سفره هایی که روز به روز کوچک تر می شود !!

گزارش روز (گزارشگر: سلماز عرب عامری)؛

سفره هایی که روز به روز کوچک تر می شود !!

امروز یازدهم اردیبهشت مصادف با روز جهانی کارگر است، در حالی که همه روزه شاهد تورم هستیم، ولی هیچ کسی و هیچ مقام مسئولی در مورد حقوق کارگران حرفی نمی‌زنند که چگونه در این روزها کارگر با حقوق و مزایا به مبلغ ۷ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان باید زندگی کند؟

بحران بیکاری، نبود امنیت شغلی، قراردادهای موقت، تأمین مسکن، دستمزدهای پایین، شکاف میان درآمد و سبد هزینه زندگی و چالش‌های بخش دارو و درمان تنها بخشی از مشکلات کارگران است، واقعیت آن است که بسیاری از کارگران به واسطه ماه‌ها حقوق معوق نزد همسر و فرزندان خود سرافکنده و شرمسارند و عده‌ای دیگر نیز به دلیل قراردادهای موقت و بی پشتوانه شب را با کابوس بیکاری و اخراج از کار صبح می کنند و روزها را با ترس از بیکاری فردا به شب می رسانند و این چرخه معیوب آرامش و آسایش را از روح و روان این قشر زحمتکش ربوده است.

روند تورم در کشور با سرعتی پیش می‌رود که قدرت خرید مردم عملاً کاهش پیدا کرده و دولت و مجلس باید آن را پیگیری کنند.

کارگران که از اقشار کم‌درآمد جامعه محسوب می‌شوند، این روزها با مشکلات زیاد ناشی از بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

در گزارش اقتصادی امروز به این مساله پرداخته و پای درد ‌دل چند تن از کارگران و فعالان کارگری نشستیم که در ذیل می خوانید؛

علی کارگر سمنانی گفت: بین کارمندان و کارگران فرق زیادی وجود دارد، اما همه ما انسان هستیم و حداقل در شرایط کنونی جامعه باید با ما یکسان برخورد شود. دولت فقط برای کارمندان دولتی بخش‌نامه و قانون صادر می‌کند، اما از حال کارگران غافل است

محمود یکی از کارگران روزمزد هم گفت: علاوه بر این‌که در خرید مایحتاج معمولی زندگی درمانده شده‌ام، همسرم هم بیمار شده و نمی‌توانم برای انجام آزمایش‌هایش هزینه کنم و همین موضوع شرایط را برایم سخت‌تر کرده است.

وی افزود: گرانی کالاهای ضروری این روزها بار مضاعفی را بر دوش کارگران وارد کرده است و این گرانی ها باعث شده است که  سبد خرید این مردم محروم کوچک ترشود.

یک فعال کارگری ضمن تبریک روز کارگر اظهار داشت: کارگران سخت‌کوش، مصائب کار در سخت‌ترین شرایط ممکن را با سپری کردن ساعات طولانی به جان می‌خرند، مدام در معرض تهدید و اخراج و نبود امنیت شغلی هستند، با هزینه‌های بالای زندگی، درمان و دارو دست‌وپنجه نرم می‌کنند، برای امرارمعاش خود و خانواده به کار در نوبت‌های طولانی تن می‌دهند و لذا باید با همدلی و هم‌زبانی بیشتری در جهت رفع مشکلات و چالش‌های حوزه کار و تولید اقدام کرد.

رحمانی افزود: امروز یکی از آرزوهای کارگران این است مزایایی که یک کارمند دولت دریافت می‌کند را بگیرند، مزایایی که دارای دو مؤلفه امنیت شغلی و مزایای جانبی است.

این فعال کارگری بیان کرد: عدالت حکم می‌کند که برای کارگران نیز همین سیاست‌های مزدی حاکم باشد یعنی اول امنیت شغلی و بعد مزایای جانبی و پایدار به‌گونه‌ای که هزینه‌های زندگی کارگران به‌سادگی تأمین شود

رحمانی اذعان کرد: فاصله صرفاً گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها حدود ۶۷ درصد با مصوبه امسال و سبد معیشتی کارگران حدود یک‌سوم با حداقل دستمزد فاصله معناداری با تورم دارد.

