یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

شهرک های صنعتی استان و مشکلات تولید

امروزه بدون شک و شبهه ای به دلیل تحریم های کشورهای پرقدرت متخاصم دنیا که یه « استکبار جهانی » لقب گرفته اند ، عظیم ترین کارخانجات و شرکت های تولیدی شهرک های استان سمنان که در بخش صادرات ، واردات کالا و تهیه مواد اولیه نقش مهم اقتصادی داشته با وقفه و رکود مواجه شده اند که ترکش این آسیب جدی به تمام صنوف بویژه قشر کارگر زحمتکش کارآفرین ، رسیده که سیل بیکاران در این شرایط گرانی و تورم به بازار تجارت سرازیر شده است . از طرفی چرخ دنده های زنگ زده این کارخانجات ، روزگاری نه چندان دور صدها کارگر شبانه روز در سه شیفت منظم مشغول تلاش بودند اکنون زیرخاک و سکوت سالن های تولید نفس آه می کشند . آن دوران که با سیاست گذاری دولت وقت ، طرح احداث شهرک های صنعتی در سراسر کشور افتتاح شد . سرمایه گذاران بخش خصوصی از اقصی نقاط کشور ، حتی جهان آمادگی خود را برای راه اندازی و تولید در استان ما اعلام کردند ولذا مبتکران و استادکاران مجرب برای استقلال و خودکفایی کشور با حمیت ایرانی کمر همت بستند . در آن روزهایی که میهن عزیزمان با اتحاد و همبستگی همه اقشار مختلف مردم برای شکوفایی اقتصادی بی محابا پیش می رفت شرکت های تازه تاسیس ، با اخذ وام بانکی کم بهره طویل المدت با خرید دستگاههای تولید و تجهیزات ماشین آلات راه اندازی تاسیسات داخلی ، تهیه مواد اولیه و . . . با جذب نیروی انسانی چرخ تولید را به گردش درآوردند و جوانان جویای شغل مناسب هم سرگرم کار و فعالیت شدند . مدت زمان کوتاه به طول انجامید نیروی کار جوان شناور از استان های مجاور بویژه شمال کشور به مرکز استان راه یافتند که در آن روزها شرایط مهاجر پذیری به علت کمبود آب و . . . نداشتیم . گرچه جمعیت شهرهای استان بویژه سمنان به طور تعجب آور افزایش یافت ولی در آن روزها جوان بیکار و سرگردان در پارک ها و بوستان ها پیدا نمی شد ،وانگهی آمار بزهکاران در زندان ها هم بسیار اندک و قابل بحث نبود . در اکثر معابر عمومی شهر و مکان های شلوغ و پرتردد ، اطلاعیه جذب نیروی انسانی اعم از کارگر ساده ، ماهر و . . . در شرکت های معتبر با حقوق مکفی ، سرویس ایاب و ذهاب ، همراه با یک وعده غذا و دیگر امکانات رفاهی و . . . به چشم می خورد . فراموش نکنیم هر روز صبح و غروب که شرکت ها و کارخانجات ، واحدهای صنفی کوچک و بزرگ با صدها پرسنل تعطیل می شد اگر همکاری و همیاری پلیس راهور نبود جاده های اصلی منتهی به شهرک های صنعتی ترافیک سنگین رخ می داد که رفت و آمد خودروهای سبک و سنگین برون شهری به کندی صورت می گرفت ولی متاسفانه امروزه تعداد زیادی از شرکت ها راکد و بلاتکلیف با وام های معوق سنگین بجای مانده حتی برخی واحدهای تولیدی از طریق بانک های بستانکار به دلیل طلب مالی توقیف یا به اجرائیات رسیده است هم اینک اگر تعدادی از کارخانجات نیم نفس می کشند با تعدیل نیروی انسانی ، مشکلات مواد اولیه و . . . یا تغییر کاربری روبرو شده اند که سودآوری و ادامه کار برای سرمایه گذار همچون سالها قبل میسر نیست . حال بگذریم که جمعی از شرکاء عطای تولید را به لقایش بخشیدند ، دستگاهها و ماشین آلات رده خارج را به نرخ ضایعات به فروش رسانیده یا نقل مکان کرده اند اما سالن تولید و سوله بدون استفاده عام و خاص رها شده است . به راستی چرا و چگونه با مدیریت کلان کشورنتوانسته ایم استقلال شغلی این کارخانجات ، سرمایه کلان ملی ، میهنی و حقوق کارگران زحمتکش را حفظ کنیم ؟ که میلیاردها دلار سرمایه های کشور با بی تدبیری مدیران ناکارآمد از بین رفت . هر دولت که با شعار جدید و جالب روی کار آمد گناه کبیره و نابخشودنی ضرر و زیان شرکتها را بر گردن دولت قبل انداخت که چنین است و چنان . . . بعد از مدت طولانی به ندانم کاری حاکمان ناتوان پی بردیم و با خود اندیشیدیم دریغ از پارسال دریغ از دیروز .

امروزه بخشی از شهرک های صنعتی استان همچنان در تب خاموشی می سوزند ولی نیروی جوان متخصص جویای کار سرگردان مراکز کاریابی  واردات کار ، هر روز دست از پا درازتر به خانه های خود که غمکده ای بیش نیست بازمی گردند ولی در این دولت سیزدهم هنوز راه فرج گشوده نشده و آرزوی کارگران بیکار تحقق نیافته و جمع کثیری جوانان تحصیل کرده به مشاغل کاذب روی آورده ، برای انجام آن کار آفریده نشده اند که با شغل شریف دستفروشی ، دوره گردی کنار خیابان برای کسب لقمه ای نان حلال در سرما و گرما متاع ارزان خود را با لقمه التماس به رهگذران می فروشند که آنهم از وحشت جمع آوری سد معبر لحظه ای آسوده و قرار ندارند . در این روزهای  وانفسای اقتصادی گرچه تعداید از کارخانجات با دشواری و نوسان قیمت خرید و فروش به تولید مشغولند اما شایسته است دولت سیزدهم دور از شعار تدابیری جدی اندیشد .

payamgooyesemnan