گزارش روز (گزارشگر: سلماز عرب عامری)

حقوق کارگران یک سوم هزینه معیشت !!!

کارگران به عنوان سرمایه های انسانی در هر کشور نقش محوری در تحولات و مناسبات مختلف آن جامعه دارند و حمایت از آنها و رفع مشکلات و چالش های آنها می تواند راه برون رفت از مشکلات مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را برای دولت ها هموار سازد.

حمیدرضا امام قلی تبار، بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشوراعلام کرد: آمارهای رسمی حکایت از آن دارد که بیش از یک سوم جمعیت کشور زیر خط فقر بوده که قطعاً این آمار محافظه کارانه محاسبه شده و سبد معیشت یک خانوار۳.۲۴ نفره کشور رکورد ۱۲ میلیون تومان را در نوردیده است.

اینکه رقم مخارج ۱۲ میلیون تومان را با میانگین درآمدی حداکثر چهار میلیونی یک خانوار کارگری مقایسه کنیم با هیچ منطقی نمی توان استدلال کرد که این قشر چگونه با یک سوم سبد معیشت می‌تواند یک ماه زندگی خود را مدیریت کند.

حدود ۸۵ درصد حقوق کارگران برای اجاره خانه و سرپناه هزینه می‌شود و ۱۵ درصد مابقی برای تامین مواد غذایی حداقلی برای زنده ماندن است.

با توجه به مطالب مطرح شده از سوی نماینده کارگران کشور در خصوص هزینه معیشت کارگران در گزارش اقتصادی امروز به این موضوع پرداخته و در ادامه نظر چند تن از فعالان کارگری، کارگران را جویا شدیم که در ذیل از منظرتان می گذرد؛

محمد یکی از کارگرانی که کارش جابجایی بار با ماشین است، گفت: این روزها دیگر کسی برای کار به سراغمان نمی آید.

وی ادامه داد: چند روز پیش برای کسی باری بردم و در قبال آن قرار بود ۱۰۰ هزار تومان دریافت کنم که قرار شد به حسابم واریز کند اما بعد از چهار روز هنوز خبری از پول نشده است.

وی تصریح کرد: برای هر روز آمدن سر کار با حساب سوختن بنزین مجبورم کلی هزینه کنم بیایم، منتظر بمانم و آخر سر بدون هیچ درآمدی برگردم خانه و تنها کارمان از سرکار آمدن نه تنها درآوردن پول بلکه سوختن بنزین و منتظر ماندن در گرما و سرما است.

وی در ادامه خدا را با همه مشکلاتی که دارد، شکر می کند و ادامه داد: روزی همه به دست خدا است و گرانی و تورم هرچند قدرت خرید خانوارهایی از جمله قشر کارگری را کم می کند اما کارگران به همان سلامتی و رزق کم قانع هستند.

محمد زرگر یکی از کارگران که در یک اداره مشغول به فعالیت است هم گفت: ما هم کارگر هستیم اما همه فکر می کنند کارمندیم در حالی که در آمد ما هم مانند کارگران اندک است و البته در حال حاضر اکثر نیروها د رادارات هم کارگری هستند و درآمدهای پایین دارند.

وی ادامه داد: کارگران به عنوان سرمایه های انسانی در هر کشوری نقش محوری در تحولات و مناسبات مختلف آن جامعه دارند و حمایت از آنها و رفع مشکلات و چالش های آنها می تواند راه برونرفت از مشکلات مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را برای دولت ها هموار سازد؛ چراکه هر نوع فعالیتی در جامعه به حضور و فعالیت مردم گره خورده است و از آنجا که جامعه کارگری، جامعه گسترده ای در کشور می باشد، به طور قطع، اگر امنیت شغلی، معیشت و زمینه حضور مؤثرتر و فعالتر آنها در سایر بخش های جامعه فراهم شود و ارزش گذاری بر نقش کارگر در جامعه توسط نهادها و دستگاه های ذیربط صورت گیرد، می توان بیش از گذشته از ظرفیت های جامعه کارگری برای رشد و توسعه و حل مشکلات بهره برد.

