یادداشت روز به قلم روح اله ساعدی؛

وحدت و یکپارچگی در مسیر توسعه استان!

دیدار هفته گذشته جمعی از اعضای بنیاد توسعه و آبادانی سمنان با نماینده ولی فقیه و امام جمعه سمنان در حالی برگزار گردید، که علی رغم تمامی تلاشهای انجام شده، به نظر می رسد هنوز مسیر و خط سیر توسعه ی استان سمنان به درستی ترسیم نشده است، و تطبیق آن با وضعیت موجود استان سمنان، هنوز فاصله زیادی دارد. هر چند این دیدار صمیمی در راستای تبادل نظر و ارائه برخی نقطه نظرات در رابطه با محورهای توسعه در استان از جمله تامین منابع آبی که نیاز شدید استان به شمار می رود، برگزار گردید، اما درس و آموزه ای داشت، بنام عدم هماهنگی و یکپارچگی در خواسته های به حق استانی از سوی مسئولین و به خصوص نمایندگان  محترم مردم استان در مجلس شورای اسلامی که نمی توان از آن به راحتی چشم پوشی کرد!!!

معمولا اخبار مسئولین و سفرهای مسئولین کشوری از جمله رئیس جمهور و اعضای هیات دولت به استان ها، این شهر و آن شهر و روستای کشور، و قول و قرارها و وعده هایشان و همین طور خواسته ها و مطالبات مردم هر دیار از آنان را، اهالی رسانه و مطبوعات بیشتر از هر شهروندی رصد می کنند. در این سفرهای استانی مردم، منتخبین آنان و تشکل های مردم نهاد از مسئولان عالی رتبه کشوری یا بودجه می خواهند، و یا میزان اعتبارها و میزان عمل شدن به قول ها و وعده ها و نوع و وزن پروژه هایی را که روی میز مسئولان در قالب مصوبات سفر قرار دارد را دنبال می کنند و در نهایت، به آن کلید اصلی ماجرا می رسند که چرا فلان منطقه و استان بیشتر از استان دیگر از اعتبارات برخوردار شده اند و فلان استان کمتر برخوردار شده اند! و اینکه چرا آنها رو به توسعه هستند و برخی استان ها در کشور همچنان محروم و در گوشه مانده اند؟!

یکی از مهم ترین دلایل این موضوع این است که در استان های بیشتربرخوردار، یک تقسیم کار نانوشته بین مسئولان و مردم آن منطقه وجود دارد. استاندار یک نقطه ی محوری را به عنوان عمود توسعه به دست می گیرد یا نشان می دهد و خودش و معاونینش و همه ی مدیران کل و رؤسای سازمان ها و هر نهاد و جایگاهی، به خط می شوند تا در این راستا و برای رسیدن به آن نقطه ی هدف، تلاش کنند، اما و اگرها را هم به کناری می گذارند و همگی نقطه به نقطه، جا پای نشانه هایی می گذارند که باید مثل یک جورچین بزرگ، چیده شود و شمایلی از توسعه را ترسیم استان کنند و از روی آن، ساختمان اصلی توسعه شان را بنا کنند، نمایندگان آن استان ها با شعار “من به جز شهر خودم، نماینده ی همه ی استانم هم هستم” جلو می روند و در مجلس از طرح ها و پیشنهادها و حق استانشان جانانه دفاع می کنند، و مردم آن استان در جای خود، مطالبات را مطرح و در صورت لزوم، فریاد می کنند و رسانه ها، با یک خط سیر واحد خبری، با استفاده از همه ی ظرفیت ها به پیش می روند. اما آیا این موضوع در مورد استان سمنان و در زمینه تامین منابع آبی این استان کویری صدق می کند؟!

باور کنید نه توسعه شاخ و دم دارد و نه تبدیل شدن به یک استان بیشتر برخوردار، کاری نشدنی است! متاسفانه سال هاست با عرض پوزش همه ما سوراخ دعا را گم کرده ایم، سال هاست مثل دوچرخه سواری که روی دوچرخه ای بدون زنجیر نشسته، مدام رکاب می زنیم و خودمان را خسته می کنیم، بدون اینکه حتی چند سانتی متر در مسیر توسعه جلو برویم. چرا؟!

چون در استان سمنان یاد نگرفته ایم چطور چرخ دنده های این دوچرخه را به زنجیر توسعه وصل کنیم تا دوچرخه ی پیشرفتمان، تکانی بخورد و کمی به جلو برود، حتی تا سالها قبل کسی به ما نگفته بود که حرکت در مسیر توسعه نیاز به زنجیر و چرخ دنده دارد، یا کسی نگفته بود که نیازمند یک نقشه ی خوب از مسیر پیش رویمان یا راننده هایی آشنا به مسیر است. در بعضی مواقع حتی به ما یاد نداده اند اگر این دوچرخه بی تعادل شد، یا زنجیرش افتاد یا حتی اگر کسی یا کسانی در بین راه، چوبی به میان چرخش گذاشتند، تا از ادامه ی مسیر منصرف یا منحرف شود، همگی دست به دست هم بدهیم و تعادلش را حفظ کنیم، پر و بال راننده را بگیریم و تا زمان تعمیر، خودمان دوچرخه را هل بدهیم و به جایی برسانیم تا از سایر استانها عقب نیفتیم. توسعه ی استان، نیازمند تقسیم کار است. تفاوت سلیقه ها، خوب و ستودنی است اما در مسیر مهم توسعه،چندصدایی ها، چندگانگی ها، چند تصمیمی ها و چند پاره شدن مسیرهای حرکت، به نفع توسعه استان کویری سمنان نیست.

شاید این مهمترین پیام دیدار اخیر جمعی از اعضای بنیاد توسعه سمنان با نماینده ولی فقیه در استان باشد،که به صورت تلویحی امام جمعه محترم سمنان به آن اشاره داشت. به هر حال تا دیر نشده، باید همه دلسوزان و مسئولین استانی یکصدا و یکپارچه بویژه در سفر آتی رئیس جمهور تقسیم کار کنند، نه اینکه هر مسئول و نماینده مجلسی این دوچرخه توسعه را به هر راه و طرفی بکشد، که این راه به ترکستان می رود!

payamgooyesemnan