گزارش روز (گزارشگر: مائده شریفی)

بیمه اساسی ترین درخواست کارگران ساختمانی

هیچ‌کسی نیست که منکر مشکلات و کمبودها باشد. در روزگاری که رکود و تحریم کمر اقتصاد را شکسته و بیکاری فوران می‌کند، جماعت کارگر نیز حق‌دارند از حقوق و دستمزدهای قانونی که ندارند، از کار سخت و پول کم، از بیمه‌ای که نیست، از قراردادهای سفید، جنگ سنتی و تاریخی کارگر و کارفرما، آسیب‌های جسمی و روحی و از تمام مشکلات تکراری ناراحت باشند. دولت نیز در در بحث کارگر نوازی جدی نیست ولی‌کاش کمی در این موضوع جدیت داشت و برای تحقق دغدغه‌های رهبری که مهمترینش در حوزه اقتصاد، توجه مضاعف به قشر مستضعف کارگر است بیشتر همت می کرد.
نباید فراموش کنیم که کارگران گردانندگان چرخ اقتصاد کشور هستند و اگر نیروی انسانی کارگر نباشد جامعه و چرخ اقتصاد در جامعه لنگ می‌شود اما انگار تلاطم و اضطراب، جزیی از زندگی این مردان با غیرت شده است.
بارها وقتی از میدان استاندارد سمنان در ورودی شهر سمنان عبور می‌کنیم کارگرانی را مشاهده می کنیم که ساعت‌ها از سر بیکاری در این میدان‌ نشسته اند، این بیکاری برای کارگران مرگ خاموش است، برای کارگری که برای لقمه‌ای نان حلال روزانه سنگینی نگاه شهروندان را می‌بینند و دم بر نمی‌آورند. کارهای سخت و زیان آور؛ کارهایی است که در آن ها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، غیر استاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر ازظرفیت های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد می شود که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن بوده است. شیوع ویروس منحوس کرونا و تعطیل بودن کارگاه‌های ساختمانی نیز این شرایط سخت را برای خانواده کارگران دو چندان کرده است، گرچه قبل از شیوع کرونا، هم پیدا کردن کار سخت بود اما اینک بسیار سخت تر شده است.
در این زمینه حمید نودهی؛ یکی از کارگر ساختمانی در گفتگو با پیام استان سمنان عنوان کرد: برای بسیاری از کارمندان که تنها قلم به دست دارند و در هوای مطبوع مشغول به کارند سختی کار در نظر گرفته می‌شود؛ اما برای کارگران ساختمانی که در گرما و سرما، روی داربست در ارتفاعات و حتی برخی مواقع در چاه مشغول به کارند حق سختی کار در نظر گرفته نمی‌شود که این واقعا برای من درد آور است‌.
این کارگر همچنین ادامه داد: مدت قرارداد کارگران در بهترین حالت آن هم برای کارگرانی که در کارهای مستمر، سخت فعالیت می‌کنند شش ماهه و یکساله است و خطر از دست دادن شغل، مهم تر از همه جان، تعداد زیادی از کارگران را تهدید می‌کند.
وی با اشاره به سختی کار ساختمان اضافه کرد: کاهش شنوایی، ضعف بینایی، آسیب های جسمی و حرکتی، ایجادمشکلات تنفسی، قلبی و عروقی، فشارهای روانی و عصبی و مسائلی از این دست از جمله پیامدها و آسیب های جسمی و روحی است که ممکن است حتی با گذشت چند سال بروز کند.
نودهی گفت: ارجاع هر نوع کار اضافی و انجام کارهای سخت و زیان آور و خطرناک و حمل بار با دست، بیش از حد مجاز و بدون استفاده از وسایل مکانیکی از عمده کارهایی می باشد که توسط کارفرمایان جهت انجام به کارگران ساختمانی واگذار می شود.
این کارگر ساختمانی با تاکید بر این که کارفرما می‌داند در اثر بی‌توجهی جان انسان را به خطر می‌اندازد و تنها اگر روی چاله آسانسور یا پرتگاه را بپوشاند، مشکل حل می‌شود، خاطر نشان کرد: متاسفانه آنان هیچ اقدامی برای ایمنی نمی‌کنند، به همین دلیل معتقدم جان باختن کارگر ساختمانی نشان دهنده ضعف قانون در برخورد با کارفرماست.