وی افزود: واقعا شرایط زندگی برای همه سخت شده اما کارگران چون از حداقل درآمد برخوردارند در تامین امرار معاش خود هم مانده اند و نمی توانند به راحتی زندگی خود را بگذرانند.

وی در پایان گفت: چند روز پیش در یکی از خبرها خواندم هزینه معیشت به ۱۲ میلیون تومان رسیده است در حالی که در کشور ما به کارگر یک سوم هزینه معیشت به عنوان دستمزد برای یک ماه پرداخت می کنند و این در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

علی یکی از فعالان کارگری در این خصوص گفت: با افزایش گرانی‌ها در کشور و عدم مدیریت مناسب متولیان امر، آنچه در این اوضاعِ نابسامان هر روز رو به وخامت می‌گذرد، وضعیت معیشت جامعه کارگری است.

وی با تاکید بر اینکه کیفیت زندگی کارگران ایرانی حکایت از آن دارد که متأسفانه وعده‌های دولتمردان در این خصوص محقق نشده و با وضعیت کنونی نقش دولت در تسهیل معیشت زندگی کارگران و حداقل بگیران تقریباً چیزی برابر با هیچ است افزود: جامعه کارگری کشور در عین نبود شغل مناسب، با افزایش سرسام‌آور و هر روزه قیمت مواد غذایی مواجه است و وضعیت زندگی این قشر حداقل بگیر سخت‌تر هم شده است و باز آنها از سایر نیازهای زندگی خود همچون مسکن و پوشاک و سایر موارد چشم‌پوشی کرده‌اند.

وی با تاکید بر لزوم اقدام فوری دولت در کنترل قیمت‌ها یادآور شد: اگر تا چند سال پیش فقط افزایش نسبی قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید مردم به‌ویژه دهک‌های پایین جامعه در کشور مطرح بود، اکنون با پیدا شدن ویروس کووید ۱۹ و بیماری کرونا مشکلات زیادی به کوله‌بار گرفتاری‌های قشر کارگران بویژه در بخش درمان افزوده شده‌است.

این فعال کارگری در ادامه افزود: این روزها یکی از اقشاری که به‌سختی زندگی می‌گذرانند، «کارگران مظلوم» هستند که تمامی مشکلات از قبیل نبود بیمه، نداشتن خانه و سرپناه، بیکاری، عدم پرداخت حقوق معقول و ثابت، نبود حمایت، کاهش قدرت خرید و … را یکجا تجربه می‌کنند.

وی اضافه کرد: دستمزد کنونی چهار میلیونی فقط یک سوم از هزینه‌های فعلی یک زندگی عادی را پوشش می‌دهد از این رو برخی در پی جبران باقی هزینه‌های زندگی، کارگران مجبور به روی‌آوردن به مشاغل کاذب و پرخطر هستند، اقدامی که می‌تواند تبعات اجتماعی بسیاری را در پی داشته باشد.

به گفته این فعال کارگری؛ این شرایط برای کارگران شاغل و بارنشسته است که هر ماه حقوق دریافت می‌کنند. بسیاری از کارگران هستند که فعالیتشان به صورت فصلی است و در طول سال مدام دنبال کاری موقت هستند که بتوانند روزی خود را به هر طریقی کسب کنند و همین موضوع سبب روی آوردن آن‌ها به شغل‌های کاذب و به‌مراتب سبب ایجاد برخی تبعات سنگین در جامعه شده است.

علی گفت: در این شرایط است که باید پرسید آیا افزایش ۳۹ درصدی حداقل دستمزد در سال جاری که دستمزد کارگران حداقل‌بگیر را با همه مزایای مزدی، به ۴ میلیون و با احتساب حق اولاد به ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان می‌رساند، برای تامین هزینه‌های زندگی کافیست؟ آیا مسئولان نجومی بگیر خود می‌توانند با دریافت ۴ میلیون زندگی خانوادگی خود را حتی برای یک الی دو روز مدیریت کنند؟

به گفته این فعال کارگری؛ باوجود گرانی‌ها و تورم‌هایی که در اقتصاد کشور روزبه‌روز به شکلی افسارگسیخته بالا می‌رود، تکلیف زندگی کارگران وحداقل بگیران چه می‌شود؟

او گفت: کارگران و بازنشستگان کارگری در طی سالهای گذشته ثابت کرده‌اند بهترین مدیران اقتصادی  در کشور بوده‌اند که با حداقل حقوق و دستمزد سالهاست زندگی خانوادگی خود را علارغم بی‌توجهی دولت‌ها بر معیشت آن‌ها مدیریت کرده‌اند.

