جاده توسعه استان و مشکلات پیش رو

یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

جاده توسعه استان و مشکلات پیش رو

بارها در افکار عمومی و محافل مختلف خبری استان شنیده ایم که می گویند در استان سمنان آمار تصادفات جاده ای بالاست و یا اینکه تعداد جوانانی که به مواد مخدر و اعتیاد دچار می شوند زیاد شده است؟ و یا می شنویم که دزدی ها چقدر زیاده شده و یا آسیب های اجتماعی چه طور روز به روز بیشتر شده است؟ و یا می گویند می بینید، چطور قیمت ماشین، طلا، زمین و مسکن،اجاره و رهن و … مدام در استان مثل همه جای کشور بالا می رود؟ و یا دیدید که چقدر مردم استان، عید نوروز امسال افسرده بودند آن طور که انگار اصلا عیدی و نوروزی نبوده است؟ و یا می گویند چقدر مهاجرت ها از شهر به استان های دیگر یا کشورهای دیگر زیاد شده است؟ و یا می گویند وضعیت تامین منابع آبی و جمعیت در استان نگران کننده است! و یا شنیده ای سر و کله ی بعضی ها جدیداً پیدا شده که می گویند احساس تکلیف هایشان دوباره جان گرفته و ندای آسمانی مخصوص برای آنها آمده که باید در انتخابات مجلس پایان سال نامزد شوند؟!  و یا می شنوید چقدر آمار انواع امراض روحی و روانی و مصرف قرص های آرام بخش در این جامعه رو به زیادی رفته است؟! و ..‌

بعد، از میان همه ی این صحبت ها یا صحبت هایی مثل این، به یک نتیجه کلیشه ای می رسند که خب! چون شرایط خوب نیست و آمار هم در این مثال هایی که گفته شد،افزایشی شده، پس در آینده هم شرایط یا همین طور باقی خواهد ماند یا بدتر از این خواهد شد! به معنای دیگر، بر اساس یکسری داده های فرضی یا حتمی و بدون در نظر گرفتن احتمال ها، به یک “پیش بینی” می رسند. اما آیا این پیش بینی ها همیشه و لاجرم رنگ واقعیت به خود می گیرند؟! آیا اساسا استان و آینده اش را می توان پیش بینی کرد؟! و اگر بتوان چنین شبه معجزه ای انجام داد، خوب است یا بد و اصلا به کار استان کویری ما می آید یا نه؟! پاسخ به این سؤال ها خیلی مهم است؛ چیزی در حد “سرنوشت” است. ولی لازمه ی گفتن یک جواب واقع بینانه، ارائه ی پاسخ به چند سؤال دیگر است. سؤال هایی از این دست که آیا شرایط مدیریتی استان در سالهای آینده تغییر خواهد کرد؟ آیا در چند سال آینده، به جای مدیریت احساسی یا خلق الساعه ای یا در اولویت بودن نگرش های سیاسی برای انتخاب یک مدیر، بر مدار مدیریت استان، مدیریت نخبگان، مدیریت صاحبان فکرهای نو و پویا خواهد شد؟ آیا استان در سالهای آتی بر اساس یک راهبرد و مدیریت اندیشه های دغدغه مند و دلسوز مشخص، برنامه ی مشخص و استراتژی های میان مدت و بلند مدت مشخص به جلو حرکت خواهد کرد یا بر اساس سلیقه ها و ذائقه های فردی و تیمی اداره خواهد شد؟ آیا چالش ها و ابرچالش های استان شناسایی و برای آنها راه حلی ارائه خواهد شد؟ آیا فضای مفاهمه و تعامل و گفتگو، بر میدان جنگ های سیاسی و چنگ زدن های مخرب گروهی و جناحی غلبه خواهد کرد؟ آیا استقلال رأی، آزاد اندیشی استانی و باز کردن پر و بال رسانه های استانی، بر فضای گنگ اندیشی، محدود نگری و دشمن انگاری رسانه ای در استان خواهد چربید؟ آیا برای تربیت فرد فرد مردم استان حول محور توسعه، کاری انجام خواهد شد؟ آیا مدیرانی خواهند آمد که هم خوش فکر باشند و هم کارآمد، هم چابک باشند و هم فرز، هم خوشنام و بلند نظر باشند و هم توانمند و شجاع، و هم جسور و نترس و اهل ریسک باشند و هم فهیم و اهل تفاهم؟!  آیا مردمی خواهیم داشت که زمان شناس و آدم شناس باشند و به لحظه بدانند و ببینند که چه افرادی با چه شعارهایی و با چه نیت ها و هدف هایی از آنها سوء استفاده می کنند؟ آیا شعارها تبدیل به واقعیت خواهند شد یا در همان چاله ی پر از گنداب تکرار و تکرار و تکرار باقی خواهند ماند؟ آیا مردم استان، رسانه ها، و مدیران استان، خواهند آموخت که فرصت سوزی نکنند و به جایش، آفریننده ی فرصت ها و فرصت سازی های سرنوشت ساز باشند؟!

بله. آینده ی استان قابل پیش بینی است. از همین امروز، می توان استان کویری و پهناور سمنان  را در جام جهان نمای آینده اش خواند، دید و حتی شنید. می توان از همین امروز، دهها سال آینده اش را پیش بینی کرد. می توان پیش بینی کرد که تعداد جوانان معتاد استان بیشتر خواهند شد یا کمتر خواهند شد. می توان از همین امروز پیش بینی کرد که آمار تصادف ها،سرقت ها، آسیب های اجتماعی ، قیمت مسکن، اجاره، طلا، مهاجرت بالا خواهد رفت یا پایین تر خواهد آمد. می توان پیش بینی کرد که آیا در ده سال آینده یا بیست سال آینده، مردمی مهربان تر خواهیم داشت یا عصبانی تر؟ یا اینکه حتی می توان پیش بینی کرد فاصله و متراژ توسعه مان از خط کش همه ی کشور چقدر جلو یا چقدر عقب افتاده است؟ و یا می توان پیش بینی کرد وضعیت تامین منابع آبی استان در آینده چگونه خواهد بود؟

همه ی این ها از همین امروز هم قابل پیش بینی هستند، به شرط آنکه اول از همه نوع نگاهمان و بعد زاویه دیدمان به استان و بعدتر از آن، رفقای راهمان و کمی بعدتر هم شیوه های راه رفتنمان در مسیر سالهای رو به جلو در جاده توسعه استان را تغییر بدهیم. کاش پیش بینی از آینده استان، دلگرم کننده باشد و امیدآفرین.آن وقت قدم های همه ی ما، آینده ساز تر خواهند بود.

payamgooyesemnan