آه از دولت عایله مند کم درآمد!

یادداشت روز به قلم جواد میرحاج؛

آه از دولت عایله مند کم درآمد!

حتما شما خوانندگان عزیز هم این مثل را شنیده اید که گفته اند

باید بحال آن مرد گریست

که دخلش نوزده وخرجش بود بیست!

این مثل البته صرفا بیانگر حال وروز دولت فعلی نیست تقریبا تمامی دولتهای پس از انقلاب خرج ودخلشان با هم نمی خوانده اما اینکه کشور چگونه تا به حال اداره شده حکایتی دیگر است!

در جایی خواندم  دولت ژاپن با جمعیتی بالغ بر یکصد وبیست میلیون نفر رافقط سیصد هزار کارمند اداره میکنند اما در کشور ما که جمعیتش حدود هشتاد وپنج میلیون نفر میباشد حدود چهار میلیون کارمند وجود دارند که از قضا چهارصد هزار نفرشان مدیر هستند!

با یک حساب دودو تا چهار تا می توان فهمید اگر این مدیران خدوم! ماهانه هر کدام حد اقل پانزده میلیون تومان از دولت حقوق در یافت کنند میشود ماهی تقریبا شش هزار میلیارد تومان ناقابل!

حال اینکه این بزرگواران چقدر به حال ملک وملت مفید واقع شوند باز پرسشی است که باید اهل نظر پاسخگو باشند!

اینجا قصد مقایسه ایران وژاپن را ندارم اما سالها قبل فرضیه ای در کشور رایج شده بود مبنی بر تبدیل ایران به ژاپن اسلامی که متاسفانه نه تنها ژاپن نشدیم هیچ بلکه  این روزها ارزش پول ملی مان با کشور های فلاکت زده ای مثل عراق وافغانستان هم توان برابری ندارد

یکی از اقوام که اخیرا به عتبات عالیات مشرف شده بود میگفت همین عراقی ها که تا چند سال قبل برای یک اسکناس هزار تومانی ما سر ودست می شکستند این روزها بعضا ده هزار تومانی را هم به عنوان صدقه  نمی پذیرند!

القصه حکایت ولنگاری سیستم دولتی در ایران امروز شاید تراژدی غمناکی باشد که در کمتر جایی از دنیا بتوان سراغش را گرفت !

اگرچه سالهاست که شعار کوچک سازی دولت بر سر زبانهاست وبر اجرای اصل چهل وچهارم قانون اساسی تاکید میشود اما از این طرح فقط در حد شعار ماند ونه تنها یک ذره از حجم دولت کاسته نشده بلکه دولت ناگزیر است با فشار بر توده های گوناگون مردم به فکر پر کردن شکم عایله اش باشد که دم دست ترین راهش هم اخذ مالیات های گونا گون است !

در همسایگی منزل ما مغازه ی کوچکی است که روزی چند ساعت فعالیت دارد وکلا مساحتش بیش از پنج ؛ شش متر نمیشود صاحبش چند شب قبل به بنده گفت که شصت میلیون تومان برایش مالیات بریده اند! اگر بخواهم از این نمونه ها بیاورم به وفور موجودند که از حوصله این مقال خارج است!

واقعیت آن است که اگر دولت بخواهد به جراحی اقتصادی  منجر به بهبودی دست بزند اولین راهش کاستن از حجم دستگاههای عریض وطویلی است که صرفا مصرف کننده ی بیت المالند!

اوضاع اقتصادی ومعیشتی مردم این روزها واقعا اسفناک است به طوری که از هر صد مراجعه کننده به کانون بازنشستگان کارگری اکثریت آنها متقاضی تسهیلات کمتر از ده میلیون تومانند در همین حال دولتها طی سالیان گذشته هزاران میلیارد صرف باز سازی برخی صنایع ورشکسته کرده اند که تقریبا هیچ تضمینی برای بر پا ماندن انها در یکی دوسال اتی وجود ندارد!

بر دولت ودستگاههای حکومتی فرض است که چابک سازی وکوچک سازی را از خودشان شروع کنند

واقعا چه توجیهی برای حضور تقریبا چهار میلیون نفر در بدنه دولتی وجود دارد که بازدهی ناچیزی برای عموم دارد !

در ابتدای کار دولت فعلی که صحبت از جراحی اقتصادی به میان آمد وصد البته این کار بسی هم ضروری است نه تنها توجهی منطقی به کوچک سازی بدنه دولت نشد بلکه در جاهایی هم دیده میشود که به شاخه های ارگانها ونهادهای دولتی افزوده شده است

امروزه برای یک استخدام معمولی در بدنه دولت میلیونها نفر متقاضی اند واما میشنویم در بخش صنعت با کمبود نیرو مواجهیم که این موضوع فقط به خاطر تسهیلاتی است که در بدنه دولت وجود دارد ودر بخش خصوصی کمترین اثری از آن نمی توان یافت فلذا دولت ومسولان حاکمیتی بایددر اسرع وقت فکری بحال محدود سازی عایله خود نمایند در غیر این صورت اشتیاق به پیوستن وفربه کردن دولت کماکان وجود خواهد داشت

امروز برای اخذ کمترین تسهیلات بانکی تقریبا هیج شانسی برای کارکنان بخش خصوصی وجود ندارد ودریافت کنندگان قریب با اتفاق وامهای کارکنان دولت وارگانهای حکومتی هستند

اگر چه خیلی امیدی به تحقق این مهم نمیرود اما به جرات باید گفت برای برون رفت از خیل مشکلات راهی جز حذف امتیازات دولتی وجود نخواهد داشت!

payamgooyesemnan