فصل مردمی سازی امور در استان!

تحلیل مهمترین رویدادها و اتفاقات مهم استان در هفته ای که گذشت؛

فصل مردمی سازی امور در استان!

در ایام دهه دوم ماه محرم در روزهای میانی مرداد ماه گرم و سوزان، در دومین ماه از فصل گرم تابستان، با چهاردهمین شماره تحلیل اخبار استان در سال جدید در یک روز تعطیل اجباری در آخر هفته، دوباره به لطف خدا به میان شما مخاطبین و خوانندگان عزیز هم استانی آمده ایم. در این صفحه جدید با عنوان تحلیل رخدادهای استان سعی داریم، به رسم سنوات گذشته این صفحه را پر از کلمه و تصویر کنیم تا در کنار شما همراهان همیشگی و عزیز روزنامه محلی پیام استان مطالبی ماندگار با نگاهی ترکیبی و تحول محور از اتفاقات و اخبار استان که در رسانه ها و فضای مجازی تولید و باز نشر می شود را به رشته تحریر در آوریم.

چهاردهمین صفحه پیش رو باعنوان تحلیل رخدادهای استان ترکیبی از مباحث مختلف همراه با روایت های از اتفاق های مهم استان در روزهای گذشته است. امید است با چاپ این صفحه در قدیمی ترین روزنامه محلی استان بتوانیم گامی موثر و ارزشمند در حوزه اطلاع رسانی این دیار کویری برداریم…

مهمترین مباحث روزهای گذشته که بیشتر حجم خبرها و تحلیل ها مربوط به برگزاری آیین عزاداری و سوگواری شهادت حضرت آقا ابا عبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش در نقاط مختلف استان بود، موضوع آسیب شناسی عزاداری ها و لزوم مردمی سازی امور در استان سمنان، به نظر نگارنده مورد نقد و تحلیل بود،که امید است با بررسی این موضوعات به مقوله مردمی سازی امور در استان سمنان نگاه ویژه تری در دولت سیزدهم نگریسته شود.  هر چند که برخی مباحث استانی همچون حادثه منطقه گردشگری “اوپرت” سمنان، و برخورد زننده یکی از مسئولین شهرداری شاهرود با یک شهروند شاهرودی  در رسانه ها و فضای مجازی استان بسیار خبرساز شد، و حتی  واکنش نماینده مردم ولی فقیه در استان و نماینده محترم مردم شهرستان های سمنان، مهدیشهر و سرخه را هم در هر دو حادثه به دنبال داشته است.

 نقدهایی بر مراسم عزاداری محرم در شهر سمنان!

اصلا حسین جنس غمش فرق می کند“ را از مدت ها قبل از فرا رسیدن ماه محرم می شود به وضوح در بین مردم درک کرد.چند روز پایانی ماه ذیحجه با شور و هیجانی خاص پشت سر گذاشته می شود و طبق سنت های پیشین، برنامه های عزاداری امام حسین(ع) در اغلب نقاط استان با برگزاری مراسم علم بندان رسمیت می یابد و در دهه اول ماه محرم با برپایی مراسم روضه خوانی و عزاداری ادامه پیدا می کند و در روزهای تاسوعا و عاشورا به اوج خود می رسد.

نکته قابل توجه در همه این مراسم، پای کار بودن و حضور گسترده مردم در تمام مراحل است که کارها را غنی تر ساخته و به شعف برنامه ها می افزاید. و آنچه در چند روز گذشته به همت مردم رقم خورد و شاهدش بودیم، گواهی بر این مطلب و قابل تحسین است. مراسم عزاداری امسال هم با همه تلاش های صورت گرفته در سنوات اخیر برای رفع بدعت ها و نارسایی ها و رواج فرهنگ ها و سنت های نیکو، ایراداتی داشت که نیاز به آسیب شناسی ویژه در محافلی با حضور صاحبنظران، ریش سفیدان، اهل قلم و البته هیئتی ها دارد.

