معیارهای منافع ملی!

یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

معیارهای منافع ملی!

روز یکشنبه‌ی هفته‌ی جاری، دور چهارم گفت‌وگوهای میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده‌ی آمریکا به پایان رسید؛ به‌طوری‌که سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه‌ی کشورمان، این گفت‌وگوها را رو به جلو توصیف کرد و قرار شده است تا یک هفته بعد وزیر امور خارجه‌ی عمان زمان و مکان جلسه‌ی بعدی را تعیین کرده و به اطلاع طرفین برساند.
به‌طور کلی در این نشست‌ها، آقای استیون چارلز ویتکاف به نمایندگی از آمریکا معتقد است که ایران باید تأسیسات هسته‌ای در نطنز و فردو و هرجای دیگر را کلاً جمع‌آوری کند؛ ولی آقای عراقچی اعتقاد دارد که غنی‌سازی مواد هسته‌ای را هرچند با درصد کم، باید در کشور خودمان ادامه بدهیم و این را نمی‌توان در مذاکره معامله کرد. به‌هرحال، ظاهراً قرار است با گفت‌وگو در نشست‌های بعدی این اختلاف حل شود که مردم ایران امیدوارند با این نشست‌وبرخاست‌ها، منافع ملی کشور ما تأمین و تحریم‌هایی که اقتصاد ما را تحت‌الشعاع قرار داده، ملغا شود.
بدیهی است آن روزی که دانشمند و شیمی‌دان آلمانی، مارتین کلپروت، در سال ۱۷۸۹ میلادی اورانیوم را کشف کرد یا وقتی اینشتین فرضیه‌ی نسبیت خاص خود را منتشر کرد و فیزیکدان ایتالیایی، انریکو، در سال ۱۹۳۴ موفق به شکافت هسته‌ای شد، باور نمی‌کردند که به خطرناک‌ترین سلاح بشری مبدل شود و آمریکا بتواند در سال ۱۹۴۵ اولین بمب‌های خود را روی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی بیندازد و در آن زمان یعنی هشتاد سال قبل، ده‌ها هزار انسان بی‌گناه را به خاکستر مبدل کرده و صدها هزار نفر دیگر بر اثر تشعشعات آن بمباران، دچار سرطان‌ها و بیماری‌های‌های لاعلاج شوند؛ البته این کشف بزرگ بشر به ساخت سلاح کشتار جمعی منحصر نیست؛ بلکه ده‌ها کاربرد مفید صلح‌آمیز درجهت رفاه و آسایش بشر دارد و هرگز نمی‌توان گفت کشور ما به انرژی هسته‌ای نیاز ندارد؛ برای مثال، از این فناوری می‌توان به‌عنوان ابزاری در کشاورزی استفاده کرد؛ همچنین می‌توان به کاربردهای دیگر آن اشاره کرد؛ از اصلاح ژنتیکی گرفته تا پرتودهی به مواد غذایی برای سالم‌سازی آن‌ها، از عقیم‌سازی آفات گیاهی گرفته تا تأمین مواد غذایی ازطریق تولیدات کشاورزی و نیز از این فناوری می‌توان برای حفظ محیط زیست استفاده کرد؛ چون استفاده از سوخت‌های فسیلی مثل نفت و گاز و زغال‌سنگ نه‌تنها محیط زیست را آلوده می‌کند، بلکه ذخیره‌ی اندکی دارند و ممکن است در آینده‌ی نزدیک برای تهیه‌ی آن‌ها دچار مشکل شویم؛ در ضمن، استفاده از نیروی اتمی بهترین روش برای تولید برق است؛ چون سوخت‌های فسیلی مانند مازوت و… که هم‌اکنون در این زمینه مصرف می‌شود، باعث آلودگی هوا و بیماری‌های جوواجور است.
از سوی دیگر، همان طور که خوانندگان گرامی می‌دانند، تهیه‌ی میزان کافی و موردنیاز از مایه‌ی حیاتیِ آب برای شرب و کشاورزی و صنعت، مقدور نیست و با انرژی هسته‌ای می‌توان آب دریاها و اقیانوس‌ها را نمک‌زدایی و قابل‌شرب کرد.
شاید یکی از بهره‌برداری‌های بسیار مهم از صنعت هسته‌ای تولید رادیودارو در زمینه‌ی تشخیص و درمان بسیاری از بیماری‌ها ازجمله سرطان باشد که درخصوص استریل و ضدعفونی‌کردن تجهیزات پزشکی نیز کاربرد دارد. خلاصه، صنعت هسته‌ای برای زندگی نسل آینده‌ی کشورمان ضروری است و فاصله‌گرفتن از این صنعت یعنی نابودی منابع و جلوگیری از توسعه و پیشرفت!
هم‌اکنون دشمنان این مرزوبوم ازجمله سردمداران کشور اسرائیل راضی نمی‌شوند کشور ما بتواند انرژی هسته‌ای را حتی تا ۷/۳درصد، غنی‌سازی و خالص‌سازی کند و از این سو آنانی که صاحب پول‌های هنگفتی از قِبَل واسطه‌گری فروش نفت به‌دلیل تحریم‌های ظالمانه هستند، یعنی همان کاسبان تحریم، در این زمینه کارشکنی می‌کنند. بدیهی است برای برون‌رفت از این مشکل دولتمردان ما باید کاری کنند که هم اقتصاد کشور را از شر تحریم‌ها نجات دهند و هم از این صنعت ارزشمند هسته‌ای به‌گونه‌ی صلح‌آمیز درجهت توسعه و آبادانی کشور بهره ببرند.
هم‌اکنون در دنیا، به‌جز پنج کشور اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل (آمریکا، فرانسه، چین، روسیه و انگلستان)، کشورهایی چون هند و پاکستان و کره‌ی شمالی و احتمالاً اسرائیل، به سلاح هسته‌ای مجهز هستند که بعید است هیچ‌کدامشان از این سلاح مخرب استفاده کنند؛ چون در صورت استفاده از این سلاح‌های ویرانگر، همه‌ی ساکنان کره‌ی زمین، از انسان‌ها و حیوانات و گیاهان، به‌طور کلی نابود خواهند شد؛ بااین‌حال، تعداد زیادی از کشورهای جهان هستند که از انرژی هسته‌ای درجهت رفاه ملت خود و منافع ملی استفاده می‌کنند. ما نیز می‌توانیم این انرژی صلح‌آمیز را در اختیار داشته باشیم که هم برق و آب کشور را تأمین کنیم و هم در زمینه‌های دیگر از این دستاورد بشری بهره ببریم.

payamgooyesemnan