وی بیمه تأمین اجتماعی را برای حفظ امنیت و آرامش کارگران کافی ندانست و عنوان کرد: بیش از ۵۰ درصد حوادث ناشی کار مربوط به کارگران ساختمانی است، اگرچه تلاش‌های زیادی برای کاهش حوادث انجام شده ولی هنوز آمار تلفات جانی در این زمینه زیاد است.
این کارگر ساختمانی تصریح کرد: من به عنوان یک کارگر ساختمانی امنیت جانی و شغلی ندارم و بیشتر اوقات برای تامین مایحتاج زندگی ام دچار مشکل می شوم لذ ازدولت و مسئولین خواهشی که دارم این است که برای حل مشکلات کارگران اقدام کنند.
وی گفت: از مسئولین و دولت می خواهم بین کارگران و خود دیوار نکشند و مشکلات این قشر ضعیف جامعه را حل کنند یکی از راه ها این است که تسهیلات حمایتی جهت ساماندهی بیمه کارگران ساختمانی است تا هیچ کدام از کارگران ساختمانی امید به زندگی خود را از دست نداده و جلو خانواده های خود شرمنده نباشند.

جوانی که ساک کار در دست، در گوشه ای از میدان استاندارد سمنان منتظر ایستاده بود، نظرم را جلب می کند، به سراغش رفتم از کارش پرسیدم، خودش را احمد صبور معرفی کرد و در پاسخ به سوالاتم ابراز کرد: متاسفانه شرایط کارگران ساختمانی این روزها به گونه ای است که حتی گاهی تا ۱۰ روز کار پیدا نمی کنیم. قدم هایمان هنگام برگشت به خانه خیلی کند است پس از ساعت ها سر گذر نشینی با دست خالی به خانه می رویم تا طبق معمول کمرمان زیر سنگینی نگاه نا امید زن و فرزند خمیده شود.
وی افزود: اغلب کارفرما ها کارگران غیرایرانی را به علت دستمزد کم سر کار می برند و ما کارگران ایرانی بیکار می مانیم. وجود اتباع خارجی و کار کردن آن‌ها روی پروژه‌های ساختمانی سبب تشدید بیکاری کارگران داخلی شده و روی این مورد اصلا نظارتی وجود ندارد.
صبور همچنین تصریح کرد: با ۱۰ سال سابقه بنایی، حدود یک ماه است بیکارم. از ابتدای امسال روی هم رفته شش ماه سر کار نرفته و حقوق خوبی دریافت نکرده ام.
این کارگر ساختمانی همچنین توضیح داد: در خواست من که در خواست کل کارگران ساختمانی هم است این است که مسئولان به مشکلات ما رسیدگی کنند و فکری به حال رونق فعالیت کارگران ساختمانی بکنند. این بیکاری بدجوری ما را عذاب می دهد.
وی در ادامه سخنان خود گفت: روند نزولی ساخت وساز و گرانی وضعیت بدی را برای ما و امثال ما کارگران ساختمانی رقم زده است؛ ما کارگرانی هستیم که اغلب فصلی کار می کنیم و چون کاری پیدا نمی شود با مشکلات عدیده ای مواجه شده ایم.
احمد صبور با تاکید بر زندگی پرتلاطم خویش یادآور شد: خدا را از بابت امرار معاش شکر می کنم ولی حدود دوسالی است که به شدت کار ساخت و ساز خوابیده است و گاهی یک هفته سر گذر می آیم و کاری پیدا نمی کنم. همسرم مریض است. امروز نسخه دارویش را به من داده تا شب بعد ازکار، دارویش را بگیرم و ببرم اما الان که نزدیک به ظهر است کاری پیدا نکرده ام.
وی با تاکید این مطلب که از وضعیت این روزهای کارگران ساختمانی بیشتر بنویسید و حمایت کنید گفت: گرانی ها و نبود آینده ای مشخص برای ما کارگران از یک سو و وزنه ای سنگین به نام بیمه برای آینده ما از سویی دیگر زندگی را برایمان بی انگیزه کرده است و بعضی وقت ها شده حتی از ترس و نگرانی فردا، شب را تا صبح بیدار مانده ام و نخوابیده ام.