وی افزود: این رقم حکایت از سرکوب دستمزد و سقوط کالری‌ها و افزایش بیماری‌ها برای کارگران در سال۱۴۰۲ است.

این فعال کارگری افزود: تحقق شعار سال در سایه توجه به انگیزه و دستمزد نیروی کار است زیرا این موضوع بر تولید باکیفیت تأثیرگذار است.

وی با تأکید بر این موضوع که متولیان امر باید تولید را تقویت کنند تا مهار تورم رخ دهد و مؤلفه‌های تقویت تولید، انگیزه کار، حقوق و دستمزد و بهره‌وری بنگاه است بیان کرد: اگر امروز به فرهنگ کار و ارزش کار کمتر بهاداده می‌شود، به این دلیل است که افراد به دنبال حفظ معیشت خود و تأمین خانواده هستند و ناچار به سمت شغل‌های کاذب و عمدتاً خدماتی می‌روند.

وی ادامه داد: در حال حاضر بسیاری از کارخانه‌ها و تولیدکنندگان با کمبود کارگر روبرو هستند و این موضوع ناشی از دستمزدهای اندکی است که هزینه زندگی کارگر را تأمین نمی‌کند و لذا موجب ترک‌ کار بسیاری از کارگران و رشد مشاغل کاذب و دلالی شده است.

وی بابیان اینکه افزایش ۲۷ درصدی جوابگوی معیشت خانوار کارگری نیست ادامه داد: دستمزد باید به‌ گونه‌ای تصویب میشد که کارگران از عهده هزینه‌های زندگی برآیند و دوام بیاورند.

علی رضا کارگر رسمی یکی از شرکت‌های شهرک صنعتی سمنان که ۶ سال سابقه فعالیت در شرکت را دارد از حقوق ۱۴ میلیون و ۷۵۰ هزار تومانی ماهانه خود صحبت کرد و گفت: با کسر مالیات و بیمه و موارد دیگر حدود ۱۲ میلیون‌ و ۹۵۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم. این حقوق کفاف زندگی خانواده ۳ نفره‌ام را که به‌زودی ۴ نفر می‌شود، نمی‌دهد.

او افزود: افزایش کم سالانه حقوق کارمندان و کارگران شکاف میان درآمدها و هزینه‌های زندگی را افزایش داده است: هر وقت قرار است حقوق‌ها اضافه شود، مدت‌ها آن را در رسانه‌ها اعلام می‌کنند. این موضوع باعث شده قبل از افزایش حقوق‌ها، قیمت همه‌چیز بالا برود. افزایش حقوق ۲۷ درصد می‌شود و گرانی و تورم ۴۰ درصد بالا می‌رود. این باعث شده که حتی من با درآمد نسبتا بالایی که دارم باز هم کم بیاورم.

علیرضا افزود: در شرایط فعلی باید حقوقش ماهی ۲۰ میلیون تومان شود تا از پس مخارج فرزندی که در راه دارد بربیاید، با حقوق کمتر از این، اصلا فکر این که چطور باید زندگی کنم سخت است. خدا می‌داند که با کمتر از این، واقعا نمی‌شود یک زندگی معمولی و بدون تشریفات در را اداره کرد.

وفایی، کارشناس اقتصادی هم در خصوص وضعیت معیشت کارگران گفت: متاسفانه بحث معیشت کارگران سال‌هاست که به حاشیه رانده شده است و در حال حاضر به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی بیش از پیش رخ نمایی کرده است.

وی افزود: کارگران همیشه جزو اقشار آسیب‌پذیر جامعه بوده‌اند. آنها با مشکلات اقتصادی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کردند و هر بار هم در اعتراض به کمی دستمزدها مسوولان بهانه افزایش دستمزد افزایش تورم را به دنبال دارد، عنوان می‌کردند.

وی افزود: برخلاف آن چیزی که از سوی مسوولان عنوان می‌شود در شرایط کنونی اقتصاد نمی‌توان گفت که افزایش دستمزدها می‌تواند به افزایش تورم در کشور منتهی شود.

