امروز پنجشنبه ۹ مرداد ۱۴۰۴
بن‌بست بودجه‌ای ورزش سمنان؛

صدای سکوت در میان فریاد مطالبه‌گری؛ چرا فقط ۱۷ درصد؟!

با وجود این، بر اساس بررسی‌های انجام‌شده توسط گروه ورزشی روزنامه پیام استان سمنان، تا تاریخ ۱۸ تیرماه، تنها ۱۷ درصد از اعتبارات اختصاص‌یافته به حوزه ورزش استان جذب شده است
کد خبر: 26316
زمان انتشار: ۶ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۵:۴۴ بعد از ظهر -
24 بازدید

بن‌بست بودجه‌ای ورزش سمنان؛

صدای سکوت در میان فریاد مطالبه‌گری؛ چرا فقط ۱۷ درصد؟!

پایان سال مالی کشور طبق تقویم رسمی، پایان شهریورماه است. با وجود این، بر اساس بررسی‌های انجام‌شده توسط گروه ورزشی روزنامه پیام استان سمنان، تا تاریخ ۱۸ تیرماه، تنها ۱۷ درصد از اعتبارات اختصاص‌یافته به حوزه ورزش استان جذب شده است. رقمی که اگر نگوییم فاجعه‌آمیز، بی‌تردید نگران‌کننده است و آینده ورزش استان را با ابهام و سکون مواجه خواهد کرد.
بر اساس آمار رسمی، از مجموع ۶۶۶ میلیارد و ۳۱۴ میلیون ریال اعتبار اختصاص‌یافته به ورزش استان، فقط ۱۱۱ میلیارد و ۳۶۳ میلیون ریال جذب شده و رقمی در حدود ۵۵۰ میلیارد ریال همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. این در حالی‌ست که بسیاری از دستگاه‌های اجرایی دیگر استان، موفق شده‌اند تا امروز بیش از ۸۰ درصد از اعتبارات خود را جذب کنند. این تفاوت فاحش، پرسشی جدی را در ذهن افکار عمومی پدید آورده است؛ چرا ورزش، این‌گونه عقب مانده است؟
ممکن است در دو ماه باقی‌مانده، اقداماتی شتاب‌زده برای جذب اعتبارات از طریق خرید اقلام ساختمانی مانند آجر و سیمان صورت گیرد. اما واقعیت آن است که این جذب دقیقه نودی، بدون برنامه‌ریزی کارشناسی و بدون تخصیص به پروژه‌های مشخص، تنها به مثابه وصله‌ای بر پیکر زخمی ورزش استان خواهد بود. هزینه‌کرد بی‌هدف، هرگز معادل پیشرفت هدفمند نیست.
در این میان، گرچه استاندار پرتلاش و آگاه استان سمنان بارها بر عزم خود برای جذب کامل اعتبارات تأکید کرده‌اند، اما باید پرسید استاندار به‌تنهایی چه قدر می‌تواند در برابر ضعف‌های مزمن و ساختاری اثرگذار باشد؟
مدیریت در ورزش استان، ماه‌هاست در انتظار تحول است؛ اما این انتظار طولانی، بهایی سنگین برای ورزشکاران، مربیان، هیأت‌ها و مردم استان داشته است. تأخیر در تصمیم‌گیری، تعلل در تغییر مدیریت و ضعف آشکار در معاونت‌های اداره کل، همگی دست به دست داده‌اند تا ورزش استان از نفس بیفتد.
شواهد میدانی حاکی از آن است که برخی جلسات غیررسمی و وقت‌گیر در باغ‌ها و مکان‌های خصوصی، با حضور تعدادی از مدیران و رؤسای هیأت‌ها، جایگزین وظایف کارشناسی شده‌اند. آیا در چنین شرایطی می‌توان انتظار جذب به‌موقع، توسعه زیرساخت و عدالت بودجه‌ای داشت؟
از همه تأسف‌بارتر، اینکه ورزش استان از منظر زیرساختی نیز در وضعیت بحرانی به‌ سر می‌برد. فرسودگی سالن‌ها، کمبود امکانات تخصصی، تعطیلی پروژه‌های عمرانی و نبود امکانات ابتدایی برای برخی رشته‌های مهم باعث شده فعالیت ورزشی در برخی بخش‌ها به‌شدت افت کند. رشته‌هایی چون دوومیدانی، ژیمناستیک، هندبال، شنا و حتی فوتبال پایه، قربانی این بی‌برنامگی‌ها شده‌اند.
با وجود این همه واقعیت تلخ، هیچ نهاد ناظری، تاکنون واکنشی جدی به این ترک فعل‌های آشکار نداشته است.
سؤال ساده اما عمیق مردم این است؛ چرا هیچ‌کس پاسخگو نیست؟ چرا مطالبه ی شفاف‌سازی، این‌قدر با وحشت مواجه می‌شود؟ چرا خواسته‌های به‌ حق ورزشکاران و دلسوزان جامعه، نادیده گرفته می‌شود؟
مردم خسته‌اند از نمایش‌های پرزرق‌وبرق، اما بی‌حاصل. مراسم‌هایی که تنها به ظاهر پررنگ و در عمل تهی از تصمیم و اقدام‌اند.
تا کی باید مراسم باشد، اما عمل نباشد؟ تا کی بودجه باشد، اما جذب نشود؟
امروز، جامعه ورزش سمنان به جای وعده‌های تکراری، به برنامه‌ای علمی، مدیریتی توانمند و اراده‌ای صادقانه برای پاسخگویی و تحول نیاز دارد.
در غیر این صورت، باید پذیرفت که فرصت‌های پیش‌رو نیز چون سال‌های گذشته، در سایه تعلل و مدیریت ضعیف از دست خواهند رفت؛ و آینده ورزش این استان، به گذشته‌ای پرحسرت بدل خواهد شد.

 

نویسنده: مرتضی دهرویه

 

اشتراک گذاری
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *