تعدادی از وزیران دولت، استاندار سمنان و … آمدند و رفتند و هیچ اتفاقی رخ نداد!!

دردِ دل‌های بی شمار معدنچیان «طزره»!

تعدادی از وزیران دولت، استاندار سمنان و … آمدند و رفتند و هیچ اتفاقی رخ نداد!!

آمدند و رفتند و هیچ اتفاقی در معدن نیفتاد!

معادن «طزره» دامغان که این روزها زیاد از آن در رسانه‌ها شنیده‌اید، هرازگاهی شاهد حوادث تلخی است؛ مرگ‌های غمباری که البته در جای خود به تفصیل قابل بررسی خواهد بود؛ اما معدنچیان این معادن خطرناک چقدر حمایت می‌شوند؟

شماری از معدنچیان معادن طزره دامغان اخیراً در گفت‌وگوهایی با تحریریه خبرگزاری فارس استان سمنان، از نبود حتی حمایت‌های حداقلی از سوی مسؤولان و دولت گلایه کردند و خواستار توجه بیشتر آنها به آنچه حقوق و مزایای قانونی خود عنوان می‌کنند، هستند.

واضح است که امروز اگر می‌خواهیم احساس تکریم را در کارگران زنده کنیم، به خودشان و کارشان ارزش دهیم و به این مضمون که کارگران را «افسران جبهه اقتصادی» در جنگ نابرابر اقتصادی دشمنان می‌دانیم، جامه عمل بپوشانیم، باید بیش از گذشته شرایط آنها را بررسی کرده و در راستای رفع مسائل و مشکلاتشان قدم برداریم.

شماری از کارگران معادن طزره دامغان می‌گویند: امنیت شغلی نداریم، ایمنی کاری ما در معادن پایین است، حقوق و مزایای متناسب با نوع فعالیتمان دریافت نمی‌کنیم، بیمه‌ای برای ما منظور می‌شود که مفاد مشاغل سخت و زیان‌آور در آن دیده نشده است و از همه مهم‌تر، حرف‌هایمان هیچ‌وقت شنیده نمی‌شود و هر بار که اعتراضی کنیم، با یک جمله مشخص مواجه می‌شویم: «دوست ندارید، می‌توانید بروید»!

همه این‌ها در حالی گفته می‌شود که رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها و بارها به دولتمردان و مسؤولان اقتصادی کشور توصیه اکید فرموده‌اند که از شنیده شدن حرف کارگران واهمه‌ای نداشته باشید و دست کارگران را در شرایط سخت جنگ اقتصادی به گرمی بفشارید.

کارگران معادن خطرناک طزره دامغان از مسؤولان استانی و ملی هم گلایه‌های جدی دارند؛ آنها می‌گویند: «پس از حادثه اخیر در معدن رزمجاه که ۶ نفر از معدنچیان در آن جان خود را از دست دادند، تعدادی از وزیران دولت و مسؤولان استان سمنان از استاندار سمنان گرفته تا مدیران کل دستگاه‌های اجرایی آمدند و رفتند و هیچ اتفاقی در معدن نیفتاده است»!

مجبوریم هر شرایطی را بپذیریم!

غالب شاغلان در معادن طزره دامغان، افرادی نیازمند به حداقل حقوق کارگری هستند که به گفته خودشان، با حقوق ناچیزی که از معدن دریافت می‌کنند، زندگی خود را می‌گذرانند.

گرچه آنها هیچ‌وقت نخواسته‌اند تا حقوقشان قبل از خشک شدن عرق‌های نشسته بر پیشانی و سیاهی جا خوش‌ کرده روی سر و صورت و تنشان به آنها پرداخت شود؛ اما انتظار دارند جلوی تعویق همین حداقل حقوق‌ها گرفته شود.

یکی از کارگران می‌گوید: «حقوق کارگران معدن در بخش‌های مختلف بارها دیر به دیر واریز شده است و هر بار که اعتراضی کرده‌ایم، تهدیدمان کرده‌اند که اخراجتان می‌کنیم یا در بهترین حالت، نشنیده گرفته و از اعتراض‌ها رد شده‌اند».

کارگری که در گفت‌وگو با خبرنگار فارس درخواست داشت تا صدا و تصویرش به هیچ وجه پخش نشده و اسمی از او برده نشود، در پاسخ به چرایی این همه اصرار برای عدم انتشار اسم یا تصویر و صدایش می‌گوید: «اگر بفهمند با شما مصاحبه کرده‌ایم، همین فردا می‌گویند بفرما!» (یعنی اخراجشان می‌کنند).

کارگرانی که واهمه دارند تا از کار بیکار و اخراج شوند، می‌گویند: «اینجا کار نیست. بیشتر معدنچیان از روستاهای اطراف معادن به طزره آمده و مشغول به کار شده‌اند و در همین روستاها هم ساکن هستند. وقتی کار نیست، مجبوریم به هر شرایطی تن بدهیم»!

یک کارگر که جوان‌تر از بقیه است، به خبرنگار فارس می‌گفت: «در استان‌های شمالی کار کم است، ما مجبوریم از مازندران به طزره بیاییم و اینجا مشغول به کار شویم. اغلب ما به دلیل کمبود شغل مجبوریم در معدن کار کنیم و هر شرایطی را بپذیریم تا زن و بچه‌مان گرسنه نمانند».

لوازم کار به ما نمی‌دهند!

