یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

راه بهشت دور نیست!

آرام ، آرام صدای پای بهار ، فصل عاشقی و دلنشین به گوش ما می رسد . عید نوروز روز طبیعت در پشت دروازه های زمان به انتظار ایستاده تا با لبخند و شادی سال نو را بشارت دهد . ایام رنگ و بوی دیگری به خود می گیرد . در این روزهای آخر سال میلیونها نفر از خانواده های تهی دست به دلیل گرانی ، تورم و بیکاری در روزگار نفرین شده ، زیر خطر فقر با نجابت و آبرومند زندگی کرده به دلیل حیثیت اجتماعی ، دست نیاز به سوی دیگران دراز نمی کنند که تعداد افراد نیازمند فزون برشمارند که کنار سفره خالی با کودکان گرسنه خود ، زانوی غم و اندوه را بغل گرفته اند . البته همگان به این معضل ننگین اجتماعی و فقر عمومی آگاهند . موسسات خیریه مردم نهاد و مراجعه مخفیانه هر روزه خانواده های آبرومند بی سرپرست و بدسرپرست برای مساعدت و دریافت کمک های نقدی و غیرنقدی ، ادعای نگارنده را مدلل می دارد که این افراد بی بضاعت ، دست از پا درازتر به خانه خالی و کاشانه بی رونق باز می گردند . روزهای قدیم را به یاد داشته باشیم که مدیر هر مدرسه ، کودکان فرودست را خیلی محرمانه و سری شناسایی می کرد ، توسط خدمتگزار دبستان حواله کفش ، لباس به خانواده ها تحویل می داد به طوری که حتی دانش آموزان نیازمند هم بدان سخاوتمندی خیرین آگاه نبود ، با خوشحالی و خرسندی ایام عید نوروز را در آن دنیای کودکانه می گذرانید . حتی این خانواده ها برای تهیه شیرینی ، شکلات عید نوروز هم به قنادی ها معرفی می شدند که از این مساعدت های مردمی اشخاص سخاوتمند به عبارتی « اسرار مگوی » کسی آگاه نبود ، به قول معروف آب از آب تکان نمی خورد . امروزه در گوشه و کنار شهرهای استان مراکز خیریه با حمایت مردمی برای خدمات رسانی به خانواده های محروم جامعه فعال می باشند ، متاسفانه نسبت به سالهای قبل نه اینکه وضعیت نقدینگی شکوفایی ندارد ، بلکه برخی از موسسات مردم نهاد در حال تعطیل شدن است . این نشانگر فقر همگانی روزگار نفرین شده ماست .

هر یک از افراد نیکونهاد و خیراندیش که در این امر خداپسندانه مشارکت داشتند با این شرایط اقتصادی ، خود می کوشند تا گلیم خویش را از آب بیرون بکشند . رشد تورم امسال و افزایش درصد بیکاری بدون تعارف بی سابقه و نگران کننده است . حتی در بطن نقدینگی سرمایه گذاران بخش خصوصی شرکتها و کارخانجات هم ریشه دوانیده و ضربه اقتصادی مهلک وارد کرده است . فراموش نکنیم سالهای قبل همین واحدهای صنعتی بزرگ و کوچک با چندین پرسنل در سه شیفت منظم شبانه روزی مشغول به کار بودند . در روزهای پایانی اسفند ماه علاوه بر پرداخت به موقع حقوق ، عیدی ، پاداش به کارگران ، سبد کالا هم از سوی صاحبان سهام عدالت می داشتند و تعدادی از شرکت ها ، همان سبد کالا را به مراکز خیریه تحویل می دادند تا بین مستمندان توضیح شود . البته چنین اعمال نیکو ، از سوی خیرخواهان خوش کردار ، هر سال ادامه داشت ولی امسال به دلیل تعدیل نیروی انسانی ، کسادی بازار داخلی و مشکلات صادرات به بازارهای جهانی و تحریم ناجوانمردانه ، حتی از پرداخت حقوق کارگران دائم ، به مشکلات روبروست چه برسد به مساعدت های سبد کالا و . . .

فراموش نکنیم خانواده های نیازمند در این روزهای پایان سال به میلیونها نفر می رسد غمی جانکاه است که با اقتدار کشور سربلند ما هیچگونه سنخیت ندارد .

نام ایران سرافراز در ردیف ده کشور سرمایه دار جهان همچون خورشید تابناک می درخشد . با غرور جهانی با مباهات ، به خود می بالیم که کشورهای عربی همسایه هم سالهای سال از این نعمت الهی برخوردار بوده و هستند . ولی متاسفانه در این ایام وانفسا شاید نیمی از جمعیت کشورمان زیر خط فقر با دشواری دست و پنجه نرم می کنند . آیا شایسته است خدمات رسانی به بیگانگان انجام گیرد ؟ چراغی که به خانه رواست آیا در مسجد حرام نیست ؟ به راستی چرا جمع کثیری از انسان های جامعه ما اینگونه زندگی می کنند که شبیه مرگ تدریجی است ؟ آیا لحظه ای درد عمومی را درک و لمس نمی کنند ؟

گروهی سوار خودروهای خارجی چند ده میلیارد تومانی هستند و لباس های خود و خانواده را هر فصل از کشورهای اروپایی خریداری کرده و به دیگران فخر می فروشند . آیا نباید آسیب شناسی کنیم ؟ این قشر ضعیف در جامعه ما چه تکلیفی دارند ؟ بیاییم در روزهای پایانی سال حتی با یک شاخه گل دل کودکان نیازمند را شاد کنیم . انشالله

payamgooyesemnan