یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

معضل جلسه زدگی در استان !!!

همیشه و همه جا، بسیاری از اهالی رسانه و مسئولین بارها گفته اند و سال هاست با افتخار بلند می گویند، که استان سمنان را به دلیل شرایط خاصش متمایز از سایر استان ها در کشور باید دید. این درخواست متمایز دیدن، نشأت گرفته از یک خودشیفتگی اجتماعی یا خودبرتربینی
جمعی نیست. این درخواست، منشأیی واقع بینانه مبتنی بر شناخت از ظرفیت ها و محدودیت های استان کویری سمنان دارد. جدا از کسب رتبه های برتر در زمینه های مختلف، در برخی موارد نیز این استان نمونه است. به عنوان نمونه چند روز پیش تر یکی از شهروندان هم استانی، تلفنی تماس گرفت و التماس دعای ویژه داشت که درباره ی معضل جلسه زدگی در استان هم یک چیزی بنویسید. واقعیت اینکه این مورد در استان خود حکایتی جدا دارد و حجم اخبار رسانه ها از جلسات مختلف استانداری، فرمانداری ها و ادارات مرتبط با کارگروه های تخصصی گواه این ادعاست. ظاهرا وضعیت به گونه ای است که مدیران استانی، از این جلسه بیرون نیامده، باید به جلسه دیگری بروند، و یا اینکه هنوز داخل یک جلسه هستند، پیامک جلسه بعدی می آید و راهی جلسه بعدی باید بشوند!
صد البته این شهروند هم استانی درست می گوید و بغرنج تر از تبدیل شدن بسیاری از مدیران به مسئولین جلساتی، حتی برخی کارمندان و کارشناسان را هم باید به این گروه اضافه کرد که این امر مقدمه نارضایتی های متعددی است که پیامد برگزاری همین جلسه هاست، که در بین مردم و ارباب رجوع به ادارات و دستگاه ها بروز پیدا کرده است. چه گاهی که از منظر یک فرد عادی و چه گاهی که از منظر یک کارمند برای انجام کارهای اداری به دستگاه های مختلف مراجعه کرده اند، شاهد این ماجرای تلخ بوده اند که تعداد زیادی از مراجعین با درهای بسته مواجه می شوند و کارهای مهمشان به روزها و هفته های آینده موکول می گردد! واقعا چرا؟
چون مدیر، رئیس، مدیرکل، رئیس گروه، رئیس واحد، کارشناس مسئول یا حتی یک کارشناس معمولی در جلسه به سر می برد و پاسخ گویی ها به درستی انجام نمی شود. نه سوار بر حدس و گمان و تخمین، بلکه با تکیه بر تجربه ی سالهای سال فعالیت در فضای اداری می گویم که بسیاری از این جلسات واقعا هیچ فایده ای ندارند و می توانند یا اصلا برگزار نشوند یا در یک فضای محدود زمانی و بسیار کوتاه مدت برگزار و به نتیجه برسند! شما حساب کنید روزانه چقدر هزینه صرف چنین جلساتی می شود؟ چقدر وقت مدیران و کارشناسان ومسئولین در سایه ی دور شدن از اصل موضوعات در ابتدا و انتها و حاشیه جلسات به هدر می رود؟! چقدر ارباب رجوع پشت درهای بسته می مانند و چقدر از مکاتبات بدون امضا و چه حجمی از نامه ها در کارتابلهای اداری بدون تأیید و ارجاع باقی می مانند؟ چه کسی پاسخگوی این حجم از تلف شدن و هرز رفتن ظرفیت و زمان در فضاهای اداری استان سمنان است؟ چه دستگاهی متولی امر بهره وری در استان است و چه راهکاری برای این ماجرا اندیشیده یا ارائه کرده است؟! چند کار پژوهشی و تحقیقی در زمینه اثرگذاری های منفی جلسات متعدد با مصوبات متعدد، در میزان، سرعت، کمیت و کیفیت انجام مناسب کار مردم در استان انجام شده است؟!
آیا در این زمینه آسیب شناسی لازم انجام شده که برگزاری جلسات و فراخوان کردن ده یا بیست یا سی نفر برای اخذ یک تصمیم نه چندان مهم و تصویب یک مصوبه ی نه چندان جدی، حاکی از ترسو بودن برخی از مدیران استان و کم جرأتی در گرفتن تصمیم هاست، یا پیدا کردن شریک تصمیم در فردای بازخواست دستگاههای نظارتی از امضا کردن پای یک مصوبه؟! آیا این همه جلسه و جلسه به صورت روزانه، که در خوشبینانه ترین حالت ممکن، مصوبات حداکثر بیست درصد آنها به مرحله ی اجرا می رسد و بقیه یا قابلیت اجرا ندارند، یا کارشناسی شده نیستند، یا تحمیلی هستند و یا مشمول مرور زمان می شوند، چه عایدی برای استان سمنان داشته اند؟
این شرایط عجیب، اگر هم حاصل جمع ضعف قانون و کم جرأتی برخی مدیران و سنت های نامطلوب گذشته و میراث به جای مانده از روال مریض اداری ماست، قطعا نیازمند توجه و اصلاح است. اصلاح آن هم به این نیست که کارشناس یا رئیس اداره در مقابل مافوق بایستد و بگوید از فردا جلسه نمی روم، یا اینکه کار مردم به کناری گذاشته شود و بگویند که برای دوری از تزاید و تعدد جلسات، همه ی درخواست ها در جلسات تجمیع شده ای که مثال هر یک ماه برگزار می شود بررسی خواهد شد! خیر به نظر می رسد اصلاح این شیوه، نیازمند استفاده از قرصی به نام “قرص مدیریت” است؛ قرصی که به بدن مدیران ما در این استان، جرأت و جسارت بیشتری بدهد، از پروژه محوری به سوی مسأله محوری هدایتشان کند، مکملی باشد که از “عبدالجلسات” بودن به جایگاه رفیع “مسبب التحولات و محب العایدات” بودن ترفیعشان بدهد. تغییری در نگاهشان به مسائل این استان کویری که مشکلات فراوانی دارد، ایجاد کند.
مردم داریشان را بیشتر کند، و امانت دارترشان نماید، تا یأس از آینده را از آنها بگیرد، و اینگونه این روز به دلیل برخی مشکلات برخی مردم به کف خیابانها نیایند و اعتراض نکنند!!
چابکی، خمیازه نکشیدن های توسعه ای، سریع بودن، یکرنگی و ناامید نشدن از پیگیری ها را هم به تک تک سلول های بدن مدیران انقلابی دولت سیزدهم و مجلس ارزشی باید تزریق شود. این روزها، افرادی را می شناسیم که در حال تهیه و بسته بندی این قرص هستند. آرزو می کنیم توزیع قرص یا آمپول یا حتی گونه ی استشمامی آن در داروخانه های تخصصی مدیریتی استان از چندی دیگر نیز آغاز شود، تا کارهای مهم مردم بر روی زمین نماند.

payamgooyesemnan