صبور در آخر سخنان خود گفت: یک هفته دیگر باید اجاره بها را به دست صاحبخانه برسانم. این اوضاع همیشگی ما کارگران ساختمانی است. دخل و خرجمان با هم برابر نیست، مدام خانه می سازیم، اما خودمان اجاره نشین هستیم و با این اوضاع فلاکت باری که داریم تا آخر عمر هم نمی توانیم صاحب خانه بشویم. کاش دولت فکری برای خانه دار شدن امثال من که توان خرید خانه را هیچ وقت پیدا نخواهیم کرد هم داشته باشد.
کارگر مسنی که به نظر می‌رسد باید دوران بازنشستگی خود را بگذراند اما همچنان مشغول کار است، بیان نمود: مشکل اصلی همه این آقایان که تنها نان آور خانواده هستند این است که در بیشتر روزهای هفته، کاری پیدا نمی‌شود که انجام دهیم و الان که هوا رو به سرما رفته کارهای ساختمانی نیز کمتر شده و سختی زندگی ما را بیشتر نموده است.
وی یکی دیگر از مشکلات خود و قشر خود را بیمه مطرح نمود و گفت: مطرح شدن بحث بیمه کارگران تنها مربوط به زمانی است که با یک پیمانکار کار می‌کنیم و با پایان یافتن کار، بیمه ما نیز قطع می‌شود. استرس بیمه یکی از اساسی ترین مشکلات کارگران ساختمانی مثل من می باشد.
او که از ۱۷ سالگی کارگر ساختمان بوده و حالا ۶۵ ساله است، آتیه‌ای برای خود و خانواده‌اش ندارد و در اینخصوص ابراز نمود: کمبود ساخت و ساز و کار، به شدت بر زندگی و معیشت ما تأثیر داشته است، من و بسیاری از همکارانم چندین ماه گوشت نخریده‌ایم و هزینه‌های جاری زندگی از جمله قبوض آب و برق و گاز نیز توان را از ما گرفته است و به سختی نان روزانه را تأمین می‌کنیم.
این کارگر پا به سن گذاشته مطرح کرد: من از اوایل انقلاب تا امروز، کارگری و سیمان‎کاری کرده‌ام، با این همه تجربه ولی در چند سال اخیر، خیلی از پیمانکاران به سختی بدهی خود را به کارگران پرداخت می‌کنند و من نیز جزو افرادی هستم که موفق به تسویه‌حساب با پیمانکار قبلی خود نشده ام و هنوز طلبم را کامل از پیمانکار نگرفته‌ام.
وی همچنین تصریح نمود: بر اساس قاعده کنونی، پرداخت دستمزد هر کارگر ساختمانی برای ۸ ساعت کار مبلغ قابل توجهی نیست، اما چنین پیشنهادی جز در طرح‌های بزرگ و سالی چند بار به امثال من داده نمی‌شود که حتی آن نیز کفاف زندگی را نمی‌کند.

این کارگر با تاکید به اینکه بیمه نیست و درآمد آن چنانی هم ندارد، گفت روزمزد بودن کارگران در قراردادهای شفاهی بین کارگر و کارفرما و نبود امنیت شغلی و نیز بیمه از مهم‌ترین مشکلات کارگران فصلی و ساختمانی است. البته لازم است همه بدانند که در شغل ما حوادث ساختمانی بیشتر مواقع منجر به فوت یا نقص عضو می‌شوند و این موضوع مهم‌تر از دستمزد پایین است؛ چرا که نداشتن بیمه، کارگران را در معرض خطرهای جدی قرار می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه کارگران ساختمانی زیرپوشش هیچ قانونی نیستند، توضیح داد: به ناچار و برای امرار معاش در این محل به امید یافتن کار اجتماع می‌کنیم و بسیاری از کارگرانی که در اینجا مشاهده می‌کنید نیز دارای چنین مشکلاتی هستند، گرانی‌های روزانه و افزایش قیمت دلار و تأثیر آن بر زندگی طبقه کارگر و نبود کار به قشرهایی چون کارگران ساختمانی فشار مضاعف وارد می‌کند.
وی درآخر سخنانش تصریح کرد: چاره‌ای جز اینکه هر روز به دنبال کار باشم، ندارم به ویژه اینکه در حال حاضر، ساخت و ساز به شدت افت کرده و کارفرمایی وجود ندارد که بخواهد از کارگران استفاده کند.کاش مسئولین دقت بیشتر به قشر ما داشته باشد و چاره اندیشی درستی کنند. نه اینکه فقط وعده های طولانی بدهند و ما امیدی به این وعده ها نداشته باشیم.
