اصلاح امور با سپردن آن‌ها به شایستگان

یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

اصلاح امور با سپردن آن‌ها به شایستگان

یکی از عواملی که مانع توسعه و پیشرفت کشور عزیزمان است، به‌کارگیری افرادی است که علم و تخصص و تجربۀ کافی در امور ندارند. به‌راستی از خودمان پرسیده‌ایم «چرا پولمان روزبه‌روز بی‌ارزش‌تر می‌شود؟ چرا تولیدات ما نامرغوب‌تر و گران‌تر می‌شود؟ چرا در طی کمتر از ده سال قیمت اتومبیل‌های بی‌کیفیت چندده‌برابر می‌شود؟ آیا از خود سؤال کرده‌ایم چگونه است در کشور ما رانت و فساد ریشه‌کن نمی‌شود و در پی بروز مشکلات اقتصادی، خانواده‌ها از هم پاشیده شده و آمار طلاق رو به تزاید است؟ آیا می‌دانیم چرا افزایش تعداد جوانان معتاد تصاعدی شده و بی‌بندوباری و بی‌توجهی و بی‌اهمیتی فزونی گرفته است؟ آیا فکر کرده‌ایم که چرا باید کشوری که در تولید نفت و گاز مقام برتر دارد و صاحب بیشترین آفتاب و انرژی خورشیدی در سرزمین خود است، باید به‌طور غیرمتعارف و در فصل پاییز، بی‌برقی را تحمل کند؟!»
آری، دلیل اصلی آن است که پزشک حاذق و متخصص و جراح به‌جای معالجه‌ی بیماران، مدیر سیاسی می‌شود و افرادی با مدرک دکتری سیاسی به دام‌پروری مشغول هستند و آن فرد فارغ‌التحصیل در رشته‌ی مدیریت صنعتی به‌جای مدیریت در صنعت، استاندار می‌شود و آن دیگری که درس‌خوانده‌ی علوم انسانی است که اتفاقاً هم سرشتی پاک داشته و در امور استان و استانداری تجربه‌ی کافی دارد، مقبول نمی‌افتد.
از همه بدتر دخالت کسانی است که درک درستی از جامعه و مردم و به‌ویژه جوانان ندارند. صدالبته در امور مهم دیگر هم وضع چندان بهتر نیست؛ طرف نه چیزی از تاریخچه‌ی بمب اتم می‌داند و نه اطلاعی از مکانیسم و عملکرد آن و آثار زیان‌بار صدساله‌ی آن دارد و نمی‌داند بر اثر شکافت هسته‌ای، نیمه‌عمر آن چگونه محاسبه می‌شود و نمی‌داند افرادی که در معرض تشعشعات بمب اتم قرار می‌گیرند، اگر فوراً هم نمیرند، دچار عارضه‌ی سرطانی، لوسمی و… می‌شوند و تغییرات ژنتیکیِ ایجادشده در آنان موجب می‌شود نسل‌های بعدی‌شان از سرطان در امان نباشند، آنگاه دربارۀ ساخت سلاح اتمی اظهارنظر می‌کند؛ درحالی‌که یک مرجع تقلید استفاده از سلاح اتمی را حرام اعلام کرده؛ زیراکه به‌خوبی می‌داند این سلاح خانمان‌برانداز به صغیر و کبیر، به نظامی و غیرنظامی رحم نمی‌کند و باتوجه‌به میزان قدرتش، با کشتار جمعی، تعداد کثیری از انسان‌ها را به کام مرگ می‌کشد و بازماندگان آنان نیز روزی هزار بار آرزوی مرگ می‌کنند. از طرفی، همان گونه که اشاره شد، تا چند نسل بعد، از آثار زیان‌بار آن در امان نخواهند بود. همان کشورهایی هم که سلاح اتمی دارند، بعداز هشتاد سال هنوز جرئت نکرده‌اند دومرتبه از بمب اتم استفاده کنند! نمونه‌ی بارز آن جنگ روسیه و اوکراین است.
واقعاً باید از کسانی که در این امور دخالت می‌کنند، پرسید: «شما از بمب اتم چه می‌دانید؟!» برای مثال، امام‌جمعه‌ی شهرک پردیسان قم از رهبر درخواست می‌کند که در فتوای هسته‌ای خود تجدیدنظر کنند! یا نماینده‌ی مجلسی که از بخت بد عضو کمیسیون امنیت ملی هم است، می‌گوید باید بمب اتم بسازیم و یادآور می‌شود مردم هم موافق‌اند! او می‌گوید: «ببینید کره‌ی شمالی بمب اتم دارد؛ به همین خاطر غربی‌ها با کره‌ی شمالی کاری ندارند.» او متوجه نیست اگر کره‌ی شمالی از بمب اتم خود استفاده کند، چه بلای خانمان‌سوزی به سر عموم ساکنان جهان به‌ویژه خود ملت کره‌ی شمالی خواهد آمد.
صاحب این قلم از صاحبان قدرت تقاضا دارد برای توسعه‌ی کشور کار را به دست کاردانان بسپارید؛ برای اصلاح امور اقتصادی، از اقتصاددانان استفاده کنید. برای حراست از این مرزوبوم، نظامیان را بر سر کار بگذارید. امور زیربنایی را به متخصصان آن بسپارید و امور تجاری را به تاجران واگذارید. برای ارشاد و امور ایمانی و اخلاقی و مذهبی، از استادان فقه و برای حل مشکلات حاد اجتماعی، از استادان امور اجتماعی بهره ببرید و برای اداره‌ی کشور، از سیاسیون و برای برقراری ارتباط با کشورهای جهان، از جهان‌شناسان کمک بگیرید. برای بهینه عمل‌کردن در امور علمی، از روستازادگان دانشمند سود ببرید و برخی از آقازاده‌های بی‌سواد و نازپرورده را به کارگری در معادن و کارهای این‌چنینی بگمارید تا قدر عافیت بدانند و اگر خدای‌ناکرده بر سیاق فعلی پیش برویم، روزی را خواهیم دید که نه دیگر از تاک نشان مانده و نه از تاک‌نشان! چون هم‌اکنون بسیاری از مراکز نیمه‌دولتی و نهادها و بنیادها و ارگان‌ها و بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی که دستی بر آتش پول و اقتصاد دارند، از کار خود بازمانده‌اند و هرکدام چند مرکز تولیدی و صنعتی دارند که اکثراً زیان‌ده هستند.

payamgooyesemnan