آنچه در ادامه این مجال به تصویر کشیده می شود، مواردی انگشت شمار است که توسط برخی شهروندان هم استانی منتقل شده، با این امید که رفع و رجوع آنها بتواند برای آینده، شرایطی بهتر را بر مراسم عزاداری حاکم کند. بنا به نظر قابل احترام شهروندان؛ آن چه امسال هم کاملا مشهود بود، تعدد تکایا و هیئت هایی بود که در چند قدمی هم برپا شده بودند. تکثر فضاهای برگزاری مراسم سوگواری بیش از آنکه می تواند شرایط راحت تر و در دسترس تر برای عزاداران فراهم کند، به انسجام و همبستگی جمعیت لطمه وارد می سازد. اینکه مردم بتوانند در کمترین بازه زمانی به تکیه نزدیک خانه برسند، اگر چه خوب است اما بدون تردید بر غنای جلسات، تأثیری سوء دارد، مرور بیانات اهل نظر و تریبون، سندی بر این واقعیت است که هدف تمام سمپاشی های معاندان نظام، به حاشیه بردن فرهنگ عاشورایی با کم کردن گسست های مردمی است و این تعدد هیئت ها و اینکه در یک محله، چند تکیه برپا شده، به کمتر شدن جمعیت حاضر در مراسم و تحقق این هدف شوم می انجامد، و حال آن که شور برنامه به تکثر مردم است نه تعدد فضاها!!

نقد بر تعداد هیئت ها، به جانمایی برخی تکایا هم وارد است، اینکه ما سعی کنیم از هر فضای مهیایی برای برگزاری مراسم عزاداری محرم استفاده کنیم، قابل تحسین است اما سنجیدن موقعیت مکانی و حفظ حریم ها را نمی توان نادیده گرفت، نمونه واضح این نقد بر هیئتی است که در میدان مطهری سمنان برپا شد و هر شب صدهانفر از شهروندان را میزبانی می کرد. رضایت مردم از نحوه برگزاری مراسم قابل تقدیر است اما تبعات این اقدام که صدای بلندگوها تا پاسی از شب در جوار محیط مسکونی بلند باشد و مزاحمتی برای آرامش شهروندان و بعضا بیماران را ایجاد کند، را نمی توان نادیده گرفت.

مورد بعدی حذف سطل های زباله از برخی مسیرهای تردد هیئت ها و دسته جات عزاداری در خیابانها بود که شرایط را برای آنها که لازم انداختن زباله در سطل را در فرزندان خود نهادینه کرده اند، کار را سخت کرده و برای آن قشر هم که به رها کردن ظرف های نذورات در مسیر تردد، عادت کرده اند، فرصت ایجاد کرده است. حذف سطل های زباله به هر دلیل حتی تدبیر برای حفظ سلامت و ایمنی محورهای تردد مردم و هیئت ها، به همان اندازه که درست است، اشتباه است اگر جایگزینی نداشته باشد و نتیجه آن می شود همان که در طول خیابان های شهر سمنان شاهد بودیم و بدون شک سختی هایی که بر کارگران زحمتکش خدمات شهری تحمیل می شود.

پذیرایی های لوکس، گرانقیمت و شیک(بخوانید لاکچری) در برخی موکب ها هم از مواردی بود که از دید شهروندان دور نماند، مردم به همان اندازه که به هزینه کردن در راه امام حسین(ع) اعتقاد دارند، بیش از آن بر این باورند که حذف برخی از موارد و هزینه کردن وجوهات نذری، از معروف هایی است که باید در ماه محرم بر آن تأکید شود، پذیرایی با قهوه اسپرسو در برخی موکب ها، اگر چه کاری شیک و زیباست اما به جهت اینکه جامعه مخاطب خاص دارد و چون با ذائقه همه همخوان نیست، اغلب به اسراف و هدر رفت هزینه می انجامد، قشنگ نیست! حال آنکه آن شبی ده ها میلیون تومان هزینه برای پذیرایی از عزاداران می تواند در تأمین تجهیزات درمانی، کمک به تأمین جهیزیه زوج های جوان، خانه دار شدن اقشار ضعیف و… گره گشا باشد.

مهمترین عارضه وارده بر مراسم عزاداری امسال، از عصر تاسوعا و از محیط آرامستانها گزارش شده است. مردم امسال و خیلی ناباورانه با حجم زیادی از متکدیان مواجه شده بودند که اغلب به صورت خانوادگی بر سر قبور حاضر شده و گدایی می کردند، خیرات برای اموات، نفس کاری است که در آرامستان آنهم در روز تاسوعا رقم می خورد و برای آنها که بر سر مزار درگذشته خود حاضر شده اند، هیچ فرقی نمی کند به چه کسی هدیه شود!

