کرامت حسینی عمل کردن در حکومت علوی

یادداشت روز به قلم سید رضا هاشمی؛

کرامت حسینی عمل کردن در حکومت علوی

بر اساس آموزه های دینی نسبت اخلاق با دین بسیار اساسی است. یعنی دین بدون اخلاق فاقد ارزش است و کسی که اخلاق نداشته باشد در واقع دین ندارد.
در دوران پیامبر، محور اصلی برنامه‌ها تامین آزادی و کرامت انسان بود؛ به طوری که حتی غیر مسلمانان و اهل کتاب از حرمت انسانی و حقوق شهروندی برخوردار بودند. شخص پیامبر (ص) نیز می فرماید من برای مکارم اخلاق و ترویج اخلاق مبعوث شدم.
در حکومت استبدادی امویان مردم رعیت تلقی می‌شدند و همه باید تسلیم و مطیع حکومت بودند. رخدادهای دوران امام حسن (ع) و سپس تحکم یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین و سایر شخصیت های مستقل نهایتا منجر به واقعه شهادت امام حسین (ع) در کربلا می‌شود.
در واقعه کربلا شاهد هستیم که ماموران حکومت یزید با نیت قربت الی‌الله و به جا آوردن مناسک مذهبی چگونه امام حسین و یارانشان را به قتل می‌رسانند و چه رفتاری با خانواده و یاران او دارند. عامل اصلی، جهل مقدس مردم و استبداد دینی حاکمیت اموی است. در مقابل باید رفتار اخلاقی و ایمانی امام حسین (ع) و یاران او را سرلوحه حکومت کردن قرار دهیم.
بررسی تاریخی واکنش امام علی، امام حسن و امام حسین (ع) در مقابل حاکمیت امویان که همان دیدگاه ابوسفیان را در قالب ظواهر دینی و حکوت اسلامی دنبال می‌کردند، بسیار آموزنده است. حاکمیتی که تمام امور جامعه از جمله مدیریت رسانه‌ها، نصب و عزل مقامات و حتی اختیار تمام نهادهای اجتماعی، سیطره بر منابع و تبلیغات و رسانه ها و اختیار محض در حکومت نظامی و نظامیان، یک دست نمودن حکومت، خیمه زدن برای تایید صلاحیت هر کسی که بخواهد شغلی یا امکان تصدی مقامی داشته باشد و ترساندن مردم از مسئولین امنیتی و خالص سازی با تهدید و ارعاب و ورود حتی به مسائل شخصی و حریم خصوصی شهروندان و در اختیار گرفتن تمام حوزه تقنینی و اجرا و قضاوت را به طور مطلق در اختیار یک فرد یا تفکر قرار می دهد و برای مردم هیچ حقی در اداره جامعه قائل نیست و حتی به مردم مجوز رسمی برگزاری هیچ تجمع اعتراضی را نمی دهد.
در دوره معاویه فضای سیاسی آنقدر بسته و یک دست بود و منابر و رسانه‌های رسمی حاکمیت به نحوی فضای جامعه را تحت تاثیر قرار داده بودند که مردم سوال می‌کردند مگر علی نماز می‌خواند؟! مثل امروز در دنیا که هر کسی نظری بر خلاف حکومت ابر قدرتی همچون آمریکا ابراز کند از سوی بعضی انحصار طلب و پدر خوانده تکفیر می شود و از دایره حکومت دنیا و کشور و حتی از تصدی مناصب کوچک نیز باز می ماند.
امروز ایستادگی مردم مظلوم فلسطین در قبال مظالم رژیم اشغالگر اسرائیل به رغم بیش از ۴٠ هزار شهید و ویرانی غزه و یا مقاومت مدنی مردم ایران در هر حوزه ای که مورد مظالم مفسدان اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و انحصار طلبانی با اسامی مقدس و کسانی که قدرت مطلقه را حق خود می دانند و مردم را رعیت و خود را مالک تصور می کنند، نمونه ای مشابه برای تحکیم حق و عدل در جهان امروز است و پشتیبانی افکار عمومی داخلی و جهانی در این راستا نمودار همان رفتار اخلاقی و انسانی است که امام حسین (ع) الگوی آن است.
آموزه‌های اسلامی، سنت پیامبر اسلام، تجربه حکومت علی (ع) و متن نامه او به مالک اشتر در نهج البلاغه به وضوح نشان می‌دهند که نهاد حاکمیت نباید در مسائل اعتقادی جامعه و حریم شخصی شهروندان مداخله کند و تمامی مسائل، حتی در کوچکترین امور را دست سازمانهای نظامی و اطلاعاتی بسپارد. چهار محوری که حضرت علی برای مالک اشتر مشخص می‌کند صرفا مقولات تامین معیشت و امنیت مردم است و هیچ اشاره‌ای به مداخله در امور شخصی مردم و امور دینی و اعتقادی مردم ندارد. برای نمونه به مناسبت مراسم اربعین آیا مدیریت مالی آن باید در اختیار حاکمیت باشد یا خود مردم؟ اربعین دولتی که با اختصاص ارقام نجومی از منابع دولتی و نهادهای مختلف انجام می‌شود؛ در حالی است که دولت در انجام تعهدات اصلی خود، تامین معیشت و امنیت مردم با بحران روبروست و آثار آن را در فقر و بیکاری و فساد سیستماتیک و سایر بحران‌های اجتماعی شاهد بروز می کند.
آنچه امروز در جامعه در حوزه دین مطرح است با محتوای منابع اصلی آن عموما هماهنگ نیست و این تفاوت به علت تحولات تاریخی در طی قرون گذشته و دور شدن دنیا از اخلاق و حکومت علوی و قرابت به حکومت آموزی در جهان امروز است. عدم توجه به سیر تاریخی و دامنه تغییراتی که در حوزه دین به وجود آمده موجب این شکاف به لحاظ برداشت‌ها در حوزه دین شده است. امروز مسئولیت ما ادامه همان راه امام حسین و ایستادگی در قبال استبداد دینی با اخلاق و تدبیر و شناخت شرایط جامعه، به تعبیر قرآن «عمل صالح»، است.

قطعا مناسک مذهبی همچون راهپیمایی اربعین بسیار مهم و ضروری است؛ لیکن صرف هزاران میلیارد از بودجه دولت یا نهادهای حکومتی و بیت المال به لحاظ مشهود بودن ناترازی های برق و آب و انرژی و معیشت آحاد جامعه در بلند مدت حکومت را دچار چالش اعتقادی مردم خواهد ساخت.
بیت المال حق الناس است و امام حسین (ع) در شب عاشورا کسانی را که حق الناس بر گردن دارند از حضور در کربلا منع نمود. حال ارزیابی توسط هر کس ساده تر خواهد بود که اگر حق الناس مبنای محاسبه است، آیا عدالت و حق در مصرف بیت المال مراعات می گردد؟
بسیاری از بحرانهای اجتماعی جامعه نشات گرفته از این امر است که به معترضین و تفکری که اصل اسلام و انقلاب و جمهوری اسلامی و امام خمینی و ولایت فقیه را هم قبول دارند، اجازه حضور در کوچکترین مباحث انتقادی در حوزه های اجتماعی و سیاسی و حکومتی و حتی شغلی و فردی و اجتماعی و ….. داده نمی شود و پر واضح است کسانی که بر خلاف منویات رهبری و سیاستهای ابرازی و اخلاق مدارانه علی (ع) و راه و رسم کربلاییان گام بر می‌دارند حسینی نیستند و حسینی نمی اندیشند.

payamgooyesemnan