طلسم طرح های آب و راه !

یادداشت روز به قلم ابوالقاسم کواکبیان؛

طلسم طرح های آب و راه !

پیشرفت و توسعۀ هر کشوری به آب و راه آن بستگی دارد؛ دراین‌میان، حمل‌ونقل جاده‌ای عامل اصلی پیشرفت اقتصادی هر کشوری محسوب می‌شود و جاده‌ها می‌توانند به‌عنوان شاهرگ‌های ارتباطی بین شهرها و استان‌ها و حتی کشورهای مجاور نقش بسزایی ایفا کنند. متأسفانه در استان سمنان به این دو مقوله یعنی آب و راه، بی‌توجهی شده است؛ برای مثال، مسئلۀ انتقال آب دریای خزر که بیش از بیست سال است مطرح شده، تقریباً به بوتۀ فراموشی سپرده شده است و احداث بعضی از جاده‌های استان نیز با حرکت لاک‌پشتی بعد از گذشت سال‌ها هنوز به پایان نرسیده است. اصولاً در استان ما پروژه‌های آب و راه طلسم شده است و ظاهراً در نقطۀ انجماد به سر می‌برد.

ای کاش، حال که ما با کشور چین مراوده داریم، اندکی نیز از سرعت عمل آنان در انجام پروژه‌ها درس می‌گرفتیم؛ برای مثال، این مردمان توانستند یک ساختمان ده‌طبقه را در کمتر از ۴۸ ساعت بسازند یا ساخت یک برج ۵۷طبقه را تنها در نوزده روز به پایان برسانند یا توانستند طی چند سال اخیر ده‌ها هزار کیلومتر بزرگ‌راه را به بهره‌برداری برسانند؛ اما شوربختانه مدتی است در کشور ما قرار است یک آزادراه از حرم حضرت معصومه(س) در قم تا حرم ثامن‌الحجج(ع) در مشهد مقدس به‌طول ۹۰۸ کیلومتر احداث شود که بخش اعظم آن از استان سمنان عبور می‌کند و از مهر ۱۳۸۹ در دستور کار دولت وقت بوده است و هم‌اکنون که سال ۱۴۰۲ رو به پایان است، یعنی قریب چهارده سال، فقط ۱۴۰ کیلومتر آن یعنی از قم تا گرمسار بهره‌برداری شده است که اگر با این سرعت ادامه یابد، در صد سال آینده به بهره‌برداری خواهد رسید.

ما در وقت‌کشی، در زمینۀ ساختمان هم دست‌کمی از انتقال آب یا احداث جاده نداریم! برخی از ساختمان‌های چندطبقۀ شهر سمنان ده‌ها سال است که به حال خود رها شده؛ به‌گونه‌ای که بعضی از آن‌ها به‌طورکلی تخریب شده‌اند، تا چه زاید زمان!

به‌راستی مردم ما به کدامین گناه باید بیشترین تلفات جاده‌ای را داشته باشند؟ طی همین هفتۀ گذشته طبق گزارش مدیرعامل هلال احمر، در جاده‌های منتهی به مرکز استان هفت فوتی و ۴۴ مصدوم داشته‌ایم با چهارده حادثۀ تصادفات رانندگی ازجمله از سمت شمال در جادۀ فیروزکوه به سمنان یا فولادمحله به سمنان و از سمت شرق در جادۀ دامغان به سمنان. در کل، جاده‌های منتهی به مرکز استان سالیان سال است که قربانی می‌گیرد و نقاط حادثه‌خیز فراوانی دارد. سال‌هاست به ما وعده می‌دهند از سرخه تا سمنان بلواری درست می‌کنند با چراغ‌هایی که جاده را چون روز روشن کند و درختانی که سبزبودن را به شهر کویری‌مان به ارمغان بیاورد؛ مثل بلواری که در زمان طاغوت در پنجاه‌کیلومتری ورودی شهر اصفهان احداث شد.

ده‌ها سال است که گفته می‌شود مسیر هفتادکیلومتری فیروزکوه تا سمنان دوبانده می‌شود و به‌راستی خجالت‌آور است که هنوز بخشی از این جادۀ فقط هفتادکیلومتری، مثل هفتاد سال قبل باشد. یک روز به ما وعده دادند جادۀ فیروزکوه را به جادۀ روستای اعلا متصل می‌کنند تا ازطریق یک بزرگ‌راه دل‌چسب و ازطریق جادۀ جندق-معلمان، مازندران را به بندرعباس متصل کنند. روز دیگر گفتند سمنان را ازطریق جادۀ چاشم توسط راه‌آهن به دوآب متصل می‌کنند تا ازاین‌طریق، با قطار به مازندران دسترسی داشته باشیم.

نگارنده خداوند سبحان را شاهد می‌گیرد این مردم، از یک‌ونیم‌میلیارد جمعیت چین شایستگی بیشتری دارند و حق آنان از کشورهای عرب سنی‌مذهبی چون امارات و عربستان سعودی بیشتر است. از یک سو با درآمد اندک با گرانی و تورم دست‌وپنجه نرم می‌کنند، از سوی دیگر باید سال‌ها منتظر بمانند تا کشوری آباد داشته باشند.

با وعده‌ووعید، به‌ویژه در هنگام انتخابات، مشکلی از مردم حل نخواهد شد. به ما گفتند طوری این جادۀ فیروزکوه را به‌صورت چهاربانده درست می‌کنیم که مهم‌ترین راه ارتباطی استان‌های مرکزی به شمالی باشد و سالانه دست‌کم ۲۵میلیون نفر مسافر از این جاده عبور کنند؛ ولی پس از سال‌ها وعده، اسم جدیدی به‌نام جادۀ مرگ پیدا کرده است؛ جاده‌ای که هم‌اکنون ازطریق آن، سالانه هزاران تن مواد معدنی به‌ویژه گچ سمنان به استان‌های شمالی و حتی به استان تهران صادر می‌شود.

احدی منکر کمک به هم‌نوعان به‌ویژه مسلمانان در اقصانقاط جهان نیست؛ ولی به‌طور قطع در کنارش ما باید به فکر آب و آبادانی و ارتباطات جاده‌ای و ریلی و گسترش فضای مجازی و اینترنتی کشور خودمان باشیم؛ چراکه مسلماً کشور توانمند توانایی بیشتری برای کمک به دیگر بلاد خواهد داشت.

به شکر خداوند، کشور ما ازحیث منابع ثروت سرآمد اکثر کشورهای جهان است و ازلحاظ منابع انسانی، افراد باهوش و نخبۀ فراوانی دارد! از چه رو باید یک جادۀ استاندارد منتهی به مرکز استان نداشته باشیم؟ چرا سالانه باید هزاران نفر در جاده‌های ما رهسپار دیار باقی شوند؟ آیا کسی این خسران را محاسبه کرده است؟ گذشته از خسارت‌های مالی هنگفت، ارزش جان ازدست‌رفتۀ این قربانیان را با هیچ نرخی نمی‌توان سنجید و به‌طور قطع مقصر اصلی مسئولان بی‌مسئولیت هستند!

payamgooyesemnan