اما هیچ کس چهره نازیبایی که بر فضای آرامستان وادی السلام سمنان حاکم شده بود را بر نمی تافت. نکته بارز در این ماجرا، خودروهایی بود که این افراد در حاشیه پارک کرده بودند و دور از چشم مأموران شهرداری و دیگر دستگاه های متولی،و پیش چشم مردم!! گروه گروه آنچه در کیسه های همراه داشتند را به ماشین ها منتقل می کردند!

طبل و سنج ها هم که همچنان ابزار لازم برای شور ایجاد کردن در مراسم بود البته برای برخی هیئت ها! و علیرغم فرهنگ سازی هایی که طی چند سال اخیر صورت گرفته و اهتمام برخی هیئت های قدیمی در حذف طبل از مراسم، همچنان شاهد خرید طبل هایی در ابعادی قابل تأمل توسط برخی هیئت ها و حتی افراد هستیم.

سخنرانیهای مطول و گاه غیرکارشناسانه هم از نقدهایی است که مردم بر برخی مراسم چند روز گذشته وارد دانسته اند و معتقدند که گفتن از اهداف قیام امام حسین(ع) و نقشی که ایشان در ماندگاری دین اسلام داشتند، خط سیری است که باید با استفاده از فرصت تریبون های دهه محرم ترویج شود و بی شک پراکنده گویی و گزافه گویی و… نتیجه ای جز طرد شدن مردم و دور شدن جوانان از هیئت ها، مساجد و تکایا، حاصلی نخواهد داشت. امید که با واکاوی و آسیب شناسی این موارد ، بتوانیم شاهد سوگواری هایی هدف دار و غنی تا پایان ماه صفر و البته سال های آتی در دیار عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) استان ولایت مدار سمنان باشیم.

سند دلدادگی مردم استان در آیین های عاشورایی و تجربه های موفق مردمی سازی امور در استان  

همزمان با ماه محرم آیین های ویژهای در استان سمنان برگزار شد، که  برخی از آنها خاص شب و روز عاشورا بوده و  سندی بر دلدادگی و ارادت خالصانه مردم این دیار کویدی  به سید و سالار شهیدان است. محرم هر سال شور و حال خاصی به شهرها و روستاهای خراسان جنوبی می بخشد، و امسال هم در دهه اول محرم هیئت های مذهبی به تکاپو افتاده و همگی با یک عقیده مشترک در سوگ مظلومان کربلا آیین های عزاداری که برخی از آنها ثبت ملی شده است را برپا کردند.

عزاداری در مناطق مختلف استان سمنان، در عین یکپارچه بودن، به سبکها و آیینهای گوناگون برگزار شد. آیین هایی که همیشه  تحول آفرین و برای نسل ها، قرن ها و سرزمینها انسان ساز بوده است.

آیین های ماه محرم مطابق با رسوم، آداب و سنن در مناطق مختلف استان بویژه در روستاها   برگزار می شود، که در همه آنها میتوان جلوهای از شور و اشتیاق و محبت به امام حسین(ع)، خاندان اهل بیت(ع) و اصحاب ایشان را مشاهده کرد.

چند شب پیش در گذر از یکی از قدیمی ترین محله های سمنان، نوای جالب عزاداری آن هم با سبکی هنری به گوشم خورد، پس از جستجوی منشاء صدا، به طبقه بالایی ساختمانی هدایت شدم. جمعی که از منش و مرام شان مشخص بود هنرمندند و برای اقامه عزای امام حسین(ع) هنرشان را عرضه می کنند دور هم جمع شده بودند و به زبان و سبک و هنر خودشان عزاداری می کردند. مقام و مسئول دولتی در جمع نبود و به گواه آنها که آنجا اشک می ریختند مجلسی مردمی و دلی برپا بود. آن شب اشک ریختم و عزای امام حسین(ع) را برای اولین بار از منظر هنر هم مرور کردم.

فرصت خوبی بود که با ظرفیت های یک تشکل مردمی آشنا شوم. تشکلی که بدون هیچ سرمایه گذاری و هزینه کرد دولتی و به صورت کاملا مردمی داشت،رسالت هایی را به سرانجام می رساند که تعریف و اجرای آن در بدنه دولت شاید چندین مصوبه و ردیف و بودجه بخواهد.جمعی دوست داشتنی که گویا با همت یکی از خیرین، یک مکان در این محل به آنان اختصاص داده، تا با حضور هنرمندان، به رونق آن افزوده شده بود.

