برابر خواسته های خانواده سر تعظیم فرود آورده و ادای همه نیازها را تکلیف و وظیفه خود می دانند.

مردها، این موجودات به ظاهر خشن اما در واقع رئوف و از خودگذشته، چنان در ادای وظایف سنگ تمام می گذارند که اغلب خود را فراموش می کنند و چه بسیارند مردانی که رفتن به نزد پزشک و پیگیری دردهایی که بر آنها عارض می شود را هم پشت گوش می اندازند و جدی نمی گیرند، و قطع به یقین همین موضوع هم سبب شده که در تقویم مناسبت های ملی و جهانی، هفته ای را به عنوان هفته سالمت مردان لحاظ کرده اند. براساس پژوهش های صورت گرفته، مردان نسبت به زنان درمعرض فاکتور های خطر محیطی و شغلی بیشتری هستند و عادات غلطی مانند مصرف سیگار، الکل، اعتیاد و استرس شغلی در آنها خیلی بیشتر است، از سوی دیگر مردان کمتر به پزشک مراجعه نموده و مراجعه به مراکز درمانی را به دلایل مختلف از جمله موانع اقتصادی و فرهنگی تا بروز مراحل پیشرفته و خطرناک بیماری به تأخیر می اندازند. عدد ۳ تا ۵ برابری مردان به نسبت زنان در حادثه دیدگان سوانح جاده ای و تصادفات و نیز رقمی بیش از این در حوادث محیط کار هم گواه دیگری بر این امر است که مردان همواره بیش از زنان در معرض خطر قرار دارند.

نکته قابل تأمل در این جریان هم فشارهای روانی است که به اذعان متخصصان بیش از بیماری های جسمانی، سلامت فرد را تهدید می کنند و این ماجرا در مردان که به جهت فیزیک بدنی، به اصطلاح  “تودار” هستند، و کمتر در مورد مسایل و مشکلات شان با دیگران درد دل می کنند، حادتر و جدی تر است. بررسی آمارها از عملکرد مراکز درمانی و حوزه های بهداشتی به خوبی نشان می دهد که حتی انتخاب این هفته هم نتوانسته ترغیب کننده مردان به توجه به سلامت آنان باشد، لذا آسیب شناسی اقدامات در این زمینه وجایگزین کردن برنامه هایی که بتواند مردان را به برخی مسایل همچون کنترل بیماری ها و رغبت به اقدامات پیشگیرانه ترغیب نماید، ضروری به نظر می رسد.موضوع دیگری هم که می تواند در این زمینه مؤثر باشد، ایجاد فضاها و شرایطی است که کمی به کاهش فشارهای روحی و روانی مردان کمک کند. پارک ها، بوستان ها، تفرجگاه ها و محیط های تفریحی و… که با کمترین هزینه، بهترین لحظات را برای مردان رقم بزنند. بدون تردید هم افزایی دستگاه ها به ویژه حوزه های فرهنگی و شهرداری ها در این زمینه بسیار مؤثر و کارآمد است و اهتمام این مجموعه ها را می طلبد.

payamgooyesemnan