پاکدستی شرط توسعه!

یادداشت روز به قلم سید رضا هاشمی؛

پاکدستی شرط توسعه!

در جامعه‌ای که فساد مالی و دزدی و اختلاس و عدم شفافیت حکمرانی حاکم باشد و مردم امکان نظارت عملی بر حاکمان نداشته باشند و تنها در عرصه انتخابات و شوهای سیاسی به مردم مراجعه شود ، علما و مسئولین فرهنگی تنها در خدمت سیاست باشند اگر زنی بدحجاب در راهپیمایی سیاسی و انتخابات حاضر شود مورد احترام و مصاحبه باشد و بعد از آن مورد تحقیر و جریمه و برخورد باشند. فضائل دیگر هم در آن جامعه اهمیت و محترم بودن خود را از دست می‌دهد چرا که فساد فرهنگی و مالی حاکمان موجب ایجاد نابرابری‌های اقتصادی ، فرهنگی و حتی سیاسی خواهد شد ، چنین جامعه‌ای تنها راه اداره کشور را یک دست نمودن ارکان حکومت می‌داند و در این بین مردم به حاشیه می‌روند و تنها یک گروه خاص و یک تفکر سیاسی مشخص با تبلیغات ، خود را نماینده تمام مردم می‌نامد و با ناتوانی در اداره حکومت فقر بر مردم مستولی شده و زمانی که فقر حاکم شود موجب مرگ سایر فضائل اخلاقی و انسانی می‌شود. فقر اقتصادی موجب مرگ اقتصاد و فقر فرهنگی موجب مرگ فرهنگ و فقر سیاسی موجب مرگ سیاست و فقر در برابری و مساوات موجب مرگ در عدالت خواهد شد و فقر دینی موجب مرگ دین است.
نابرابری و رقابت ناعادلانه حاکمیت با مردم موجب می‌شود که تنها گروه و طبقه‌ای خاص امکان بهره‌مندی از امکانات و زندگی متعادل را داشته باشند و سایرین که عموم مردم را شامل می‌شود به گوشه‌ای خزیده شوند و حتی به فرار و مهاجرت بیندیشند.
خطبه ۱۶۰ امیرالمومنین در نهج البلاغه به توصیف چنین جامعه ای می‌پردازد که فساد مالی حاکمان موجب می‌شود که مردم بر هم سوار شوند (ظلم کنند) تا بیشتر داشته باشند.
راه نجات از چنین وضعیتی اصلاح نمودن حاکمان است که در نظام‌هایی که حق انتخاب مردم به راستی مورد احترام باشد و همچنان صندوق‌ رای و انتخابات آزاد (تاکید می‌کنم انتخابات آزاد) وجود دارد می‌توان با تغییر حاکمان ، سیاست‌های موجود را اصلاح کرد و در نظام‌هایی که به مردم و حق انتخاب آنان توجهی نمی کند و عمدتاً با مضیق کردن دایره انتخاب به چند نفر با تفکری که با حاکمان مخالفتی نداشته باشد روند اصلاح و حل مسائل به صعوبت دچار خواهد شد و در این نقطه است که کشورهای استعمارگر که همیشه در کمین تصاحب ثروت‌های ملت‌ها هستند با بهانه دموکراسی ، حذف نظام فاسد ، نجات مردم را بهانه ای مناسب برای دخالت و تغییرات از راه‌های قطعنامه‌های بین‌المللی و منشورسازمان ملل ، بند ۷ منشور و مجوز جنگ و … می‌یابند. و متاسفانه بعضی مردم هم برای آینده بهتر ناشی از توهم تغییر با بیگانه هم داستان می شوند و ترجیح بیگانه بر هموطن مبنای بدبختی های مضاعف خواهد شد

payamgooyesemnan