وی ادامه داد: در واقع این سوداگری و بنگاه‌داری در عرصه بانک‌هاست که باعث می‌شود با رشد بی‌محابای نقدینگی در کشور تورم ایجاد شود.

این کارشناس اقتصادی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: دولت آدرس اشتباه و مسیر اشتباهی را برای کنترل تورم طی می‌کند و همین موضوع باعث شده که خود را در مقابل کارگران و حقوق‌بگیران در کشور قرار دهد. این در حالی است که براساس قانون اساسی و فسلفه سیاسی تشکیل دولت که مسوولیت اصلی‌اش حمایت از مردم و تامین معیشت و رفاه برای مردم است را فراموش کرده است.

محسن یک کارگر نساجی هم گفت: کافی‌ست کارگر نساجی باشی تا سلامت‌ات به واسطه کار سخت دایم در معرض خطر باشد.

او ادامه داد: بیشتر کسانی که در بخش ریسندگی کار می‌کنیم مشکل تنفسی داریم، خودم سه ماهی هست که از شرکت بیرون آمدم اما هنوز این نفس تنگی با من هست، یکی از همکارانم  بعد از ۵ سال از بازنشسته شدنش، هنوز مشکل تنفسی دارد.

وی افزود: با وجود این همه سختی متاسفانه حقوق و مزایای دریافتی مان بسیار پایین بود و من که یک فرزند دارم نمی توانستم از پس مخارج زندگی برآیم.

وی ادامه داد: در کارگاه‌ ریسندگی گرد و خاک و الیاف و پرز و صدای سوت دستگاه بیداد می کرد آنقدر روی پا ایستاده‌ام که پاهایم واریس گرفته است.

این کارگر افزود: سختی کار از یک طرف پایین بودن حقوق از طرف دیگر نای ادامه دادن را از من گرفت و مجبور به ترک کار شدم و الان هم به دنبال یک کار با سختی کمتر هستم اما متاسفانه داخل شهر کار وجود ندارد یعنی کاری که پرداختی خوب بدهند و مجبور هستم دوباره در شهرک صنعتی به دنبال کار باشم.

وی در پایان گفت: مسئولین درد کارگران را لمس نمی کنند وگرنه فکری به حال این قشر زحمتکش می کردند.

زهرا بانوی هم استانی دیگری که در یک کارگاه صنعتی مشغول به فعالیت است هم گفت: در واقع افزایش حقوق کارگران هیچ همخوانی با تورم جاری در جامعه ندارد. از سوی دیگر مساله امنیت شغلی است که آن هم فرقی نمی‌کند برای کارگران زن و مرد وجود ندارد و البته طبق آمارها همیشه وقتی پای تعدیل نیرو به میان می‌آید کارفرما ترجیح می‌دهد کارگران زن را از کار اخراج کند با این بهانه که آنها نان‌آور خانواده نیستند.

وی افزود: بحث حقوق کارگری در کشور تبدیل به یک بحث مردانه شده و حتی در هیات‌های تصمیم‌گیرنده هم خبری از نمایندگان زن نیست خود بحث دیگری است که باید به آن پرداخته شود.

این بانوی کارگر افزود: اما بی‌توجهی به نیازهای کارگران و درخواست‌هایی که آنها از دولت دارند نشان می‌دهد که بحث کارگری در کشور خوب پیش نمی‌رود. ما نمی‌توانیم اقتصادی با تورم بین ۴۰ تا ۷۰ درصد داشته باشیم اما در نهایت ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش حقوق کارگری را به تصویب برسانیم. ما نمی‌توانیم وقتی اجاره‌های منزل در شهرهای کوچک و بزرگ سر به فلک گذاشته توقع داشته باشیم کارگر با دریافت حقوق ماهانه ۷ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان هم از پس هزینه‌های اجاره‌بها مسکن بر بیاید و هم بتواند هزینه‌های سفره معیشت خود را تامین کند و هم به فکر افزایش جمعیت باشد.

payamgooyesemnan