یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

برای ترافیک شهری چاره اندیشی شود

امروزه اگر تعداد خودروهای شهرهای استان بویژه سمنان را با سال های قبل مورد ارزیابی قرار دهیم ، نه این که با افزایش بی رویه مونتاژ ، فروش نقد و قسط به مشتریان قابل مقایسه نیست بلکه ناوگان شهری هم گنجایش و ظرفیت این حجم سنگین را ندارد که اکثر اوقات در مسیرهای اصلی خیابان هایی که به بازار مرکز ثقل داد و ستد تجاری و مکان های خرید و فروش منتهی می شود با راهنبدان سنگین مواجه می شویم که تردد به کندی صورت می گیرد . افزون بر آن که وقت گرانبهای شهروندان پشت چراغ های راهنمایی و رانندگی چهار راهها ، میادین شلوغ به بطالت می گذرد ،که برخی رانندگان کم حوصله با بوق های ممتد گوشخراش و آلودگی صوتی برای عبور ، اعصاب و روان دیگران می آزارند . بویژه خیابان امام سمنان که مدت ها پس از کش و قوس های فراوان و جلسات مختلف ضروری مسئولین ذیربط در حال حاضر از پیاده محور خارج شد حال از هزینه کلان بازآفرینی مرکز شهر بگذریم که با هدف اصلی یعنی توسعه گردشگری و بازدید ابنیه تاریخی ، اماکن متبرکه و رونق سبک و کار کسبه ، طرح مدرن و زیبا اجرا شد که پس از سال ها انتظار ضروری به نظر می رسد  این خیابان قدیمی حدود ۷۵سال از عمر طراحی و احداث آن می گذرد ، اکنون از حالت سنتی درآمده و شکوه و عظمت جالبی در کالبد خسته شهر دمیده شده است .گرچه باید چند دهه قبل ، طرح باز پیرایی خیابان اصلی که قلب شهر محسوب می شود و شاهرگ حیاتی تجاری و اقتصادی در آن جریان دارد به مرحله اجرا و بهره برداری می رسید اما پس از سالها تاخیر با حرف و حدیث رسانه ای و جنجال موافق و مخالف در فضای مجازی ، در نهایت به سرانجام بازگشایی عمومی رسید . گرچه انتقادهای بسیاری به دنبال داشت . اگر مرکز استان سمنان را با مرکز دیگر استان های مطرح کشور مقایسه کنیم ، منصفانه در ترازوی داوری قرار دهیم باید پذیرفت نسبت به مرکز استان های مهم ، عقب مانده ایم . حتی در دولتهای قبل هم هیچ اقدام جدی برای زیباسازی و تعریض خیابان ها برای حل مشکلات ترافیک امروزه پیش بینی نشد تا معضل گره کور راهبندان به گونه ای کارشناسی و تخصصی علم روز باز شود . فراموش نکنیم بیش از نیم قرن قبل که خیابان های شهر با طرح سنتی بدون در نظر گرفتن افزایش جمعیت ، خودروها و مهاجرین از روستاها به شهرها احداث شده شاید آن دوران تعداد خودروهای ادارات دولتی و شهروندان به تعداد انگشتان دست و پا نمی رسید ، ولی در حال حاضر پس از گذشت سالها ، مشکل ترافیک و زندگی ماشینی سر راه مردم قرار گرفته که ساعتها با فرصت سوزی همراه است و در این مدت طولانی راهبندان ، سرمایه ملی ، میهنی ، سوخت خودروها اعم از بنزین ، گاز به هدر می رود حال باید آلودگی محیط زیست و گازهای مسموم پراکنده در هوا را مورد توجه داشت بویژه اتوبوس های داخلی گازوئیل سوز که در ناوگان شهری ساعتها مشغول جابجایی مسافران هستند و از دهانه اگزوزها دود غلیظ سیاهرنگ هوا را آلوده کرده برای کودکان و بیماران مخصوصا سالمندان بسیار مضر و خطرآفرین است . غروب هر روز از مسیرهای شمالی کشور که به بازار ختم می شود با ترافیک سنگین روبرو هستیم که راه فرعی خروجی یعنی خیابان های موازی پیش بینی نشده  باید تدابیر جدی اندیشید . اگر در این ساعات روز اوج تردد خودروها در این مسیر ، در مکان تجاری یا مسکونی ، خدای نخواسته حادثه آتش سوزی رخ دهد عبور خودروی آتش نشانی از این مسیر شلوغ برای نجات جان و مال انسان ها چگونه است ؟ یا رسیدن خودروی پلیس در مواقع ضروری یا آمبولانس که باید بیمار بدحال را هر چه سریعتر به بیمارستان اعزام کند چه راهکار معقولی به نظر می رسد ؟ با توجه به اینکه در این وضعیت راهبندان ظرفیت تنها پارکینگ خیابان امام تکمیل است و جوابگوی جابجایی یا ورود و خروج خودروها میسر نیست .

اگر شاهد حوادث غیرمنتظره باشیم امدادرسانی چگونه باید صورت گیرد ؟ با این حجم گسترده ترافیک شهری ، صدای پای عبور و مرور خودروهای فرد و زوج به گوش می رسد باید برای حل بحران راهبندان شهرهای استان راهکار علمی جستجو و اعمال کرد .

payamgooyesemnan