عبدالحمید سنچولی دیگر کارگری بود که در این خصوص اظهار داشت: ما از بی‌پولی و خرج زندگی به ستوه آمده‌ایم این درکنار چندین ماه کرایه خانه عقب افتاده ام بگذارید. فرزندم امسال در یک دانشگاه دولتی پذیرفته شد اما حتی هزینه سفر فرزندم را نداشتم. چگونه او را به دانشگاه بفرستم؛ چطور او را با جیب خالی سوار اتوبوس کنم؟! فرزندان ما کارگران باهوشند اما چه فایده که امکانات نداریم. حقوق مکفی نداریم و زندگی روزمره خود را به زور سپری می کنیم.
این کارگر در ادامه سخنان خود گفت: شغل کارگران ساختمانی از جمله مشاغل سخت است. مشاغل کارگرانی همچون ما به صورت فصلی گردش دارد که این امر سبب می‌شود برخی ایام کار نداشته باشیم بنابراین میزان درآمد قشر ما پاسخگوی معیشت نیست و خیلی از مواقع شرمنده زن و بچه هستیم.
وی در ادامه تصریح کرد: مشکل ما آنجا شروع می شود که خدای نکرده یکی از اعضای خانواده کوچکترین مریضی داشته باشد آنوقت با این گرانی های دوا و درمان، مرگ بهترین دارویی است که قیمتی ندارد. البته باید گفت بعد از مرگ هزینه کفن و دفن ما نیز سخت است.
سنچولی گفت: رکود در بازار و فشار اقتصادی سنگین سبب شده کارگرانی مثل من توان پرداخت حق بیمه را نداشته باشند و به همین دلیل پرداخت حق بیمه برخی از امثال ما یک یا دو سال به تعویق افتاده است و بیمه ما قطع شده و محرومیت از بیمه، مشکلات ما کارگران را افزایش داده است. کاش به منظور پرداخت حق بیمه وام‌های قرض الحسنه به ما پرداخت می‌شد تا با پرداخت حق بیمه یک سری از مشکلاتمان کاهش پیدا کند.
وی افزود: در این دو سه سال با این اوضاع کرونا وضعیت هم بدتر شده است، نه حقوق مکفی داریم و نه حمایتی را شاهد هستیم؛ من چهار سر عائله دارم اما برخی کارگران بیشتر از من بچه دارند و مشکلاتشان چند برابر من است. تکلیف ما در بدهی ها و اجاره خانه هایمان هم که مشخص است؛ هر روز سفره هایمان کوچک تر می شود و نگران این هستیم که خانه به دوش شویم.
عبدالحمید سنچولی با گلایه از کارگران اتباع گفت: کارفرما‌ها و سازندگان فکر می‌کنند آن‌ها بیشتر از کارگران ایرانی کار می‌کنند، درصورتی‌که وقتی کارگر ایرانی سفره‌اش خالی است و سرش پایین، چطور برای کار ناز کند؟ وقتی نان شبمان جور نمی‌شود و برای یک نسخه سرماخوردگی فرزندانمان پول دوا و دکتر نداریم، چطور برای کارکردن ناز کنیم یا از زیر کار در برویم؟ این فقط یک تصور و دیدگاه اشتباه است که شامل همه کارگران نمی‌شود. اما با همین تصور هر روز جلوی چشممان کارگران غیرمجاز سر کار می‌روند و ما بیکار و با جیب خالی به خانه برمی‌گردیم. به خانه‌هایی که نه از پس اجاره‌اش برمی‌آییم، نه از پس حداقل خرج و مخارج عادی زندگی درونشان.
وی در آخر سخنانش گفت: مواردی مانند عدم وجود کار برای این دسته از کارگران در تمامی فصول سال، ارتباط مستقیم کارهای عمرانی و ساخت ‌و ساز و به تبع آن اشتغال کارگران ساختمانی با شرایط اقتصادی، تامین معیشت در شرایط دشوار، نبود امنیت شغلی، موضوع تامین مسکن، بیمه و موارد بسیار دیگر، از مشکلات عمده ما کارگران ساختمانی است. متأسفانه خیلی از سازمان‌ها میهمان ناخوانده سازمان تأمین اجتماعی شده‌اند درصورتی‌که سازمان تأمین اجتماعی متعلق به کارگران است و دولت نباید مهمان ناخوانده سر سفره آنان بیاورد و سفره کارگران را از این‌که هست کوچک‌تر کند.

payamgooyesemnan