یادداشت روز به قلم مرتضی دهرویه؛

چرا تیم ملی فوتبال باخت؟!

تیم ملی فوتبال کشورمان در نخستین بازی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در مقابل تیم ملی انگلیس با شکست سنگین روبه رو شد و ناراحتی مردم ایران را برانگیخت.
در این میان برخی از ایرانی‌ها اغلب در فضای مجازی از این شکست شادمان شدند؛ یعنی رخ‌دادی غریب که در صورت ریشه‌یابی متوجه خواهیم شد چنین کسانی به برخی از مسائل جامعه اعتراض دارند و با این شادی در واقع می خواستند اعتراض خود را برسانند.
در این یادداشت قصد تحلیل و بررسی این موضوع را نداریم. فقط باید به این نکته اشاره کنیم که چه کرده‌ایم و چه شده است که عده‌ای از باخت تیم ملی کشورشان شاد می‌شوند و چرا این پدیده در دوره‌های پیشین جام جهانی روی نداد؟
آیا با سانسور و برخوردهای قهری می‌توان صدای این بخش از جامعه را خفه کرد و سپس چنین وانمود کرد که هیچ مشکلی وجود ندارد و ملالی نیست؟!
البته در زمانی دیگر به این واکنش‌ها خواهیم پرداخت اما چرا برای تیم ملی ما این نتیجه حاصل شد؛ تیمی که سریع‌ترین صعود به جام جهانی را نسبت به ادوار گذشته داشته است. تیمی که در حال حاضر بیش‌ترین لژیونر را در لیگ‌های معتبر جهان دارد و با اسکوچیچ نتایجی قابل قبول کسب کرده بود، ناگهان شاهد اختلافات درون‌تیمی شد و برخی از بازیکنان با سفارش عده‌ای دیگر با منتشر کردن استوری شعله، چنددستگی را نمایان ساختند.
بازیکن‌سالاری در اردوهای تیم ملی موج می‌زد و نقش عوامل بیرونی در این کشاکش بی‌تأثیر نبوده است. همان‌ها با پیوند دادن مسایل سیاسی با ورزش به دنبال بازگشت خود به عرصه فوتبال بودند و هم‌گروهی با تیم‌های آمریکا و انگلیس – دو دشمن بزرگ کشورمان – این تفکر را به مسؤولان نظام القا کردند که باید نتایج آبرومند حاصل شود؛ نتایجی که با اسکوچیچ به دست نخواهد آمد.
بنابراین در صورت برگشت متعهد خواهند شد تا کی‌روش را به ایران برگردانند؛ غافل از آن‌که این سرمربی باعث حذف دو کشور از حضور در جام جهانی شده است و حالا با این قول که کی‌روش می‌تواند باعث سربلندی نام ایران در مسابقات جام جهانی قطر شود، چشم‌های‌شان را بر ناکامی‌های قبلی وی بستند و دیگر اینکه مهدی تاج از بیماری قلبی شفا یافت و مشکلات پرونده‌های او که بارها روی آنتن صداوسیما رفت یک‌شبه حل شد و صلاحیت‌اش به تأیید رسید و با توجه به وعده و وعیدهای داده شده و با کسب بالاترین رای دوباره این شخص بر مسند قدرت فوتبال تکیه زد و در گام نخست به وعده‌هایش عمل کرد و کی‌روش را در جایگاه سرمربی بر جای اسکوچیچ نشاند ولی غافل از این‌که این کی‌روش با گذشته‌اش بسیار فرق داشت.
او در دوره قبلی به قدرت نخست فوتبال تبدیل شده بود و با صدور بیانیه های محتلف با اشعار حافظ شیرازی- دستور تعطیلی لیگ و جام حذفی را می‌داد، ولی در شرایط جدید فقط برای این‌که در جام جهانی بر نیمکت یک تیم بنشیند به آدمی مطیع و آرام تبدیل شده بود؛ چنان‌که از دلایل نبودش در آخرین کنفرانس خبری قبل از اعزام به کشور قطر کسی خبر ندارد!
توجیه حضور چهار دروازه‌بان هم فقط نکته انحرافی بود و نتوانست اذهان را قانع سازد. حتی ا کیفیت لباس‌ها از تولیدات داخلی در این دوره عالی و خوردن ناهار در کنار زمین نیز هیچ مشکلی نداشت !
به هر صورت، بازی نخست فرا رسید. ترکیب تیم او در نخستین نیمه از بازی انگلیس و جابه‌جایی دو مدافع پوششی و حضور علی کریمی در ترکیب اصلی، صدای یکایک منتقدان و حتی حامیان خودش را هم درآورد.
حرکت عجیب کی‌روش پس از مصدومیت بیرانوند و کوبیدن دو دست بر سرش به خوبی بیانگر تفاوت‌های او نسبت به اقتدار قبلی‌اش بود. البته ترکیب کاملاً دفاعی نیز نشان داد که حتی افکار او هیچ تغییری نداشته و فقط به دنبال خوب باختن است و شاید هم روی اتفاقات فوتبالی و ضدحمله معجزه ای شود!
خلاصه که حضور کی‌روش فقط بهانه‌ای برای بازگشت تاج و همراهانش به فدراسیون بوده است و این فوتبال است که دوباره به سراشیبی ضرر و سقوط افتاده است.
اگر چه نباید بی‌انصاف باشیم زیرا تاج علاوه بر اجرای تعهدش برای آوردن کی‌روش، هم‌چنین به قول و وعده‌های خود به رؤسای هیأت‌های فوتبال نیز عمل کرد و اغلب آنان را به کشور قطر اعزام داشت.
حتی شنیده می‌شود که بسیاری از اعضای هیأت مدیره باشگاه‌ها و رییس‌دفتر برخی از آشنایان نیز او را در این سفر تنها نگذاشتند. بنابراین امیدواریم فهرست بلندبالای کسانی که به خرج بیت‌المال به جام جهانی اعزام شده‌اند شفاف و منتشر شود تا مشاهده کنیم حضور لشگریان نه چندان اهالی فوتبال چه سودی به حال فوتبال کشور خواهد داشت؟
معلوم نیست در استانی که فوتبالش در ورطه نابودی قرار گرفته و روزبه‌روز ضعیف‌تر و بدتر شده است، رییس هیأت استان بر اساس کدام ملاک و شایستگی و به پاداش کدام کارنامه و خدمت به جام جهانی اعزام شده است؟

در پایان، جدا از نتایج دو بازی آینده تیم ملی – که البته امیدواریم با پیروزی تیم ملی کشورمان همراه شود – به‌هیچ‌وجه نمی‌توان شکست سنگین در مقابل تیم ملی انگلیس را توجیه کرد. از یاد نبریم که؛ تیم ملی موقعی معنا می‌یابد که دارای روح باشد و روح تیم ملی همانا هواداران و تماشاگران هستند که در این‌روزها حال و روز خوبی ندارند و بدون آن‌ها تیم ملی معنایی ندارد.

payamgooyesemnan