واقعیت این است که در هر مساله ای، آنجا که جریانات مردمی وارد شده اند امورات به بهترین شکل و با کمترین هزینه مدیریت شده و متاسفانه هر گاه این مسیر از گذر کارکرد های دولتی و قانونی عبور کرده هر چند شاید به نقطه اقناع کننده رسیده باشد،اما در مقایسه با سبک مردم محور ، اثر بخشی و صرفه اجرایی لازم را نداشته است. شاید امروز شعر محتشم کاشانی در باب عزای حسینی و یا همه آنچه که نسل به نسل در قالب مرثیه صحرای کربلا به گوشمان رسیده است، یکی از جلوه های اثرگذاری نقش هنر و کارکردهای مردمی در ماندگار کردن قیامی بود که اهل بیت (ع) برای آن هزینه های فراوان دادند و به جایی رسیده است که علامه امینی بر اساس روایتی دو بیت شعر از یک شاعر مرثیه سرا را بر ثواب نگارش کل تفسیر المیزانش  ارجح می خواند.

قطعا یکی از مسائل اصلی در ماندگاری قیام عاشورا وغالب رویدادهای دینی و اعتقادی ما ورود هنر جریان مردمی است و اگر امروز توفیقی در این مسیر داشته ایم مرهون همین سبک ترویج دین وفرهنگ حسینی بوده است. آنچه که امروز در مدل هیئت مذهبی از آن یاد می شود همین کارکرد مهم مردمی جریان تبلیغ دینی و زنده نگهداشتن فرهنگ حسینی است. حاکمیت در نگاه عام و دولت ها در نگاه خاص نیز به این واقعیت معترف بوده اند، اما در دولت سیزدهم نگاه ویژه به مردمی سازی امور، یک مسیر درست و قابل تمجید از در ریل منطقی قرار دادن بسیاری از ظرفیت هاست. دستیار مردمی سازی رئیس جمهور عبارت جالبی دارد که می گوید:” مسأله مردمی سازی دولت آنقدر مهم است که اگر این اتفاق را رقم نزنیم اساسا به عهد انقلاب اسلامی وفا نکرده ایم کما اینکه الگوی شکل گیری انقلاب اسلامی الگوی مردمی بوده است. امام (ره)بدون پشتیبانی و حمایت دولتهای دیگر و بدون جنگ مسلحانه و کودتا، یک انقلابی را تنها با خواست و اراده مردم به پیروزی رساندند. معنای مردمی سازی دولت، واگذاری کار و میدان دادن به مردم است.”

حال جامعه استانی ما نیز که ید طولایی در فرهنگ مردمی دارد،قدردان نگاه عالی دولت در این فریضه انقلابی است. در نگاه استانی انتخاب دستیار مردمی برای استاندار و یا رویکردهای برخی شهرداری ها در واگذاری بخش های مهم فرهنگی به تشکل های مردمی می تواند نقاط قوت و امیدی برای تقویت این مساله باشد.به گفته بسیاری از کارشناسان، توسعه و پیشرفت استان سمنان در گروِ همگرایی منطقه ای و کار تیمی محقق می شود، که مردمی سازی تجربه ای موفق از این رویکرد است. باشد که با تقویت این بخش ها بتوانیم افق های خوب فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی را در جامعه محقق نمائیم.

چند پیشنهاد برای مدیریت بلایای تکرارشونده در استان!

هرازگاهی در استان ما سمنان، اتفاق های مختلفی روی می دهد. بعضی از این اتفاق ها، تعداد تکرارشان بیشتر و بعضی ها هم کمتر است. بعضی، محصور به زمان یا مکان خاصی در استان است و بعضی هم خیلی وقت ها روی می دهد یا احتمال وقوع آنها خیلی زیاد است. مثال همه ی ما می دانیم از تیرماه تا اواخر شهریور، وضعیت استان در حوزه برودت هوا و افزایش گرما بحرانی است. یا تقریبا همگی به موضوعاتی مثل کمبود یا قطع آب در تابستان در بعضی از نقاط استان، بروز آفت های کشاورزی در بعضی از فصول سال از جمله بهار،سرمازدگی یا گرمازدگی محصولات کشاورزی، برخی بارندگی های فصلی و سیل های مخرب، تصادفات جاده ای اتوبوسی با حجم بالای فوتی و مجروح و خیلی از رویدادهای تلخ دیگر واقف هستیم.