به گفته این فعال کارگری، اگر موج حرکت بی‌ترمز قیمت‌ها ادامه یابد، زندگی کارگران و بازنشستگان حداقل‌بگیر همچنین خانواده‌هایی که تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی قرار دارند، چگونه باید اداره شود؟

وی در پایان با بیان اینکه دریافتی‌ها با هزینه‌ها هیچ تناسبی با هم ندارند و این امر زندگی کارگران و حقوق‌بگیران را بسیار سخت کرده، گفت: در حال حاضر کارگران با سیلی صورتشان را سرخ نگه می‌دارند و بی‌شک شرمنده زن و فرزندشان هستند. آن‌ها چشم به دست دولت و مجلس دوخته‌اند تا برای وضعیت معیشتی‌شان با کنترل گرانی‌ها چاره اندیشی کنند.

سلمان یکی از کارگران ساختمانی هم گفت: با هزار امید و آرزو به شهر آمدم تا هم در دانشگاه درس بخوانم و هم در کنار آن درآمدی حداقل در اندازه خودم بدست آورم.

او که در دانشگاه مشغول به تحصیل است، گفت: هزینه دانشگاه و رفت و آمدم برای خانواده سخت است و به همین دلیل روزهایی که کلاس ندارم به اینجا می آیم تا برای خودم درآمدی هم داشته باشم.

او نیز همانند همه کارگران ساختمانی به آینده ای روشن چشم دوخته است و ادامه می دهد: کارگران ساختمانی علی رغم داشتن کاری سخت از حداقل ها در حقوق، بیمه و خدمات بهره مند هستند.

سلمان با بیان اینکه هیچ تضمینی برای آینده کارگران ساختمانی وجود ندارد، گفت: پدر خودم نیز در گذشته بنایی می کرده و متاسفانه به دلیل بالارفتن سنش هم اکنون قادر به انجام کارهای ساختمانی نیست و چون بیمه نبوده است هم اکنون درآمد چندانی ندارد.

وی در پایان گفت: فراز و نشیب های زندگی مانع از تلاش برای ادامه زندگی نمی شود و کارگران نیز همچنان زیر بار فشار زندگی راست قامت می ایستند.

یکی از کارگران فعال در شهرک صنعتی سمنان هم در این خصوص گفت: این افزایش ناچیز حقوق‌ها در هر سال کفاف هزینه‌ها و تورم را نمی‌کند و ما کارگران به این موضوع اعتراض داریم ولی اهمیتی به اعتراض ما داده نمی‌شود.

رضاپور گفت: این حقوق یک ماه هزینه فقط یک هفته از خانواده یک کارگر متأهل را پوشش می‌دهد و باید مسئولان بگویند سه هفته دیگر از ماه را با چه پولی سپری کنیم.

وی با اشاره به اینکه باید شغل دوم پیدا کنم، افزود: این میزان حقوق کارگری در سال که کرونا و عدم نظارت مسئولین باعث افزایش تورم نیز شده است کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد.

رضاپور با تاکید بر اینکه عقب ماندن حقوق و کاهش قدرت خرید از مشکلات اصلی کارگران است، ابراز داشت: وقتی حقوق با تأخیر پرداخت می‌شود اقساط و بدهی‌ها تأخیر دارند و صدها مشکل دیگر بعداز آن ردیف می‌شود.

این کارگر فعال افزود: این دو سال اخیر ویروس کرونا نگرانی مضاعف برای کارگران و خانوادهایشان ایجاد کرده و برخی از کارگران از تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی خود به دلیل کرونا و بعداز آن بیکار شدن از کار نگران هستند.

ضمیری جوان دیگری هم گفت: دولت با تعیین حداقل حقوق برای کارگر یک چتر حمایتی برای پیمانکاران درست کرده است که هر جا حرفی زده شود می گویند ما قانون کار را رعایت می کنیم اما جایی نگفته است که این حداقل حقوق برای کارگر صفر و بدون تخصص هست و برای تحصیلات و تخصص و تجربه چقدر باید پرداخت شود.

وی افزود: کارگرانی با سابقه کار بالا هم باید همان میزان حقوق دریافت کنند که یک کارگر صفر دریافت می کند.

البته من به ان کارگر تازه کار هم حق می دهم که نمی تواند با ماهی ۴ میلیون و خورده ای زندگی خود را بچرخاند ولی حداقل کمی انصاف رعایت شود بد نیست و مردم نیازمند توجه بیشتر هستند.

در حال حاضر سال هاست که افزایش حقوق کمتر از ۲۰ درصد صورت می گیرد در حالی که در چندین سال قبل گاهی حقوق ها با ۲۵ درصد افزایش هم روبرو بود در حالی که در آن زمان این مقدار تورم و گرانی هم نبود.

من واقعا برای خودم و تمام کارگران متاسفم که هر جا صحبت از میهن و میهن پرستی است اسم کارگر می آید و کلی تحویلش می گیرند ولی وقتی صحبت حق و حقوق به میان می آید هیچ توجهی به این قشر زحمتکش نمی شود.

شما را به خدا تا کی می خواهید این همه اختلاف طبقاتی را افزایش دهید کمی هم به فکر کارگران باشید و برایشان ارزش قایل شوید.

یکی دیگر از فعالان بخش کارگری با اشاره به خالی شدن سفره کارگران در یکی دو سال اخیر گفت: در سال گذشته وضعیت خوب مالی و اقتصادی نداشتیم چراکه تورم بالا بود ولی امسال مشکلات بیشتر هم ‌شد چراکه حقوق‌ها به میزان پایینی افزایش پیدا کرد و تورم هم روز به روز پررنگ تر می شود  و دولت جدید هم مانند دولت قبل تنها شعار می دهد.

وی گفت: کارگران نقش مهمی در توسعه صنعتی و اقتصادی کشور دارند ولی مسئولان به آنها بی توجهی می‌کنند

رضا با بیان اینکه سفره کارگران در سال جاری کوچکتر از گذشته است، ابراز داشت: کارگران جزو مظلوم‌ترین اقشار جامعه هستند چراکه بیشترین کار را ما انجام می‌دهیم و کمترین حقوق را نیز ما می‌گیریم.

وی با بیان اینکه در کشور ما تفاوت زیادی بین کارمند و کارگر وجود دارد، ادامه داد: کارگران نقش مهمی در توسعه صنعتی و اقتصادی کشور دارند ولی مسئولان به آنها بی توجهی می‌کنند.

یکی از کارگران شاغل در واحد تولیدی با اشاره به حقوق پایین کارگران و نداشتن امنیت شغلی برای قشر کارگر گفت: حقوق‌ها ناچیز است و کارفرما نیز خیلی راحت وقتی اعتراضی از سوی کارگران می‌شنود تهدید به اخراج و یا استعفای اجباری می‌کند.

رسولی افزود: ما چاره‌ای جز کار کردن نداریم چراکه اگر اعتراض کنیم و به نداشتن امنیت شغلی و حقوق پایین معترض شویم مدیران شرکت اعلام می‌کنند که اگر دوست ندارید استعفا دهید.

وی سپس افزود: من ماشین شخصی ندارم و هر روز مجبور هستم مبالغ بالایی بابت کرایه تاکسی پرداخت کنم، تصمیم دارم خودرویی خریداری کنم ولی با این حقوق‌ها نمی‌شود خودرو خرید.

این کارگر ادامه داد: اگر یک کارگر بخواهد یک پراید خریداری کند باید ۴۰ ماه به حقوق خود دست نزند و آن را پس انداز کند.

