یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

نقش آموزش و پرورش در مطالبه ی توسعه استان!

داستان توسعه و آبادانی در استان کویری سمنان در عین سادگی عمیق و البته ساده پنداری های غیرقابل باورش، داستان عجیب و غریب و پیچیده ای شده است. سالهاست در هرجایگاهی که مسئولین، مطالبه گران و اقشار مختلف مردم این دیار کویری حضور دارند، دست و پا می زنند، تلاش می کنند، غصه می خورند، حرص و جوش به دل و جان ما وارد می کنند، نقد می کنند، تعریف و تمجید و تشویق می کنند، در فضای مجازی مطالبه گری می کنند،کتاب می نویسند، بولتن خبری تولید می کنند، حتی همایش می گیرند و سمینار برگزار می کنند، و هزاران ساعت از وقت خود را صرف حضور در جلسات مختلف می کنند، مسئول کشوری و وزارتی می آورند، ابلاغیه و بخشنامه و دستورالعمل های آنچنانی صادر می کنند، بازدید می روند، افتتاح می کنند، گاهی صدایی بلند می کنندو فریادی می زنند و البته، مثل همان سال های قبل، مثل همان سال های دهه شصت استان، مثل همان سال هایی که با هزاران امید و آرزو، پیش بینی می کردیم در یکی دو دهه بعد از انقلای اسلامی،شرایط بسیار خوبی در کشور داشته باشیم، متاسفانه خرامان خرامان، آرام و البته رنجور، در مسیر توسعه به جلو می رویم.

اگر شعارها، سفرها و داد و بیدادهای مدیریتی و حتی عناوین نمونه و ممتاز استانی را کناری بگذاریم، باید گفت؛ آیا مدیر عزیزی که در هر رده و جایگاه مدیریتی در استان قرار دارد، جز گل و بلبل نشان دادن شرایط استان چه چیزی می تواند بگوید؟!  اما واقعیت این است که ما عمیقا از توسعه ای که انتظارش را داشتیم دور مانده ایم. چرا سطح مطالبات در استان و شهر سمنان به بدیهی ترین موضوعات زندگی مردم ما از جمله صف نان و روغن، و نهایتا برداشتن دیوار یک زندان منتهی شده است؟  چرا باید برای به سر و سامان رسیدن برخی از مهم ترین قول هایی که برخی مسئولین عالیرتبه کشوری، به مردم استان سمنان داده اند، امروز مجبور باشیم کارزار امضا و طومار راه بیندازیم؟! چرا در سفر هر مسئولی صدها قول می گیریم و به ده مورد آنهم عمل نمی کنند و برای مهمترین آن ده مورد هم، یکی دو دهه باید مدام بدویم و ناله بزنیم تا نهایتا محور سفرهای بعد و قول های بعد و وعده های مردم خوشحال کن بعدی بشوند؟! واقعا مشکل کار کجاست؟!

مشکل کار اینجاست که ما آموزش توسعه و آموزش مطالبه ی توسعه و پیشرفت ندیده ایم. سالهاست در چنین موقعیت هایی، از خانواده ها، از مسئولین و از متولیان امور آموزشی و فرهنگی و هنری استان استدعا کرده ایم که آموزش توسعه را از کودکان استان شروع کنند.

“داگالس نورث” برنده ی جایزه ی نوبل اقتصاد است که در سال ۲۰۱۵”میلادی درگذشت، مطلب جالبی از توسعه دارد، که حرف دل بسیاری از ما به شمار می رود. اوگفته است:”برای دیدن توسعه، مدارس ابتدایی و آموزش کودکان را ببینید. اگر می خواهید بدانید کشوری توسعه می یابد یا نه، اصلا سراغ فناوری کارخانه و ابزاری که استفاده میکنند نروید، اینها را به راحتی می توان خرید یا دزدید یا کپی کرد.برای دیدن توسعه، بروید در دبستانها و پیش دبستانی ببینید آنجا چگونه کودکان را آموزش می دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می دهند، بلکه ببینید چگونه آموزش می دهند. اگر کودکان شما را پرسش گر، خالق، صبور، نظم پذیر، خطرپذیر، دارای روحیه ی گفتگو و تعامل و دارای روحیه مشارکت جمعی و همکاری بار آورند، اینها انسانها و شخصیتهایی خواهند شد که می توانند توسعه ایجاد کنند و…”

اما سوال اینجاست آیا آموزش و پرورش که چندی دیگر شاهد بازگشایی مدارس و ورود دانش آموزان به ماه مهر خواهیم بود، واقعا موضوع توسعه به کودکان و دانش آموزان را می آموزد، تا همه ما بدانیم واقعا از توسعه چه انتظاری داریم؟!  واقعیت اینکه وقتی آموزش توسعه از کودکی در استان، در شهرها و حتی در روستاهای ما آغاز شود، فرزندان این استان در آینده می آموزند که از آینده چه می خواهند. می آموزند که در برابر نقدها با لبخند و مهربانی مواجه شوند و در مقابل تشویق ها، فریب نخورند و اغوا نشوند. می آموزند که تحمل بیشتری در برابر حرف های مخالف داشته باشند. می آموزند که چگونه مدیر واقعی باشند و چگونه از ظرفیت ها به بهترین شکل آن استفاده کنند. به نظر می رسد فعال نظام آموزشی در استان تصمیم و تأکید و فرصت و امکانی برای این آموزش ها ندارد، و حال امید همگان به متولیان و فعالان عرصه”رسانه” و “فرهنگ” و البته “هنر” استان است. بسیاری از استانها سالهاست این موضوع را شروع کرده اند و بهره اش را هم می برند. پس بهتر است ما هم نباید عقب بمانیم.دلسوزان واقعی توسعه استان کویری سمنان این حرکت مهم را از همین آغاز سال تحصیلی شروع کنند.

payamgooyesemnan