امروز چهارشنبه ۲ آبان ۱۴۰۳
یادداشت روز به قلم سید رضا هاشمی؛

شرط باورپذیری دوستی دولت و مردم!

ابراز همدردی با مردم ایران توسط دولتمردان امری پسندیده است اما مردم برای حل مشکلات و درمان دردهای اقتصادی سیاسی اجتماعی خود ،  اقدام عملی دولتمردان را انتظار دارند
کد خبر: 17306
زمان انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ - ۱۴:۳۶ بعد از ظهر -
239 بازدید

یادداشت روز به قلم سید رضا هاشمی؛

شرط باورپذیری دوستی دولت و مردم!

ابراز همدردی با مردم ایران توسط دولتمردان امری پسندیده است اما مردم برای حل مشکلات و درمان دردهای اقتصادی سیاسی اجتماعی خود ،  اقدام عملی دولتمردان را انتظار دارند . مردم که مالیات می پردازند و تحریم ها را تحمل می کنند انتظار اصلاح سیاستها و حمایت واقعی دارند اینکه با گفتار درمانی و بیان اینکه رییس جمهور از گرانی شبها خواب ندارد یا اینکه تمام  دردهای عمومی موجود ، ریشه خارجی دارد و امثال این اظهارات فقط تسکین موقت آلام است که مرا به یاد داستانی می اندازد؛ در جنگ جهانی اول یکی از سربازان به محض این که دید دوست تمام دوران زندگی اش در باتلاق افتاده و در حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ است از مافوقش اجازه خواست تا برای نجات دوستش برود و او را از باتلاق خارج کند.

 

مافوق به سرباز گفت :”اگر بخواهی می توانی بروی ، اما هیچ فکر کردی این کار ارزشش را دارد یا نه ؟ دوستت احتمالا مرده و ممکن است تو حتی زندگی خودت را هم به خطر بیندازی !”

 

حرف های مافوق اثری نداشت، سرباز به نجات دوستش رفت و به شکل معجزه آسایی توانست به دوستش برسد، او دوستش را روی شانه هایش کشید و به پادگان رساند .افسر مافوق به سراغ آن ها رفت، سربازی را که در باتلاق افتاده بود معاینه کرد و با مهربانی و دلسوزی به دوستش نگاه کرد و گفت : “من به تو گفتم ممکنه که ارزشش را نداشته باشه، دوستت مرده! خود تو هم زخم های عمیق و مرگباری برداشتی!”

 

سرباز جواب داد:” قربان، ارزشش را داشت، چون زمانی که به او رسیدم هنوز زنده بود، من از شنیدن چیزی که او گفت احساس رضایت قلبی می کنم.اون گفت: ” فلانی…. من می دونستم که تو به کمک من می آیی!!!”

حال اوضاع مملکت اینگونه است مردم در باتلاق گرانی و فقر و سیاستهای ناموزون و تحریم های منبعث از ناتوانی های دیپلماسی و معیوب بودن سیاستها و سیستمهای خدمات رسانی و ….. همگی گیر افتاده اند انتظار این است که این مردم که با تقدیم هزار شهید و معلول و …. دوستی خود را به نظام ثابت کردند حال دولتمردان انقلابی و حکومت یک دست چنانچه در عالم واقع خود را دوست صمیمی این مردم می دانند تنی به باتلاق ناتوانی‌های خود بزنند و در یاری رساندن به خلق الله کمی هم زخم بردارند تا شاید بتوان دوستی دولتمردان را با مردم باورپذیر کرد .

اشتراک گذاری
 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *