یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

افزایش نرخ کاغذ و مشکلات صنعت چاپ

بدون هر گونه شک و شبهه ای استان پهناور سمنان با داشتن آمار مستند پذیرفته شدگان دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاهها به « استان فرهنگی » لقب گرفته که باعث سربلندی ماست و لذا طبق تقسیمات کشوری از نظر مساحت ، ششمین استان می باشد که خاک کشور عزیزمان را دربرگرفته است . همانطوری که می دانیم استان سمنان زادگاه و آرامگاه عارفان و مشایخ نامدار همچون فروغی بسطامی ، شیخ ابوالحسن خرقانی ، بایزید بسطامی ، شیخ علاءالدوله سمنانی ، ابن یمین فریومدی ، منوچهری دامغانی ، یغمای جندقی به « استان هفت گنج » هم مشهور است که شهرت این بزرگان علم و ادب از اقصی نقاط کشور گذشته و به برخی کشورهای جهان رسیده و لذا همین گنجینه فرهنگی بر اعتبار ادبی استان ما می افزاید . نیک بختانه اگر امروزه کتب چاپ شده نویسندگان و اهل قلم شهرهای استان ما را با چند سال دور یعنی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی مقایسه کنیم که آن سالها بسیار اندک و انگشت شمار بود به این نتیجه علمی دست می یابیم که رشد فرهنگی ، ادبی نویسندگان ، شاعران ، هنرمندان فرهیخته قابل تحسین است و به خود می بالیم . به عبارتی می توان ادعا کرد این پیشرفت و رشد نویسندگان استان ما که باعث مباهات است کمتر از یک انقلاب فرهنگی نیست . با توجه به اینکه جمع گیری از اصحاب قلم به دلیل افزایش بی رویه نرخ کاغذ، چاپ ، تایپ ، اسکن و . . . هنوز در ترافیک چاپ آثار خود لحظه شماری می کنند . شاید فرجی حاصل شود و به آرزوی دیرینه خود یعنی چاپ کتاب برسند . چند روز قبل ، هفته کتاب و کتابخوانی را بی سروصدا ، آرام در فضایی خموش پشت سر گذاشتیم فقط شاهد یک برنامه کوتاه از سوی اداره کل ارشاد با مشارکت انجمن اهل قلم ساعتی در تالار حکیم الهی فرهنگسرای کومش برگزار شد .

در صورتی که لازم و شایسته و با بایسته بود در یک مراسم باشکوه از آثار علمی ، پژوهشی ، ادبی نویسندگان جوان که بدون حمایت ارگان های ذیربط کتابهای خود را با خون دل خوردن به چاپ رسانیده اند رونمایی و قدردانی به عمل آید حال بگذریم از اینکه متاسفانه سرانه مطالعه کشور ما به چند دقیقه رسیده ، هر روز شاهد کاهش این روند هستیم ، اگر به همین منوال غیر متعارف پیش رویم برای فردای جامعه ما نگران کننده است . فراموش نکنیم سالها قبل از سوی اداره کل ارشاد استان و دیگر شهرستان های تابعه طبق مجوز رسمی و بخشنامه سراسری وزارتخانه برای حمایت از نویسندگان ، انتشارات و تقویت صنعت چاپ و . . . تعدادی قابل توجه کتاب های منتشر شده خریداری می شد ولی امروز با توجه به کاهش اعتبار و کمبود بودجه پیش بینی شده یکصد جلد به ده یا پنج جلد رسیده است . آیا می توان در این شرایط قیمت گزاف کاغذ که هر روز و هر ساعت نرخ جدید توسط مافیا اعلام می شود شاهد نبوغ ، خلاقیت و شایستگی نویسندگان ، شاعران ، هنرمندان و . . . باشیم و به آینده ای تابناک فرهنگی امیدوار باشیم ؟

چگونه باید این آسیب جدی فرهنگی را درمان کرد که هر روز ابعاد گسترده تری به خود می گیرد ؟

شوربختانه امروزه کسادترین و بی رونق ترین صنف کشور ما که کاملا مشهود است مراکز فروش کتاب است که همه سرمایه گذاران این بخش فرهنگی از وضعیت اسفناک و غیرباور گرانی قیمت کتاب گلایه دارند و همین امر باعث می شود که فرصت کتابخوانی و مطالعه علمی ، پژوهشی علیرغم میل باطنی این قشر روشنفکر سلب شود . راستی چگونه باید قشر کتابخوان را با مطالعه آشتی داد و کتاب را در سبد نیاز روزانه مردم قرار دهیم ؟ به قول یکی ازبزرگان که می گفت : « دیروز به قبرستان رفتم به آنهایی که کتاب نخوانده بودند گفتم : آسوده بخوابید که در دنیا و زندگی چیزی را از دست نداده اید » اگر به همین وضعیت ناخوشایند پیش رویم و راهکار عالمانه برای آسیب شناسی ارائه ندهیم آینده چندان روشن متصور نیست و جهل و خرافات که رنگ ، ننگ دارد جای علم و دانش را تنگ خواهد کرد و یک گام به جلو برداشته ایم و دو گام به عقب .

سیاست گذاران عرصه فرهنگ و ادب کشور ما که متولی رسیدگی و چاره جویی به این معضل اجتماعی و ترویج اشاعه فرهنگ غنی و اصیل ایرانی یعنی رشد کتابخوانی هستند باید برای حمایت اصحاب قلم و اندیشه طرح نوین ارائه دهند تا سرانه مطالعه کشور ما افزایش یابد تا ترکش روشنگری سینه دشمنان ایران زمین را بشکافد . به امید آن روز

payamgooyesemnan