استان ما استانی قرار گرفته در حاشیه ی بیکران کویر است و یکی دیگر از اتفاق های تأسف آوری که همه ساله به تعداد فراوان در استان سمنان روی می دهد مفقودی ها با تعداد زیاد در روستاهای حاشیه کویر یا حتی مفقودی گردشگران یا محققان در کویر یا کوه های حاشیه کویر است. آخرین موردش هم چندی پیش در منطفه آرادان رخ داد، که باعث فوت عزیزی از فرزندان و آینده سازان این مرز و بوم شد. و یا حادثه اخیر تصادف در محور پرور_چاشم که یک زوج علاقه مند به بوم گردی استان را به کام مرگ کشاند! و هفته های قبل تر از آن مدام خبرهایی مشابه دیگری شنیده و اتفاق های تلخ این چنینی روی داده است!

در چنین شرایطی به نظر می رسد استان نیازمند چند چیز است: اول؛ وجود ستادی برای انسجام بخشی فکری و امکاناتی و بسیج نیروها در چنین مواقعی! دوم؛ وجود یک محوریت فکری واحد با مدیریت واحد برای بهینه سازی وقت و تسریع عملیات برای خبرگیری یا نجات! سوم؛ ضرورت بسیج امکانات و ابزارها!

در پاره ای از ماجراهای مفقودی اخیر، علیرغم درخواست های مکرر خانواده ها و حتی وجود احتمال بالای جلوگیری از حوادث تلخ در صورت تسریع در اقدام، اما هماهنگی امکاناتی مثل بالگرد، هلی شات یا حتی هماهنگی گروههای جستجو، به شدت زمان برده یا حتی در برخی موارد به نتیجه نرسیده است. هرچند باز هم دوستان پرتلاش هلال احمر،نیروی انتظامی و بسیج به عنوان افراد همیشه حاضر برای کمک در اولین لحظات، در میدان حضور داشته اند و با کمترین امکانات تلاش ها را آغاز و به پایان برده اند.

چهارم؛ ضرورت وجود این قرارگاه ستادی برای هماهنگی با سایر استانها، در راستای استفاده از امکانات فنی، انسانی، علمی و اطلاعاتی آنهاست.در بعضی از بازدیدهایی که از کشفیات مواد مخدر فراجا در سالهای اخیر در حوزه ی کویر داشته ایم، به نظر می رسد چنین تجربیات خوبی برای هماهنگی با سایر استانها در مسیر مقابله با کاروانهای ترددی مواد مخدر از مسیر کویر استان در اختیار آنها هست که می توانند این تجربیات را وارد فضای اجتماعی و امداد و نجات استان هم بکنند.

پنجم؛ضرورت انسجام بخشی و به روزرسانی اطلاعات جغرافیایی مناطق مختلف استان به ویژه مناطق کویری و روستایی و همچنین رفع نقاط کور رادیویی و مخابراتی استان است که می تواند به شدت در ردیابی های انسانی مؤثر باشد. ششم؛ ضرورت انسجام بخشی به اطلاعات جغرافیایی و مختصاتی عناصر بومی مناطق روستایی و کویری است. بسیاری ازساربان ها، چوپان ها، دامداران و حتی نیروهای منابع طبیعی، بخش های مختلف استان به ویژه مناطق خاص مثل کویر را همچون کف دست می شناسند. چرا این افراد نباید شناسایی، مدیریت و از آنها در مواقع لازم بهره گیری شود؟!

هفتم و نکته آخر؛ضرورت اطلاع رسانی و هشداردهی به شهروندان هم استانی ماست. باور کنید همانطور که دریا همه ی ساله در شمال کشور دهها نفر قربانی می گیرد، دریای خشک دیگری به نام کویر هم در استان ما، دهانی باز برای بلعیدن افراد ناآگاه دارد، و برایش فرقی هم نمی کند که این فرد ناآگاه، بزرگ باشد یا کوچک، روستایی باشد، یا شهری، مرد باشد یا زن، پیر باشد یا جوان، چوپان باشد یا گردشگر یا مأمور یک دستگاه نظامی و انتظامی و امنیتی، محقق و دانشمند باشد یا یک فرد بی سواد، یک مسافر گذری باشد یا یک محقق در حال پژوهش یا یک ورزشکار آفرود سوار دارای همه ی امکانات مکان یابی، یا یک معدن یاب یا معدن کار یا حتی یک پیرمرد یا پیرزنی که دچار مشکالت روحی یا اختلال حواس است!

