یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

نرخ تورم و گرانی را کاهش دهید !

هنوز به آغاز سال جدید نرسیده ایم که صدای پای گرانی کالا ، اجناس ، مواد خوراکی و مصرفی بویژه گوشت قرمز و سفید به گوش مصرف کنندگان می رسد ، همچون بختک سایه پلید و سیاه را بر سر مردم کشور بویژه طبقه ضعیف جامعه گسترانیده است . در این روزهای پایانی سال ، هر فروشنده ای به دلخواه خود اجناس را به فروش می رساند ، هیچ ارگان دولتی که در قانون رسمی ، به عنوان متولی رسیدگی و جلوگیری از افزایش این نرخ ها تعریف شده نظارت ندارد . قشر فرودست کشور ما با داشتن سرپرست خانواده بیکار و چندین سر عائله زیر فشار این گرانی سرسام آور و تورم وانفسا ، هر لحظه آرزوی مرگ دارند . متاسفانه قانونگذاران و سیاست گذاران کلان کشور ما که در رفاه آسایش و آرامش کامل با دریافت حقوق های غیرباور آنچنانی زندگی مرفه دارند نه اینکه درد و رنج همگانی را درک نمی کنند ، بلکه فقر عمومی جامعه را هم نادیده می گیرند و چشمان خود را در مقابل واقعیت های روزگار بسته اند ، در مقابل اعتراض گرسنه ها که فقر تا استخوان آنها نفوذ کرده همچنان وعده ، وعید آینده ای درخشان می دهند که تمام شعارهای همیشگی شبیه طنز اجتماعی است . یا اینکه ناتوانی و ناکارآمدی مدیران ارشد کشور را به گردن تحریم می اندازند که چنین است و چنان . . .

گرچه منکر تحریم ناجوانمردانه کشورهای ابرقدرت متخاصم جهان نیستیم که بر ساختار اقتصادی در تمام ابعاد ، اثرگذار است . آیا دست درازی به خزانه و حیف و میل بیت المال هم از تحریم ناشی می شود که اختلاس ها یکی پس از دیگری در ارگان های دولتی رخ می دهد و آه از نهاد هر هموطن غیور برمی آید ؟ آیا رشد مافیای اقتصادی در واردات و صادرات که عین قارچ سمی هر روز در گوشه و کنار کشور عزیزمان می رویند ، عین زالو خون قشر مستضعف را می مکند اثرات تحریم است ؟

امروزه رشد نرخ تورم و افزایش چهل درصدی قیمت های ارزاق عمومی در دولت سیزدهم ، در هیچ یک از کشورهای دنیا سابقه ندارد و قابل توجیه نیست . باتوجه به این که تیم اجرایی این دولت فعلی از مدعیان اقتصادی ، صاحبت نظران سیاسی و جامعه شناسان تشکیل شده است . شوربختانه هر روز از عمر دولت فعلی می گذرد باید گفت : دریغ از دیروز که گذشت .

براستی این اسب چموش لگام گسیخته گرانی به کجا می تازد ؟ چرا متولیان ذیربط در یک طرح ضربتی همگانی با ارگان های موازی که اختیارات قانونی و اجرایی دارند برای کاهش نرخ تورم و جلوگیری از گرانی بپا نمی خیزند ؟ و راهکار اساسی ارائه نمی دهند ؟ مگر کارشناسان اهل فن برنامه نویسی کشور و بودجه شناس و علمای اقتصادی به صراحت اعلام نکردند که حقوق کمتر از ده میلیون تومان خانواده چهار نفری در ماه زیر خط فقر است و زندگی بخور و نمیر را با دشواری می گذرانند ؟

پس چرا دولت برای برون رفت از این بحران اقتصادی راه حل معقول و منطقی اعمال نمی کند؟

آیا می توان هر روز در مقابل دوربین رسانه های ملی به میلیون ها نفر انسان دردمند و گرسنه وعده های فرار داد ؟

با گفتار درمانی زخم عمیق گرانی و تورم جامعه را التیام بخشید ؟

اگر چند سال به عقب برگردیم در زمان طاغوت و رژیم ستم شاهی ، هر روز در بازار و خیابان فروشگاه های دولتی و تعاونی بازرسان نامحسوس نرخ ارزاق عمومی ، کالای مصرفی و غیرمصرفی حتی کیفیت نان در مغازه های نانوایی ها کنترل می شد . اگر کسی از قیمت های مصوبه دولتی تخلف یا سرپیچی می کرد سروکارش با شدت و قاطعیت قانون بود که بسزای خود می رسید . ولی امروزه برخی از افراد سودجو و فرصت طلب دلال های غیرایرانی با ورود غیرمجاز به کشورمان در قشر کسبه شریف نفوذ کرده و هر روز نرخ های میوه ، را خودسرانه و بدون کنترل افزایش می دهند . حال از سد معبر خیابان های اصلی مرکز شهر و بازار و دیگر مراکز بگذریم که مسائل بهداشت فردی و عمومی را رعایت نمی کنند و این بزرگترین خطر انتقال میکروب ، ویروس به شهروندان است که در این مقوله نمی گنجد .

فراموش نکنیم کنترل و کاهش قیمت ها در جامعه گره کوری نیست که دولتمردان از بازکردن آن ناتوان باشند تا با مدیریت این نرخهای آشفته بازار ، آرام شود و حباب گرانی ها در این روزهای پایانی سال بترکد . فقط اجرای قانون و قاطعیت است که برای اعمال متخلفان ، محتکران و گرانفروشان و دیگر هیچ .

payamgooyesemnan