یادداشت روز به قلم محمد علیان؛

کودکان خیابانی را ساماندهی کنید !

گاهی اوقات در معابر عمومی شهر ، حوالی فروشگاهها و میادین شلوغ ، کودکانی را مشاهده می کنیم که با سرو وضع رقت انگیز ، لباس های پاره و کثیف یا دست تکدی گری نزد رهگذران دراز می کنند یا با فروش آدامس ، فال حافظ . . . با التماس و سماجت متاع ارزان خود را به عابرین عرضه می دارند . این کودکان فصلی مهاجر از استان های جنوب کشور ، برای سیر کردن شکم گرسنه خود به شهرهای استان بویژه سمنان در سخت ترین معیشتی در منازل مخروبه و غیربهداشتی ، حوالی قبرستان های قدیمی یا نقاط جرم خیز سکونت دارند تا پاسی از شب در خیابان ها ، حوالی رستوران ها پرسه می زنند ، آواره و سرگردان هستند تا از پس مانده غذاهای سالن های پذیرایی به نان و نوایی برسند که میان آنها دختران کم سن و سال هم دیده می شود . البته این صحنه غم انگیز را هر شهروندی در حین عبور از مکان های غذاخوری دیده است . گرچه این کودکان دارای سرپرست بد یا بی سرپرست ، شاید بدون شناسنامه و هویت ایرانی می باشند ، اما کدامین ارگان دولتی با هماهنگی مقامات محترم قضایی ، متولی رسیدگی یا جمع آوری این نوجوانان در سطح شهر است ؟ آیا در معرض آسیب های اجتماعی و اذیت و آزار قرار نمی گیرند ؟ مگر نباید این کودکان که با لباس های ژولیده در اجتماع ظاهر می شوند از چهره شهر پاک کرد ؟ اگر هموطنان ما نیستند لااقل انسان که هستند که با دشواری زندگی می کنند . پس چگونه کشور عزیز ما ، فقر و تهی دستی کشورهای همسایه عربی را تحت پوشش و حمایت های مالی ( نقدی و غیرنقدی ) قرار می دهد تا جهانیان به عظمت ایران سربلند بیشتر پی ببرند ؟ جمع کثیری از گردشگران خارجی از کشورهای جهان برای بازدید اماکن متبرکه و آثار باستانی به کشورمان رفت و آمد دارند تا غرور و سربلندی ایران زمین و ابنیه تاریخی را از نزدیک مشاهده کنند . همین افتخارات ما را بس و به خود می بالیم . ولی اگر این کودکان پابرهنه و فقیر با همان حالت تکدی گری که دست نیاز به سوی مردم دراز می کنند مورد توجه یا عکسبرداری ، فیلمبرداری اجنبی ها قرار گیرد آیا پاسخ منطقی داریم ؟ آیا لکه ننگ بر پیشانی جامعه ما نیست ؟ اگر این نوجوانان بی گناه و معصوم در شبکه های مواد مخدر ، باند سرقت خطرناک جذب شوند گناه نابخشودنی یعنی قربانی شدن این نوجوان بویژه دختران نگون بخت گردن کیست ؟ با توجه به اینکه در حال حاضر ، کودکان زیادی در کانون های اصلاح و تربیت نگهداری می شوند که از بطن همین جامعه ، از طبقه ضعیف و فرودست برخاسته اند که راههای ناکجاآباد را آموزش می بینند . اگر به سرگذشت افراد تبهکار حرفه ای و جانی که به سزای اعمال ننگین خود رسیده اند مرور کوتاه داشته باشیم بدون شک و شبهه ای به این نتیجه می رسیم ، در کودکی از محبت و تربیت پدر یا مادر یا هردو محروم بوده که در بزرگسالی قسی القلب ، قاتل و . . . شده در نهایت همچون خفاش شب ها آسیب و صدمه جدی به افراد جامعه رسانیده که دیگر نوشدارو پس از مرگ سهراب سودی ندارد و دود این جنایت های هولناک چشم همه ما را می سوزاند . این کودکان غیربومی در منازل مخروبه ، جنوب شهر سکونت دارند ، نه اینکه هیچگونه امنیت ندارد ، بلکه از نظر بهداشتی هم غیرقابل استفاده است که اوقات شبانه روزی را در آن محیط نامناسب می گذرانند . آیا آلودگی ، میکروب ، ویروس را به افراد جامعه انتقال نمی دهند ؟ طبق آمار رسمی مستند ، چندین هزار کودک بدون شناسنامه و بی سرپرست در کشور هستند که شرایط بهتری از این نوجوانان ندارند این سیاست های غلط و نادرست مدیران ارشد پیشین کشور ما بود که امروز باید با این معضلات اجتماعی دست و پنجه نرم کنیم که پدران غیر ایرانی از کشور خارج شده اند . امروزه باید با آن ندانم کاری های قبلی تاوان سنگین و ننگین بپردازیم افزون بر اینکه مشکلات حادی سر راه مردم و دولت قرار گرفته که راه حل بسیار دشوار و پیچیده به نظر می رسد . حال از کارهای ضداخلاقی این کودکان در آن محیط های جرم خیز بگذریم که در این مقوله نمی گنجد . به راستی تاکنون از خود پرسیده ایم سروسامان دادن این نوجوانان بدسرپرست یا بی سرپرست در جامعه ما کدامین ارگان دولتی است ؟ باید تدابیری جدی اندیشید .

payamgooyesemnan