معیشت؛ مشکل مبتلا به اکثر ملت!

یادداشت روز به قلم جواد میرحاج؛

معیشت؛ مشکل مبتلا به اکثر ملت!

چند ماهی است موضوعی تحت عنوان فجرانه یا به تعبیری توزیع کالای یارانه ای در جامعه باب شده است!
اشتیاق بی حساب و کتاب خیلی از مردم جهت دریافت این کالاها یک حقیقت تلخ و محضی را برای مسولان و دست اندر کاران عیان میکند و آن هم اینکه علی رغم توزیع کالاهای نا مرغوب و کم ارزش در این پروسه، به جهت تنگی معیشت، همین اجناس نه چندان دندانگیر غنیمتی است که امکان رویگردانی از آن وجود ندارد
در این نوشتار قصد واکاوی جزییات این طرح را ندارم که به کلافی سر در گم شباهت پیدا کرده است و هر کاسب و فروشنده ای به طبع و سلیقه خود آن را مدیریت میکند!
اما در این ماجرا حقیقت تلخ نیازمندی شدید خیلی از مردم کاملا عیان شده است؛ به طوری که خودم به عینه دیدم خانواده های متعددی از تهران به سمنان آمده و به واسطه خلوتی نسبی مغازه ها اقدام به دریافت کالای موسوم به فجرانه نموده اند!
این ماجرا و واقعیت های مشابه آن روشن ترین نمایش گرفتاریهای معیشتی ملت است.
حالا اگر برخی دولتمردان ساعتها در وصف حرکت قطار ترقی و بهبود شاخص ها سخنرانی و قلم فرسایی کنند، چیزی از واقعیت نیازمندی اکثر مردم کم نخواهد شد.
مشکل اساسی این است که با اینکه روز به روز بر میزان سختی معیشت ملت اضافه میشود؛ اما دولتمردان و مسولان تقریبا هیچ برنامه ی اساسی و اصولی برای رفع این گرفتاری نداشته و با خرید زمان هر روز بر دامنه توجیهات غیر منطقی خود می افزایند !
قطعا مشکل نان و سفره و رزق و روزی جامعه موضوعی نیست که بشود با توجیهات لفظی و شعار آن را حل کرد!
در کنار این، شماری از مسولان دولتی تازه یادشان آمده که همچون دولت قبل مشکلات را برگردن قبلی ها بار کنند که صد البته این توجیه هم برای رفع معضلات مردم محلی از اعراب ندارد؛ چرا که در شعارهای انتخاباتی عمده مشکلات را ناشی از ناتوانی و بی عرضگی اسلاف برشمرده اند!
حقیقت انکارناپذیر اینکه دولت و در راس آن حاکمیت چاره ای جز تغییر در مسیر بسیاری از سیاستهای جاری ندارد که از جمله ضروریات رویارویی با معضلات عدیده پیدا کردن راهکاری برای رفع تحریمهاست.
آنان که در گذشته همواره بر طبل بی تاثیری تحریمها کوبیده اند، این روزها جسته و گریخته در صدد بازگشت از شعارهای خود برآمده اند و با آنکه دیر به این حقیقت رسیده اند، دیگر نمی توانند به توجیهات بی خاصیت همفکرانشان مهر تایید بزنند.
این روزها درحالی به شکل گیری مجلس جدید نزدیک میشویم که طی چهار سال گذشته تقریبا هیچ راهکار و شیوه قابل اجرایی برای کاهش فقر ملت نیندیشیده اند.
متاسفانه برآیند تفکر مجلس رای آورده و مجلس موجود تقریبا یکی است؛ بنابر این اگر قرار است برای حل مشکلات معیشتی مردم کاری صورت گیرد، نیاز به تغییری اساسی در افکار و اندیشه ها و پیاده سازی آن محرزاست!
قطعا اولین قدمی که مجلس جدید می تواند در همدلی با ملت بردارد، کاستن و حذف امتیازات متعددی است که قبلی ها برای خود لحاظ کرده اند!
به نظر میرسد همراهی با مردم در حرف کاری به ظاهر آسان اما در عمل بسی سخت خواهد بود.
گذشتن از برخورداری ها و امتیازات دولتی و حکومتی شاید مهمترین گزینه ای است که برای همدردی با ملت لازم است!
چرا که گفته اند سواره غم پیاده ندارد!
مادامی که مسولان از تنعمات و امتیازات چند برابر حقوق ملت بهره مند باشند، متوجه رنج عموم نخواهند شد!
مخلص کلام اینکه رنج معیشت این روزها کارد را به استخوان مردم نزدیک کرده است و این درد دامنگیر اکثریت مردم است.
بر دولت و حاکمیتی که این روزها از هر دوره ای یکدست تر شده اند!! فرض است تا کاری جهت حل مشکلات معیشت ملت بردارند؛ چرا که تقریبا هیچ توجیهی جز غلط بودن سیاستها و اعتراف به ندانم کاری پیش رویشان نخواهد بود!
تشکیل صف های طولانی برای دریافت کالاها و ارزاق نه چندان به درد بخور تحت نام فجرانه این روزها بزرگترین نمایش فقر و مسکنت مردم است.
پس ای همه مسولان تا دیر نشده به خود آیید وکاری بکنید!

payamgooyesemnan