یادداشت روز به قلم صدیقه رهایی؛

تنبیه بدنی در مدارس خط قرمز خانواده ها

زمان به سرعت در حال سپری شدن است این روزها زمان هم مانند پول دیگر برکتی ندارد و این زبان حال خیلی از افرادی است که در مشکلات اقتصادی و اجتماعی خود غرق شده اند . این روزها بازار افسوس گذشته ها را خوردن خیلی داغ است خیلی ها دوست دارند تا زمان به عقب برگردد و از دوران کودکی و جوانی خود نهایت استفاده را ببرند و این موضوع بیشتر مختص دهه پنجاهی ها و دهه شصتی هاست .افرادی که وقتی از خاطرات خود سخن می گویند احساس می کنند از یک رویا لذت می برند هر چند می دانیم در آن دوران سختی های زندگی به مراتب چند برابر الان بوده است اما دلخوشی های آن باعث میشد تا سختی ها کمتر نمود پیدا کنند . بی شک تغییرات این سالها به حدی بوده است که نسل جدید درکی از گذشته پدر ومادر خود نداشته باشد اما با این تغییرات متاسفانه بعضی از رفتارهای غلط گذشته همچنان باقی مانده است .به جرات می توان گفت وقتی از یک دهه شصتی صحبت می شود موضوع تنبیه در مدرسه داغ می شود خاطراتی تلخ که هیچ گاه فراموش نمی شوند چه آنهایی که تنبیه می شدند و چه آنهایی که شاهد این اتفاق بودند . در حال حاضر و با شرایط تربیت و توجه ویژه به بچه ها ، امروزه این موضوع به خط قرمز خانواده ها تبدیل شده است . هر چند نقش فضای مجازی در این خصوص نباید نادیده گرفته شود با این همه گاهی از گوشه و کنار خبرها و کلیپ هایی از تنبیه دانش آموزان موجی از نگرانی را به همراه دارد ویدیوهایی غم انگیز که زنگ خطر در مدارس را به صدا در می آورد هرچند این اتفاق به ندرت پیش می آید ولی باز هم این سوال پیش می آید که چرا در دنیای امروز هنوز ما در کشور شاهد این اتفاقات غم انگیز هستیم .هر چند در حال حاضر نوع تنبیه کاملا فرق کرده است اما خشونت کلامی یا روحی و روانی و ارائه مشق شب به‌عنوان تنبیه نرم همچنان در برخی از مدارس وجود دارد ناگفته نماند که این مسائل باعث نمی شود تا دانش آموز از حد و مرز خود عبور کند متوجه تخلف خود نباشد لذا قوانینی وجود دارد که باعث شود در رفتارش تجدیدنظر کند هر چند روانشناسان معتقدند که تنبیه بدنی در هر مقطعی از زندگی نتیجه کاملا معکوس دارد . مدتها بود که خیالمان از این موضوع راحت و آسوده شده بود که با پخش ویدیویی در فضای مجازی در آذرماه امسال در یکی از دبیرستان‌های شهرستان مرودشت، یکی از معلمان اقدام به تنبیه بدنی یک دانش آموز خود کرده است با بررسی این موضوع این معلم ادبیات فارسی از این رفتار خود ابراز پشیمانی کرده و پرونده وی در دست بررسی است هر چند حفظ کرامت معلم در اولویت قرار دارد اما این نکته فراموش نشود که سلامت جسمی و روانی دانش آموزان که امانت مردم نزد کادر مدرسه هستند نیز خط قرمز محسوب می شود و مکررا تاکید شده که ابزار تنبیه بدنی در فرآیند تربیت ، مردود و هیچ بهانه ای برای استفاده از آن پذیرفته نیست و قطعا به عنوان رفتار خلاف شئونات اداری و تربیتی محسوب و با فرد خاطی مطابق با مقررات و قوانین برخورد می شود اما ظاهرا قانون در این باب به درستی اجرا نمی شود و بی شک اجرای دقیق و صریح قانون در هر جرمی که در جامعه اتفاق می افتد باعث می شود آن جرم دیگر تکرار نشود و یا حداقل کمتر اتفاق بیفتد .ناگفته نماند که رفتار و برخورد دانش آموزان از گذشته تاکنون تغییرات زیادی داشته است اما این موارد توجیهی برای انجام این کار نیست . بارها شاهد انتشار تصاویر و با فیلم‌هایی از تنبیه بدنی معلمان و یا بی‌احترامی به معلمان در فضای مجازی بودیم که متاسفانه این عوامل می‌تواند نشان از افزایش خشونت و یا کاهش آستانه تحمل افراد در جامعه باشد که باید توجه جدی به این موضوع صورت پذیرد. انتشار این‌گونه ناهنجاری‌ها و اعمال خشونت در محیط‌های آموزشی به‌مراتب تأسف‌بارتر و نگران‌کننده‌تر از سایر محیط‌های جامعه است و اینکه باید به این امر مهم توجه شود که تنبیه دانش آموزان در هر مقطع و هرشکلی در شکل گیری شخصیت آنها نقش اساسی داردکارشناسان و مربیان آموزشی معتقدند اگر چه تشویق و تنبیه با هدف برقراری نظم و قانون در مدارس استفاده می‌شود اما تجربه نشان داده این نوع برخورد سلبی نه تنها تأثیری در رفتار دانش‌آموزان نمی‌گذارد بلکه آنها را جری وپرخاشگر کرده و نتیجه معکوس داشته است آنها بر این باورند این مسأله فقط مختص ایران نیست بلکه دربیشتر مدارس جهان نیز هنوز تنبیه بدنی رواج دارد ومعلمان همچنان به شیوه سنتی با دانش‌آموزان برخورد می‌کنند  این حرکات از معلمانی که باید الگوی یک جامعه باشند و از صبر و استقامت بالایی در تربیت دانش‌آموزان برخوردار باشند بعید و دور از انتظار است هر چند دانش آموزانی هستند که باتوجه به محیط خانواده و شرایط روحی و روانی خاص بعضی اوقات شان و منزلت معلم را زیر سوال می برند اماخویشتن‌داری و گذشت معلمان و یا گاهی نشنیدن و ندیدن برخی حرف‌ها و رفتارهای نامناسب دانش‌آموزان در کلاس درس می‌تواند اثرات مطلوب‌تری در تربیت، به‌جای برخورد کردن و واکنش نشان‌دادن، داشته باشد .

payamgooyesemnan