یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

استاندار ویژه یا انتخاب استاندار با نگاه ویژه!

سه سفر استانی رئیس جمهور محترم به استانهای مهم کشور، یک خبر بسیار مهم به همراه داشت: ” انتخاب استاندار ویژه برای برخی از استانها در آینده نزدیک!”  شنیدن این خبر در سفر رئیس جمهور به خوزستان، سیستان و خراسان جنوبی، گمانه زنی ها، حدس ها و احتمالاً شعف همراه با تأملی را به ذهن و دل خیلی ها از جمله موثرین استانها بوجود آورده است. به گفته رئیس جمهور،” با انتخاب استاندار ویژه این امکان به استاندار داده می شود تا با اختیارات ویژه بتواند به صورت نوبه ای، مسائل استان را در زمان‌های کوتاه با حضور در هیئت دولت مطرح و پیگیری کند.”

اما آیا همه استان ها و از جمله استان سمنان به استاندار ویژه نیاز دارند؟ و اساسا فلسفه وجودی انتخاب استاندار ویژه،تداخلی در وظایف استاندار بوجود نمی آورد؟!  اینکه آیا استان سمنان هم یکی از آن استانهایی خواهد شد، که با این روش اداره شود، یک مسئله و اینکه آیا این خطه کویری،پتانسیل و سپس اولویت و ضرورت قرار گرفتن در جمع استانهایی با استاندار ویژه را داشته باشد، مسئله ای دیگر است. ابتدا قسمت دوم ماجرا را بررسی می کنیم. آیا استان سمنان ظرفیت و ضرورت قرار گرفتن در جمع استانهای ویژه با یک چارت مدیریتی جدید به نام استاندار یا استانداری ویژه را دارد؟

موثرین استان با در نظر گرفتن بعضی از مؤلفه ها،موافق این امر هستند.با در نظر گرفتن مشکلات متعدد کم آبی و خشکسالی و گسترش شدید و بی حد کویر و بیابان ها،همسایگی با استان های کلیدی کشور، وجود شهرک های صنعتی و معدنی جهت تسهیل کننده مبادلات اقتصادی و دور زننده تحریم ها، مشکلات و آسیب های اجتماعی تحمیل شده بر استان سمنان ناشی از مهاجرت و قرار گرفتن در حاشیه کویر، نرخ فزاینده مهاجرت ها از نقاط دیگر به استان، و وجود ظرفیت های طبیعی بالا و فقدان ظرفیت های کارآمد فرآوری و تبدیلی در استان، موقعیت به شدت حساس و سوق الجیشی نظامی_ امنیتی استان در کشور، و دهها مؤلفه مهم دیگر، از جمله موارد تاثیرگذاری هستند که می توانند استان سمنان را در زمره ی استانهای ویژه با استاندارهای ویژه قرار دهند.

حالا قسمت اول ماجرا را بررسی می کنیم؟ اینکه آیا استان ما یکی از آن استانها با استاندار ویژه خواهد شد؟ پاسخ به این سؤال دو وجه اساسی دارد: اول اینکه رئیس جمهور محترم، تیم اقتصادی و حتی تیم مشاورین رسانه ای، با طرح چنین موضوع مهمی در سفرهای استانی، علاوه بر اطلاع رسانی یک اقدام مهم، قصد و هدفِ مستتر شده ی دیگری هم داشتند و آنهم بیان این مطلب بود که؛ دولت سیزدهم چنین تصمیمی دارد، تا استانهایی که چنین ظرفیت هایی دارند، عقب نیفتند و خودشان را مطرح کنند تا در باره ی آنها تصمیم گرفته شود. از این حیث، به نظر می رسد، علیرغم همه ی شایستگی ها و محرومیت های استان کویری سمنان، اما متأسفانه اینروزها صدای واحد،جرس و فریاد بلندی در استان برای طرح، پیگیری و اصرار بر چنین موضوعات مهمی وجود ندارد!  اینروزها، تقریباً همه ی استان در مسیر پیمودن دو راه قرار گرفته است: یک بخش در این مسیر، مشغول رایزنی و چانه زنی برای انتخاب مدیران است و بخش دیگر، در حال انتظار به اینکه قرار است چه اتفاقی بیفتد و سرنوشت استان چه شود؟! و این دقیقاً بزنگاههای مهم سرنوشت ساز برای همه ی استانهاست که ما از آن غفلت می کنیم و سایر استانها، قدر می شناسند و از آن استفاده می کنند.دوم اینکه وقتی استان سمنان در انتخاب شهردار مرکز استانش، با فراز و نشیب های فراوان مواجه می شود، و وقتی هنوز در انتخاب استاندارش در دولت جدید،اختلاف نظر بین مجمع نمایندگان و … وجود دارد، و همین امر سبب می شود، فرزند شایسته، و بومی این خطه رهسپار خدمتگزاری در سنگر استانداری قم شود، چگونه می خواهد در رده ی بالای کشور به رایزنی و چانه زنی واحد و یک صدا برای برخورداری از فرصت «استاندار ویژه» بپردازد؟!

قطعا استاندار ویژه داشتن، مدال افتخار بی نظیری نیست که اولویت اول ما برای نصب بر سینه استان سمنان باشد، اما حداقل می تواند صدا، و فریاد مردم این خطه، و  بخشی از مشکلات مهم آنها، و با یک راه میان بُر زدن، دردها و رنج های همه ی این سالها را مستقیم تر و راحت تر به گوش مسئولین عالیرتبه کشور برساند. اقدامی که در شانزده سال زمامداری فرزندان این خطه در کشور کمتر بدان توجه شد. استاندار ویژه داشتن حتما می تواند در اولویتهای اعتبار و بودجه، خاص تر این دیار را معرفی کند، و می تواند رنگ و بوی دیگری به این استانِ در حال توسعه، در دولت سیزدهم نشان دهد. آنان که دستی دارند، قلمی،علمی،فنی و حنجره ای، حداقل به اندازه ی ارائه یک پیشنهاد، طرح موضوع کنند و تلاش نمایند و یا حداقل دعا کنند، تا استان سمنان صاحب یک استاندار اقتصادی با نگاه ویژه تر شود، تا اینبار، تیرِ شایستگی ها، از کمان آرزوهای مردم صبور این خطه بهتر و محکم تر رها شود.

نویسنده: روح اله ساعدی

payamgooyesemnan