وی گفت: البته به شرط اینکه قیمت خودرو افزایش نداشته باشد چراکه بعداز ۴۰ ماه همین پراید قیمتی بالاتری خواهد داشت و این چنین به فاصله طبقاتی در جامعه افزوده می‌شود.

محمد ح هم با ابراز ناراحتی از این موضوع گفت: من لیسانس دارم و سال ۸۰ از دانشگاه دولتی فارغ التحصیل و سال ۸۴ وارد بازار کار شدم خیلی دنبال کار و شغل دولتی رفتم اما استخدام نشدم.

بلاخره بعداز ۴ سال علافی و دربدری رفتم کار جوشکاری را شروع کردم و یاد گرفتم الآن ۱۶ سال سابقه کار و بیمه تامین اجتماعی دارم، لیسانسم در کار و شغلم اصلا به کار نیامده و بیهوده عمرم را تلف کرده ام و درس خواندم نیرویی که تا دوم و سوم راهنمایی درس خوانده با من که لیسانس دارم تفاوتی ندارد و در بعضی مواقع بیشتر از من حقوق و مزایا دریافت می کند و حالا هر سال درصدی هم به پایه حقوق کارگران اضافه می کنند این فقط به درد کارگرانی می خورد که در شرکتهای دولتی و نیمه دولتی مثل خودروسازی کار می کنند.

بیشتر کارگران در شرکتهای خصوصی کوچک و بزرگ و کارگاههای کوچک و بزرگ مستقر در شهرکهای صنعتی اطراف شهرها مشغول کار هستند که واقعا دارند استسمار میشوند طوری که اولا؛ قراردادی با آنها بسته نمی شود و اگر هم قرارداد داشته باشند یا سه ماهه است یا شش ماهه که هیچگونه اعتبار قانونی جهت مطالبه حق و حقوق قانونی نزد مراجع قضایی ندارد، دوما ؛ حقوقی که به آنها پرداخت می شود شامل حقوق چهار میلیون و ۶۵۰ هزار تومان و سنوات و بن و حق تاهل می باشد که خیلی از کارفرماها بعضا این مزایا را هم پرداخت نمی کنند و بیشتر شرکتها و کارگاههای صنعتی حتی قرارداد هم ندارند.

ح . ب که در یکی از واحدهای تولیدی مشمول قانون سخت و زیان آور هم کار می کند، با بیان اینکه هیچ کدام از قوانین سخت و زیان آور شامل حالش نمی شود، گفت: با همه این مشکلات هر روز با استرس اخراج از کار کارمان را شروع می کنیم.

وی قراردادهای سفید امضا، نبود امنیت شغلی، بی توجهی به قانون کار، حقوق و دستمزد را از جمله مشکلات کارگری عنوان می کند و می افزاید: امنیت شغلی مهم ترین دغدغه ماست.

وی ادامه داد: در کنار این مشکلات کم شدن قدرت خریدمان هم هر روز بر این مسئله دامن می زند و زندگی برایمان خیلی سخت شده است.

عباس  نیز که کارگر یکی دیگر از واحدهای تولیدی کوچک بخش خصوصی است، با اشاره به این که حمایت از کارگران در جامعه فقط به شعار محدود شده است، اظهار می کند: حمایت شعاری از کارگران در کشور اکنون به فرهنگ تبدیل شده است.

وی با بیان اینکه چند ماهی است که حقوق نگرفته ایم و همیشه شرمنده خانواده هستیم و گاهی اوقات پول سرویس مدرسه فرزندمان و خرید روزانه را نیز نداریم، اضافه می کند: بسیاری از کارفرمایان با سواستفاده از شرایط نامساعد بازار کار کشور، اقدام به انعقاد قراردادهای ناعادلانه می کنند.

عباس ادامه می دهد: این موضوع باعث شده تا کارگر هیچ گاه از جایگاه و وضعیت فعلی و آینده شغلی خود در محیط کار اطمینان حاصل نکند.

وی یادآور می شود: اگر ذهن کارگر مشغول باشد که آیا فردا در این کارگاه خواهد بود یا نه، دستش به کار نمی‌رود؛ کارگر باید امنیت شغلی داشته باشد.

payamgooyesemnan