در استانی با چنین شرایطی، مدام باید درباره ی این موضوعات هشداردهی کرد، راهکارهای نجات را ارائه نمود و آموخت که در چنین مواقعی، چه باید بکنیم، به کجاها باید مراجعه کنیم، به چه جاهایی باید خبر بدهیم و از چه کسانی برای هماهنگی و اقدام کمک بخواهیم. حتی اگر قرار باشد همه ی این آموزش ها به نجات جان یک نفر در سال کمک کند، باز هم به همه ی زحمت آن می ارزد.

لزوم خدمت صادقانه مسئولان در استان!  

این روزها بسیاری از گلایه ها را که بررسی می کنی ، در کمال تعجب می بینی به ساختار کشور یا قانون مربوط نیست. بلکه نحوه اجراست که گلایه هایی ایجاد کرده و انعطاف ندارد. برخی هم بر این عقیده اند که این دست و پا بسته بودن مدیران، به خاطر نهادهای نظارتی است یا از بالا دستوالعمل ها خوب نمی رسد و …

ما باز هم که موشکافی می کنی ، می بینی خیر!!! مشکل همان اجرا و مدیریت کار است نه خودِ کار! خصوصا اگر مثل ما رسانه ای ها ، ذهنت پر از اخبار مسئولان سنوات مختلف باشد ، بیشتر تغییرات محسوس و ضعف ها به چشم می آید.

وقتی نمونه هایی از کار جهادی و انعطاف قوانین به نفع مردم را مرور می کنیم، قطع به یقین می گوییم می شود. اینکه برخی نمی توانند، مسئله دیگری است. مخلص کلام اینکه اگر مدیریت به سمت مردمی شدن رفته و برای مردم باشد، هم انعطاف دارد و هم ظرافت و هم حرکات نو و بدیع که خیال می کردیم ممکن نیست. در همین استان خودمان هم البته مدیران کاربلد کم نیستند. به عنوان مثال برخی شهرداران جوان استان، در این مدت کوتاه حضور خود عملکرد قابل قبولی ارائه کرده اند، که در همایش اخیر شهرداران استان در شهمیرزاد به بخشی از آن اشاره شده است.عملکردی که از تغییر سنگ های تزیینی خیابان و بنر طرح های افتتاح نشده و … گذشته و عملکردهایی که به تصویرِ میکشند، که حتی برای خبرنگاران استان، هم جلب توجه می نماید.

قطعا در مسائلی مثل جهاد تبیین، که در امیدبخشی به جامعه اثرات بسیار مطلوبی دارد، باید عملکردی را تبیین و اطلاع رسانی کرد که جای دفاع دارد.و مسئولی را مسئول تراز اول کشور دانست که جسارت پیگیری نیازهای مردم و حل مشکلات آنان را به طور شبانه روزی دارد.رهبر معظم انقلاب، هم در سخنان خود به مولفه هایی از مدیر تِراز اشاره کرده اند.مدیریت فکورانه و عقلانی، داشتن تعهد و قدرت مدیریت، عدالتخواهی به معنای واقعی، نزدیکی به مردم ، شفافیت و عدم پنهان کاری ، تحرک و پویایی ، کفایت و توانایی انجام تعهدات ، خستگی ناپذیر بودن و … بخشی از این موارد است.

مسلما ارزیابی مدیران بر اساس این مولفه ها، کار سختی نیست.اما واقعا چند درصد از مدیران ما جهادی و خستگی ناپذیرند؟چند درصد از مدیران ما شفاف بوده و با مردم صادق اند؟ و …

در شرایطی که بسیاری از جوانان چشم انتظار اتفاقات مثبت اند تا امیدشان را به آینده کشور بیشتر کند، نقش مدیران پررنگ تر از همیشه است.همانطور که کوتاهی و سومدیریت، جبران نشدنی تر از همیشه است.کاش به عملکردهایمان نگاهی کنیم و به خاطر داشته باشیم برای که و برای چه، روی صندلی فلان جا نشسته ایم. مردم چشم انتظار خدمت های صادقانه اند که استان را در مسیر توسعه قرار دهد.

payamgooyesemnan