دریغ است ایران که ویران شود!

یادداشت روز به قلم جواد میرحاج؛

دریغ است ایران که ویران شود!

وقتی به حال و روز این روزهای کشوری مثل سوریه می اندیشم، اولین پرسشی که به ذهنم میاید اینکه این همه معادلات ضد و نقیض چگونه می تواند بر سرنوشت ملتی عارض شود!
در یک حرکت اعتراضی به حاکمیت، ناگاه هزاران نفر مسلح مانند قارچ از زمین سر بر آورده و به پا خاسته و شهرهایی را تحت سلطه در می آورند و هزاران نفر ناچار به ترک خانه و کاشانه خود می‌شوند! به گونه ای که اگر دشمنی خارجی میخواست بر آن آب و خاک بتازد، به فرصت و زمانی به مراتب بیشتر نیاز داشت (کاری به این ندارم که از نظر برخی اصلا اتفاقی نیفتاده است)؛
اما این اتفاق را شاید در هیچ کشور توسعه یافته ای نتوان متصور شد. به طوری که مثلا در کشوری مانند فرانسه پس از ماه ها اعتراضات شدید خیابانی زندگی به روال عادی ادامه داشته و هیچ گروه مسلحی جایی را اشغال نمی کند.
درحالی که این‌ گونه اتفاقات در تمام کشورهای عقب مانده و بحران زده به آسانی می‌تواند رخ دهد!
اگر بخواهیم دلیل اصلی این مصیبت را در ممالک توسعه نیافته جستجو کنیم، شاید مهمترین دلیلش ناتوانی و بی اختیاری اکثریت ملت در تصمیم سازی های مهم است که محصول این بی اختیاری، تشتت و تفرقه در بین اقشار مختلف بوده و صد البته سودجویان داخلی و دشمنان خارجی از چنین وضعی نهایت بهره را می برند.
پر واضح است که اگر حکام کشوری مثل سوریه از سالها قبل تن به خواسته های اکثریت مردم خویش داده بودند و  تصمیمات را به رای ملت می گذاشتند، امروز شاهد این همه سست بنیانی در حاکمیت خود نبودند!
از نظر بنده وضع کنونی ممالکی مثل سوریه و لبنان و فلسطین ربط زیادی به ما نداشته و سرنوشت این روزهایشان محصول اعتقادات و عملکرد حاکمانشان طی حدود یک قرن گذشته است. اما از آنجا که آن کشورها سالهاست به نوعی به متحدان استراتژیک جمهوری اسلامی ایران مبدل شده اند، سرنوشت فعلی شان میتواند درس عبرت بزرگی برای حاکمیت کشورمان باشد!
یکی از آسیب‌های جدی که در احوالات کشورهای بحران زده بیان شد، تا حدودی این سالها دامان کشور ما را هم گرفته است، چیزی نیست جز تفرقه بین مردم کشور به خاطر تحمیل علایق و سلایقی که با خواست اکثریت ملت هم خوانی ندارد!
سالهاست که به واسطه ی غلبه قانون وتو! گونه ای به نام استصواب، اکثریت ملت از انتخاب نمایندگان واقعی خویش در مراکز تصمیم ساز محروم شده اند و کار بدانجا رسید که در آخرین انتخابات بیش از نیمی از مردم حضور نیافتند.
با کمال تاسف این روزها شاهد جولان عده ای در مجلس به عنوان بزرگترین مرجع قانون گذار هستیم که این طیف در خوش بینانه ترین حالت حدود بیست در صد مردم را نمایندگی می کنند!
گل سر سبد! مصوبات نمایندگان حداقلی  این روزها، داستان حجاب است که به  معظلی جدی برای کشور مبدل شده و زمینه اختلاف بین ملت را پدید آورده است.
در حالی که دولت نوپای موجود از بدو ورود با چالشهای سهمناکی روبرو بوده، درگیر کردنش با مسایل پیش پا افتاده ای مانند حجاب قطعا او را از توجه به امور مهم باز خواهد داشت و بی توجهی به مطالبات مهم مردم یعنی گسترش فقر و ناامیدی که به نوبه ی خود مهمترین تهدید برای حاکمیت خواهد بود!
یقینا حاصل ترویج چنین مشکلاتی، رویگردانی ملت از حکومت بوده و از آنجا که کشور ما به دلایل عدیده، مستعد رشد گروهک های مسلح زیرزمینی می باشد، انتظار حضور و بروز مخالفان مسلحی که امروز در سوریه جولان میدهند، در ایران دور از انتظار نخواهد بود!
بدون شک یکی از بزرگترین آرزوهای دشمنان خارجی و براندازان داخلی به وجود آمدن وضعی مثل سوریه برای آینده ایران بوده و آنانکه رویای تجزیه ایران را در سر دارند، از شقه شقه کردن مردم بیشترین سود را خواهند برد!
این روزها اگرچه بسیاری از دردمندان و دلسوزان ملک و ملت به ورطه ناامیدی سوق داده شده اند، اما هنوز امیدهای فراوانی برای اصلاح امور کشور وجود دارد و تحقق این امیدواری ها تنها از راه واگذاری اختیار تصمیمات مهم به ملت میسر خواهد شد.
رجوع به برخی اصول قانون اساسی که در آن به صراحت بر لزوم حضور مردم در تصمیمات سر نوشت ساز تاکید شده، یقینا راه نجات کشور از بحران هاست!
در شرایط فعلی بزرگترین تهدید برای کشور گسترش اختلافات و فراهم کردن زمینه تجزیه کشور است.
همان که گفته اند شاه مخلوع هنگام رفتنش گفته بود با رفتنش ایران تبدیل به ایرانستان! میشود.
امروز هر صدا و ندایی در راستای افزودن بر تفرقه و گوشه نشین کردن دلسوزان ملت؛ آب در آسیاب دشمن ریختن است.
با تاسی از ابیات حکیم فرزانه ابوالقاسم فردوسی که فرمود:

دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود

از گسترش نا امیدی وترویج خشونت وخود مختاری تحت هر عنوانی جلو گیری کنیم.

payamgooyesemnan