کشوری ثروتمند با مردمانی زیر خط فقر!

یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

کشوری ثروتمند با مردمانی زیر خط فقر!

در سال‌های اخیر فقر و تنگ‌دستی گریبان مردم این دیار را گرفته و کمر آنان در زیر فشار گرانی و تورم خمیده شده و همچنان فشار بر حلقوم آنان زیادتر می‌شود و این در حالی است که کشور ما منابع طبیعی فراوان داشته و در کنار جایگاه جغرافیایی عالی، جزء کشورهای ثروتمند جهان محسوب می‌شود؛ آن هم کشوری که ازحیث نفت و گاز، مس و آهن، طلا و نقره و دیگر سنگ‌های قیمتی چون مروارید و فیروزه و پلاتین، معادن زغال‌سنگ و گچ و نمک و بسیاری نمونه‌ی دیگر، در رده‌های عالی قرار داشته و در شمال و جنوب، دریاهای پرآب و غنی دارد و خلاصه خداوند سبحان نعمات بی‌شماری به مردم این سرزمین عطا کرده است؛ ولی شوربختانه هم‌اکنون یک سکه‌ی طلا در کشورمان به مبلغ ۵۵میلیون تومان خریدوفروش می‌شود. بدیهی است قیمت بقیه‌ی کالاها و لوازم ضروری با این گرانی نسبت مستقیم دارد.
همین چند سال قبل بود که برخی از افراد برای مهریه، تاریخ تولد عروس را معیار قرار می‌دادند؛ برای مثال، آن خانم خوشبخت(!) اگر سال ۱۳۶۰ متولد شده بود، ۱۳۶۰ سکه بهار آزادی درخواست مهریه می‌کرد که البته برای افرادی هم که چندان ثروتمند نبودند، سیصد تا پانصد سکه، مهریه‌ای معمولی و عادی محسوب می‌شد؛ ولی هم‌اکنون باید میلیاردر باشی که بتوانی فقط بیست سکه‌ی طلا مهریه‌ی عندالمطالبه پرداخت کنی یا مثلاً چهارده سکه به نیت چهارده معصوم(ع) در نظر بگیری و مثال دیگر این است که اگر جوانی با دستان خالی همت به خرج می‌داد و دوسه سال تلاش و کوشش می‌کرد، می‌توانست با مال حلال یک منزل مسکونی و سرپناهی برای خانواده‌ی خود بسازد یا خریداری کند؛ ولی هم‌اکنون عمر نوح می‌خواهد تا یک جوان با همان کار و کوشش، صاحب خانه شود.
دولتمردان ما باید پاسخ‌گو باشند که چرا در بین کشورهای جهان ازلحاظ فقر در رتبه‌ی بالایی قرار داریم و مردان اقتصادی ما باید بگویند «چرا شاخص فلاکت ما در بین ۱۵۰ کشور، در جایگاه هشتم است؟ چگونه است دولت ما مدام با قیمت ارز و طلا بازی می‌کند؟» یک روز ارز ترجیحی داریم و دیگر روز ارز نیمایی، روزی ارز توافقی داریم و روز دیگر ارز با نرخ یکسان و آزاد، روزی دولت یک‌میلیون سکه به مزایده می‌گذارد و روز دیگر به مالیات‌ها هجوم می‌برد و بر مالیات ارزش افزوده می‌افزاید. واقعاً مایی که به امیدی انقلاب کردیم، افسوس که از دست شما دست‌اندرکاران اقتصادی پیر و فرسوده شدیم! لااقل کاری کنید نسل‌های آینده از شما به نیکی یاد کنند. واقعاً شما نمی‌دانید ما ازحیث فساد و رانت‌خواری در جهان چه مرتبه‌ای داریم؟
بیایید به فکر مظلومانی باشید که از فرط ناداری در سطل‌های زباله در پی غذا و لباس هستند. بیایید به فکر جوانانی باشید که از فرط شرمندگی و استیصال، خیال خودکشی و محو خود را دارند. به‌نظر نگارنده ابداً لازم نیست شما در اندیشه‌ی مسکن ملی و وام ازدواج و ازدیاد جمعیت باشید؛ کاری کنید قیمت سکه و دلار لااقل به نصف برسد، آنگاه نصف مشکلات جوانان ما هم حل می‌شود. ما توقع نداریم قیمت دلار مثل زمان جنگ هشت‌ساله، حداکثر صد تومان باشد یا بهای سکه همان بهای سکه در زمان جنگ ایران و عراق باشد؛ ولی حق داریم بپرسیم: «چرا قیمت یک سکه در طی سه ماه ده‌میلیون تومان رشد داشته است؟» آیا حق داریم بپرسیم که چرا سهم ما از ۸۰درصد تجارت جهانی فقط ۲۳صدم درصد است؟
ما به شما نمی‌گوییم پیرو آمریکا و کشورهای اروپایی باشید که غرب‌زده محسوب شویم؛ شما کاری کنید رشد اقتصاد و میزان تجارت جهانی و صدالبته زیرساخت‌های کشورمان مثل چین و ژاپن باشد. بازهم اگر در توان شما نیست، کاری کنید مثل کره‌ی جنوبی و سنگاپور یا حداقل مثل تایوان باشیم. بدیهی است اگر رویکرد شما تعامل با جهان باشد و در پی تولید حداکثری باشید و از معادن و ذخایر این مرزوبوم عالمانه بهره‌برداری کنید، دیگر ایرانیان افسوس کشوری چون سنگاپور و کره‌ی جنوبی را نخواهند خورد و آن عظمت پیشین مردم مسلمان ایران در بین کشورهای جهان احیا خواهد شد و چشم کشورهای دیگر خیره به ما خواهد بود.

payamgooyesemnan