شاید بارها در کارخانه‌ها یا نزدیکی محل‌های کار با ماشین‌آلات سنگین صنعتی دیده باشید که نوشته شده «اول ایمنی، بعد کار»؛ اما در معادن طزره دامغان گویا خبری از ایمنی نیست که اگر بود، ۶ نفر از عزیزان وطن، جانشان را در این راه از دست نمی‌دادند.

یک کارگر معدن طزره می‌گوید: «تهیه لوازم موردنیاز برای ایمنی کار در معدن بر عهده پیمانکارمان یا شرکت معادن البرز شرقی است که همیشه اذیتمان می‌کنند و مدت‌هاست لباس کار و تجهیزات موردنیازمان را به ما نداده‌اند».

ارتقای زندگی کارگران و اطمینان خاطر دادن به آنها که سر کارشان خواهند بود، همیشه بهترین اثر را در کار خواهد داشت.

تضمین امنیت شغلی کارگران در حقیقت باعث افزایش کیفیت کار و تولید می‌شود؛ اما در معادن طزره دامغان با هر گلایه و اعتراضی، نبود امنیت شغلی به رخ معدنچیان کشیده می‌شود.

یک کارگر با لحن تندی می‌گوید:‌ «مسؤولان شرکت فقط دنبال سود بیشتر خودشان هستند. کارگران طزره همیشه از نبود تجهیزات گله کرده‌اند. آخرین بار ما با یکی از مسؤولان شرکت تا مرز درگیری پیش رفتیم؛ اما به حرف‌های ما توجهی نمی‌کنند».

او در پاسخ به پرسش خبرنگار فارس که چرا در این شرایط با جانتان بازی می‌کنید، می‌گوید: «شما پشت میز نشسته‌اید! من اگر وارد تونل نشوم، شب زن و بچه‌ام چیزی برای خوردن ندارند. ما مجبوریم اما حداقل وسایل کار به ما بدهند. وسایلی که از آنها استفاده می‌کنیم، برای ۳۰ سال پیش است».

بیمه آرایشگری و قنادی برایمان رد می‌کنند!

همیشه شنیده‌ایم که کارفرمایان در واحدهای تولیدی یا صنایع، کارگران را مجبور می‌کنند تا قراردادهای سفید امضا کنند؛ این قصه علی‌رغم تمام ادعاهای مسؤولان، گویا همچنان در معادن طزره دامغان وجود دارد.

تعدادی از کارگران معدن می‌گویند: «کارگران یا مجبور هستند قرارداد سفید امضا کنند یا از کار اخراج می‌شوند. وقتی هم قرارداد امضا می‌کنیم، بیمه ما با عناوین دیگر رد می‌شود تا مزایای سختی کار تأمین اجتماعی به ما تعلق نگیرد».

یکی از کارگران حرف‌های عجیبی می‌زد و می‌گفت: «ما سال‌ها در معدن کار کرده‌ایم؛ اما بیمه ما کارگر ساده، آرایشگری و قنادی یا موارد این‌چنینی در تأمین اجتماعی رد شده است؛ چرا؟ چرا بیمه ما را کار در معدن منظور نکرده‌اند تا زودتر بازنشسته شویم؟».

او ادامه می‌دهد: «وقتی به تأمین اجتماعی برای دریافت سابقه بیمه خود مراجعه می‌کنیم، مشاهده می‌کنیم که در طول سال‌ها فعالیت در معدن، بیمه کارگران یکی در میان پرداخت شده و اگر اعتراض کنیم، هم دستمان به جایی نمی‌رسد. مسؤولان باید تکلیف این شرکت را روشن کنند».

مجبوریم وارد معدنی شویم که ریزش دارد!

بر اساس آمارهای موجود، معادن «طزره» دامغان تنها در چند سال اخیر، ۱۰ معدنچی را قربانی خود کرده است؛ آماری که برخی حتی تا ۱۲ نفر نیز ذکر کرده‌اند.

ساعت ۱۹ و ۳۰ دقیقه روز یکشنبه، دوازدهم شهریورماه امسال هم حادثه‌ای در معدن زغال‌سنگ طزره در شهرستان دامغان رخ داد که بزرگ‌تر از همیشه بود. ۶ نفر از معدنچیان در تونل رزمجاه طزره دامغان جان خود را از دست دادند.

پیکرهای بی‌جان بهروز افروز، قربانعلی کمال، حسین غزائیان، حمید ایزدی، ابوالفضل غنایی و محمد نعیمی‌صفت پس از ساعت‌ها فعالیت امدادی و استخراجی، از عمق ۷۰۰ متری معدن به بیرون منتقل شد.

یکی از همکاران این معدنچیان به خبرنگار فارس می‌گوید: «شما اگر بدانید ساختمانی که واردش می‌شوید، ترک دارد یا احتمال آن را بدهید که روی سرتان می‌ریزد، هیچ‌وقت واردش نمی‌شوید؛ اما ما مجبور هستیم وارد معدنی شویم که می‌دانیم احتمال ریزش دارد».

این معدنچی ادامه می‌دهد: «بخش‌های مختلفی از معادن طزره دامغان ریزش دارد؛ شما باشید وارد آنها نمی‌شوید؛ الآن می‌گویید خب شما هم وارد نشوید؛ اما مگر می‌توانیم بگوییم نمی‌رویم؟ تا بگوییم وارد این معدن خطرناک نمی‌شویم، می‌گویند بفرمایید!» (یعنی اخراج می‌کنند).

منبع: فارس

payamgooyesemnan