یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

افزایش امید در جامعه با عملکرد مناسب نه با فرافکنی

این روزها ازطریق صداوسیمای جمهوری اسلامی خبرهای امیدوارکنندۀ بسیاری ازسوی دولتمردان می‌شنویم و همۀ شبکه‌های خبری دربارۀ اقدامات دولت سیزدهم درجهت بهترشدن وضعیت اقتصادی کشور و مردم، اطلاع‌رسانی می‌کنند؛ برای مثال، آقای علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت، از میزان افزایش ذخایر ارزی سخن می‌گوید. دراین‌میان، در جایی دیگر گفته می‌شود که کشور ما روزی ۵/۳ بشکه نفت تولید می‌کند و پس از مصرف داخلی، بقیۀ آن را به‌طور کامل صادر و پول آن را کاملاً دریافت می‌کند؛ یعنی در حقیقت، تولید نفت ما متأسفانه همین مقدار بوده است؛ وگرنه که ما منابع نفت و گاز زیادی داریم و به‌علت سرمایه‌گذاری‌نکردن در زیرساخت، توان تولید کشور بیش از این نیست و اگر تولید بیشتری داشتیم، قطعاً درآمد کشورمان بیشتر می‌شد؛ البته از سوی دیگر از ده‌ها میلیارد دلار صادرات غیرنفتی صحبت می‌شود و شبکه‌های خبری و صداوسیمای ما شبانه‌روز اخبار امیدبخش پخش می‌کنند؛ همچنین دیگرانی هستند که از افزایش تولید به‌ویژه تولید مسکن، به‌وفور سخن می‌گویند.

به‌طورکلی همۀ خبرها حاکی از این است که مشکلات اقتصادی موجود حاصل عملکرد دولت قبل است و اعضای دولت فعلی برای گشایش اقتصادی و رفاه عمومی و ارزانی و فراوانی تلاش کرده‌اند و به نتیجه رسیده‌اند و در آینده به نتایج بهتری دست پیدا می‌کنند. ادعا می‌شود جلوی سیر صعودی تورم گرفته شده یا اصلاً متوقف شده است یا اینکه بسیار کمتر از سال‌های قبل تورم داشته‌ایم. به‌راستی گاهی آدم تصور می‌کند عمدی در کار است تا مردم دچار بدبینی شوند یا اینکه بی‌اطلاع فرض می‌شوند تا احساس کنند که به آنان توهین شده است. این در حالی است که قرار بود همه‌چیز شفاف باشد و مردم را محرم بدانند؛ به‌ویژه اکنون که همۀ قوای کشور یکدست شده و در انتخابات و انتصابات به‌طورکلی یک جناح نادیده گرفته شده است و باتوجه‌به اینکه زمان چون برق و باد می‌رود و نیمی از عمر مجلس و قریب به هشت ماه از عمر دولت می‌گذرد، مردم توقع داشته و دارند که شاهد گشایش در معیشت و اقتصاد خود باشند و قرار هم بوده با یکدست‌شدن حاکمیت، کارآمدی بیشتر شود. بدیهی است کارآمدی این نیست که مسئولی به مردم بگوید در طی چند روز قیمت‌ها را به روال سابق برمی‌گردانیم و شوربختانه در طی همان چند روز، مواد خوراکی مایحتاج مردم درصدی گران‌تر شود.

آیا به‌راستی با شعار و دستور، آن هم طی یکی‌دو روز می‌توان قیمت‌ها را به حالت اول برگرداند؟ آیا از مجلسی که نمایندگان آن پاسخ‌گوی موکلان خود نیستند و تبعات حذف ارز ترجیحی را نمی‌پذیرند و پس از دو سال تازه یادشان آمده که باید اخلالگران اقتصادی را تنبیه کرد و گویی از قیمت برنج و نخود و لوبیا و گوشت و مرغ و بادمجان اطلاع ندارند و در عوالم دیگری چون طرح صیانت از فضای مجازی سیر می‌کنند و تازه همین را هم به دولت و شورای‌عالی فضای مجازی واگذار می‌کنند، می‌توان انتظار کارآمدی داشت؟

اینان به‌طورکلی در فکر بهبودی روابط خارجی هم نیستند و از طرفی توجهی به افکار عمومی و موکلان خود ندارند و تحریم‌ها را بی‌اثر دانسته و همۀ اندیشۀ آنان این است که مردم را محدود کرده و به‌تبع آن، اقتصاد را نیز با بخشنامه و آیین‌نامه‌های سطحی و دستوری به جلو ببرند. پرواضح است کشورهایی مثل چین و روسیه با نظم اقتصاد جهانی همراه هستند و با اروپا و آمریکا دادوستد می‌کنند؛ ولی مجلس ما پس از دو سال نتوانسته یک طرح ارائه کند که براساس آن بتوانیم رابطۀ اقتصادی خود را با اکثر کشورهای جهان بهبود ببخشیم و به‌راحتی بتوانیم مطالبات خود را دریافت کنیم.

صداوسیمای ما هم که هر رویداد معمولی و پیش‌پاافتاده‌ای را معجزه‌آسا نمایش می‌دهد و مثلاً اگر آب زاینده‌رود جاری شود، منتی بر کشاورزان آن دیار می‌گذارد تا قدردان دولت باشند. از طرفی به نظر می‌رسد ظاهراً قرار نیست که در کشور ما کارهای زیربنایی و عمرانی هم انجام شود. نگارنده چندین بار پروژه‌هایی را در استان سمنان نام برده که سالیان سال است نیمه‌کاره مانده‌اند و هم‌اکنون هزینۀ تکمیل آن‌ها چندین‌برابر بودجه‌ای شده است که قرار بود در وقت معین صرف شود و مسئولان وقت ظاهراً تنها به‌صورت نمادین برای بازدید و سرکشی بر سر پروژه‌های خاک‌خورده حاضر می‌شوند و برمی‌گردند. مردم سمنان چند سال باید صبر کنند تا پروژه‌های راه‌سازی، گردشگری، تأمین آب ازطریق ایجاد سد فینسک و… به سرانجام برسد؟ شاید برخی در پاسخ بگویند این دولت فقط هشت ماه است که زمام امور را به دست گرفته است! آیا به‌راستی به‌اندازۀ همین هشت ماه استان ما در زمینۀ عمرانی پیشرفتی داشته است؟

در پایان، نگارنده از همۀ مسئولان و دست‌اندرکاران تقاضا دارد در پی خرید وقت نباشند و هر دولت جدیدی علت رکود توسعۀ کشور را از بد عمل‌کردن دولت قبلی نداند. نمایندگان مجلس ما باید برای پیشرفت و توسعۀ کشور و رفاه مردم تلاش مضاعف کنند و یک بار برای همیشه قوانینی وضع کنند که دیگر لازم نباشد برای رفع مشکلات، تصمیماتی آنی و زودگذر مثل پرداخت یارانه‌های جورواجور و سبدهای معیشتی بگیرند و مسئولان بی‌تجربۀ ما نخواهند یک‌شبه قیمت‌ها را به روزهای قبل بازگردانند تا مثلاً ازاین‌طریق در کشور ارزانی و فراوانی ایجاد کنند.

payamgooyesemnan